PUZZLE [JaeSeong]

Jaeyoon ve Youngkyun

******

8 yıl olmuştu buraya geleli. Artık 14 yaşındaydım. Hayat benim için sadece buradan ibaretti.

Anneannem veya başka bir akrabam 8 yılın hiçbir zamanı ziyarete gelmemişti. Haklılardı da. Anne babamın ölmesinde benim suçum her şeyden fazlaydı.

Büyüdükçe daha iyi anlamıştım. Ne vardı ki o kadar gelmelerine ısrar edecek kadar. Hiç göremeyeceğime bir gün daha görmeyiverseydim ne kaybederdim. Anne babamı kaybetmeyeceğim kesindi.

Her zamanki gibi yatağımda oturmuş kitap okurken odaya Müdüre Lee geldi.

Müdüre Lee dul bir kadındı. Kendini çocuklara adamıştı adeta. İlk geldiğim gün nasıl davrandıysa sonrasında da hep öyle davranmıştı bana.

Yanıma geldi. Her zamanki gülümsemesi ile baktı bana.

"Youngkyun seni görmeye gelen biri var. Hadi gel hemen."

Çok heyecanlanmıştım. Kim olabilirdi ki? 8 yıldır hiç gelmeyen kim gelebilirdi? Acaba anneannem beni geri almak mı istemişti?

Müdüre Lee ile odadan çıkıp onun odasına gittik. İçeri girdiğimde benden büyük genç bir adam koltuğun birinde oturuyordu.

"İşte Jaeyoon sana bahsettiğim çocuk."

Adamın adının Jaeyoon olduğunu öğrenmiştim. Neden beni görmek istemişti ki?

"Merhaba!" Adam gülümseyerek baktı bana. Gülümsediğinde ortaya çıkan gamzeleri oldukça derindi.

"Merhaba." Köşede ellerim bağlı durdum.

"Ben Jaeyoon. Senin adın ne?"

"Youngkyun."

"Çok güzelmiş adın. Kaç yaşındasın?"

Hakkımdaki çoğu şeyi bildiğine emindim. Sadece benimle sohbet etmeye çalışıyordu.

"14."

"Peki çok güzel. Otursana Youngkyun. Sana bir şey sormalıyım."

Dediğini yaptım ve karşısındaki koltuğun köşesine oturdum.

"Benimle yaşamak ister misin?"

Sorduğu ani soru beni oldukça şaşırtmıştı. Neden istesindi ki beni?

"Neden ben?" Merakımı gidermek istiyordum. İçerideki yüzlerce çocuk varken neden bendim?

"Seninle iyi anlaşabileceğimizi düşündüm. Ben de 19 yaşındayım. Yani seni evlatlık edinmeyeceğim tabi. Ama ev arkadaşım olmanı istiyorum. Tabi sen de kabul edersen."

Teklifi bir yandan hoşuma gitmişti ama tırsmıyor da değildim. 19 yaşındaki bir insan neden 14 yaşındaki bir çocukla aynı evde kalmak istesinki?

"Hep bir kardeşim olsun istemiştim. Aramızda çok da yaş farkı olmasın ama olgun olsun dedim hep. Tabi ailemin ölmesi de pek bir şansım olmasına imkan tanımadı. Benim de ailem küçükken öldü. Bir teyzem baktı bana. 18 yaşıma gelince de ona yük olmamak için bir yandan çalıştım bir yandan da okudum. Yani seni anlayabiliyorum. Ama burada kalmanı istemiyorum. O yüzden kardeşim gibi olmak ister misin?"