WAITING

Chapter 26

Toni

Pagmulat ko pa lang ng mga mata ko, ramdam ko na agad ang sakit ng ulo ko. Parang may bumabayo sa kaloob-looban ng utak ko. Nakakaloka. Tumayo ako at kinuha ko ang thermometer para masukat ang aking temperatura. Nang makita ko ang reading, napa-wow ako ng malakas: 38.5 degrees Celsius!

Anong nangyari? Paano ako nagkasakit? Sana hindi 'to COVID-19. Napahiga ako sa kama at tumalikod sa mga trabaho ko sa araw na 'to.

Ang hirap ng pakiramdam ko. Mainit ang katawan ko at hindi ako makapag-concentrate. Gusto ko sanang magtrabaho pero hindi ko kaya.

Nagpasya akong magpahinga at mag-relax sa kwarto. Sa gitna ng aking pagtulog, narinig ko ang tunog ng pintuan na binuksan. Bumukas ang aking mga mata at nakita ko ang aking ate na pumasok.

"musta ka na?" tanong niya sa akin.

"Masama ang pakiramdam ko, 'te," sagot ko sa kanya.

"Ay nako, sige ipahinga mo muna yung sarili mo at baka kailangan mo na rin magpatingin sa doktor kung hindi pa rin mawawala ang lagnat mo mamaya," payo niya sa akin.

"Ok lang ako ate, hindi naman siguro kailangan ng ospital at doktor, Baka sakaling may simpleng sakit lang ako," pilit kong pinipigilan ang kanyang pagpapatakbo sa sitwasyon.

"Kumain ka na ba?" tanong niya sa akin.

"Uhm, hindi pa 'te. Hindi rin ako ganun ka-gutom," sagot ko sa kanya.

"Kahit hindi ka gutom, kailangan mong kumain para may lakas ka. Magluluto ako ng chicken soup para sayo. Magpahinga ka muna at dadalhin ko na lang sayo," sabi niya sabay lalabas ng kwarto.

Inalagaan niya ako at sinabihan akong magpahinga pa. Hindi ko alam kung anong gagawin ko dahil hindi talaga ako sanay na nagkakasakit.

"Huwag kang mag-alala, Toni. Babantayan kita," sabi ng ate ko sa akin.

Napapangiti na lang ako dahil natutuwa ako sa kanya. Wala naman talaga akong magagawa kundi magpahinga at sundin ang mga bilin niya.

Napasulyap ako sa gilid nang biglang pumunta dito si Vince nung gabi, hindi ko alam kung anong trip niya sa buhay. Ang weirdo ng loko minsan, baka nag-aalala lang din siya para sa 'kin nuxx naman. Pero hay nako, ang torpe kase eh. Ayaw pang umamin na gusto niya 'ko, pero sa totoo lang mahal ko naman siya. Hirap namang maging assumera, gusto pa ata niya na ako yung mangligaw sa kanya. Charot! forda  kilig-kilig lang tuloy ako sa gilid. Tama na ang drama, bakit ba kasi kailangan pa namin magpakipot dito, hindi naman ako si Maria Clara...

Nagulat ako nang biglang bumukas ang pintuan at pumasok yung ate ko kasama ang isang lalaki na nakadamit na maong at polo. Tumingin ako sa kanila, nagtataka kung ano ang meron.

"Sino yan, Ate?" tanong ko.

"Attorney Hernandez, siya yung abogado natin sa kaso ng magulang natin," sagot niya habang pumupwesto na sa tabi ko.

"Ah, yung kay Mama at Papa?" tanong ko, pilit kong inaala-ala ang mga pangyayari 12 taon na ang nakakalipas.

"Oo, yun nga," sabi niya habang nakatitig sa lalaki.

Si Attorney Hernandez naman, tumingin sa akin at ngumiti.

"Magandang araw po sa inyo, Toni," bati niya.

"Magandang araw po," bati ko rin sa kanya, pero di ko maiwasang magtaka kung ano ang ginagawa nila dito.

Nagsimula na silang mag-usap, pero hindi ko masyadong maintindihan dahil sa mga legal terms. Pero sa pakikinig ko, malalim ang kaso nila, na kailangan nilang maghanap ng ebidensiya upang makakuha ng hustisya para sa aming mga magulang.