Gözlerimi zorlukla araladım. Başım çatlıyordu resmen. Etrafıma bakındım. Hastane odasında tek başımaydım. Ne olmuştu en son? Hatırlamak için kendimi zorladım. Anılar birer birer yüklenmeye başladıkça kalp ritmim değişiyordu. Annem ne demişti sahi? Asaf ile evlendirmek mi? NEEE!
Hızlıca doğrulmaya kalkıştım ama kolumdaki serum beni engelledi. Ne olacaktı şimdi. Evet Asaf'ı seviyordum ama onun beni sevmediğini de çok iyi biliyordum. Beni zorunlu olarak görmesinden korkuyordum.
Allah'ım sen yardım et. Belki de bu evliliği kabul etmeyecekti. Düşüncelere dalmışken odanın kapısı açıldı. Annem yanıma gelip oturdu.
"Yavrum, iyi misin?"
"İyiyim, annecim."
"Pat diye gittin. Alıştıra alıştıra söyleseydim keşke. Nereden bilebilirdim bayılacağını." diyerek yanağımı okşadı.
"Anne?" dedim titreyen sesle. Kollarını etrafıma dolayıp sıkıca sarıldı. Gözümden bir damla yaş düştü ve devamı da dur durak bilmeden aktı.
"Neden anne? Ya istemezse. Ya nefret ederse benden. Zorunluluk olarak görürse. Ben ne yapacağım?"
"Bunların hiç biri olmayacak. İnan bana."
"Nereden çıktı bu evlilik fikri? Asaf'ın haberi var mı?"
"Asude teyzen dün bize geldi. Aklımda böyle bir şey var ne dersin? dedi. Senin de gönlün olunca bende olur dedim. Ve evet. Asaf'ın haberi de var. Asude onunla konuştuktan sonra bana açmış konuyu." dedi. Nasıl yani her şeyden haberi var mıydı?
"Yani kabul etmiş Asaf?"
"Evet." Nasıl ya? Beni sevmediği halde evliliği kabul mü etmişti.
"Herkes burada. Seni merak ettiler. Hadi toparlan da gelsinler içeri." diyerek odadan çıktı. Gözlerimdeki yaşları elimle sildim. Üzerimde aynı kıyafetlerim vardı. Şalımı düzelttim. Kapı tıklatılıp açıldı. Herkes içeri girince Alkım koşarak yanıma gelip sarıldı.
"Asi, korkuttun ya."
"İyiyim, bir şeyim yok." Kulağıma yaklaşıp fısıldadı.
"Gerçekten haberim yoktu. Annem daha yeni söyledi. Evde konuşacağız bu konuyu."
"Tamam." dedim bende fısıltıyla.
"Alkım çekil de bizde görelim. Fısır fısır bir şeyler konuşmaya başladınız yine."
"Tamam, anne." diyerek kollarının çözdü bedenimden. Gözlerimi odadakiler de gezdirdim. Asaf duvara yaslanmış bana bakıyordu. Göz göze gelmemiz ile gözlerimi ilk kaçıran ben oldum.
"Kızım, nasılsın?" Diyen babam gelip başıma öpücük kondurdu.
"İyiyim, babacım."
Kapı tekrar açılınca bakışlar gelene dönmüştü.
"Savcım, gelebilir miyim?"
"Gel, Akın komiser." Kapıyı kapatıp yanımıza yaklaştı.
"Geçmiş olsun, savcım. Dava hakkında bilgi vermek için aramıştım ama Alkım hakime açıp hastanede olduğunuzu söyleyince gelip görmek istedim sizi."
"Sağol geldiğin için. Bir ipucu falan mı buldunuz?"
"Evet, savcım. Bakmamı istediğiniz kişinin kimlik bilgilerine ulaşmaya çalıştık ama öyle birisini bulamadık. Kayıtlı değil. Ve dediğiniz gibi apartmana girişi yok. Kamera kayıtlarını iyice izledik. Bir şeyler yakaladık size haber vermek istedim."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SENSEDİM
Ficção Geral"Sen benim yuvamsın Asel. Geçmişim, geleceğim, şimdimsin. Bir sen ol yeter bana ama sensiz olmaz. Seninle nefes alıyorum. Seninle güzel her şey. Ömrümün yettiği kadar sadece sen. Seni sevmeyi durduramıyorum, durdurmak istemiyorum." Yirmi altı yıllık...
