"Sen benim yuvamsın Asel. Geçmişim, geleceğim, şimdimsin. Bir sen ol yeter bana ama sensiz olmaz. Seninle nefes alıyorum. Seninle güzel her şey. Ömrümün yettiği kadar sadece sen. Seni sevmeyi durduramıyorum, durdurmak istemiyorum."
Yirmi altı yıllık...
"Gideceğim. Gitmeden kahvaltını yaptığından emin olmak için geldim yanına. Bir de seni özledim." Yüzüme sırıtma yayıldı hemen.
"Valla mı?" dedim baygın baygın. Sessiz bir kahkaha attı. Gözlerimi açabildiğim kadar açıp gülüşünü hayran hayran izledim. Çok güzeldi.
"Valla." dedi beni taklit ederek.
"Asaf, kahve lazım." diyerek romantik ortamı bozdum birazcık. Birazdan uyuya kalabilirdim. Asla uykusuz kalamıyordum. Asaf'a birazcık yalan söylemiş olabilirdim.
"Hani uykusuz kalmaya alışıktın. Seni senden fazla tanımasam inanacaktım. Neyse, hadi kalk gidelim. Kahvaltını yaptıktan sonra içersin kahve." Kafamı sallayarak onayladım. Uyuşuk hareketlerle telefonumun ekranından tipimi düzelttim birazcık.
Masadan çantamı alıp ayağı kalktım. Bu arada da Asaf her hareketimi dikkatle izliyordu. Bana fazla aşık olduğunu söylemiş miydim?
"Gidebiliriz." Elimden tutup kapıya yöneltti. Kapıyı açmadan önce kafamı iki yana salladım kendime gelmek için. Omuzlarımı dikleştirip odadan çıktım. Tabii ellerimiz sıkı sıkı birbirini tuttuğu için Asaf'la birlikte çıkmıştık.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Polis memuru ile konuşan Akın bizi görünce yanımıza gelip Ali Asaf'a baş selamı verdi.
"Akın, bir buçuk saate falan geleceğim. Her hangi bir şey olursa hemen ara beni."
