Gamzendeki Çukur <AyBer>

27: Saklanan gerçek

Merhaba, özlediniz mi beni ve kurguları...
Aslında bir hafta dinlenicektim ama dayanamadım.

🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤

Duyduğum isim yere çakılmama sebep oldu. Berk hemen bana döndü. Hayal kırıklığı dolu bakışlarımı gördüğünde onun da korku dolu bakışları devreye girdi.

Daha fazla bir şey duymak istemiyordum. Sakince depodan çıktım. Kapının önüne çıktığım gibi de kenarıdaki kaldırıma çöktüm.

Zaferin evinde de bu sabah da Berke açık açık bu adamın seninle tek derdi iş mi diye sordum. Birinde konuyu kapattı ötekisinde sinirlendi. Hatta sinirini abarttı bile.

Öğlen saatleri de Emreden gelen mesaj tüm gün aklımda dolanıyordu. Buna rağmen bu konuyu tekrar açmak istemedim. Emreye inanmış olarak görünmek hoş olmayacaktı ve ben daha dün beni 15 yaşımdan beri takip ettiğini öğrendiğim bir sapığın sözüyle sevgilime aynı soruyu üçüncü kez sorayacaktım.

Koruma
"Yenge iyi misin?"

Aybike
"İyiyim iyiyim merak etme."

Adama elimi uzattım ve beni kaldırmasını istedim. Ayağa kalınca da Berk dışarı çıktı.

Berk
"Siz içeri..."

Korumalara başıyla da işaret verdi. Hepsi bir anda harekete geçti. Berk bana doğru yaklaştı. Ellerini kollarıma doğru uzattı ama bir adım geri gittim.

Berk
"Aybike..."

Aybike
"Berk şu an o kadar sinirliyim ki... bu sinirimin boyutunu sen bile tahmin edemezsin."

Berk
"Yavrum sen neden hemen dışarı çıkıyorsun. Açıklamama izin vermiyorsun bir dinle."

Aybike
"Açıklamana izin verdiğim için burdayım gerizekalı. İçeride durmadım çünkü Lara denen kızın kim olduğunu o heriften değil senden dinlemek istedim."

Berk
"O zaman..."

Aybike
"Ama dışarı çıkınca ne fark ettim biliyor musun? Ben sana bunu defalarca sordum. Senin bunu anlatmak için çok zamanın vardı. Hani senden bir şeyler sakladığım için benden ayrılmıştın ya... Bana o gün söylediğim gibi. Söyleyecek çok zamanın vardı."

Berk
"Bak... ben ne düşüneceğimi ne yapıcağımı şaşırdım. Ne söylesen sonuna kadar hak-..."

Aybike
"BEN HAKLI FALAN OLMAK İSTEMİYORUM. BEN. HAKLI. OLMAK. İS-TE-Mİ-YO-RUM."

Berk
"Canım..."

Aybike
"YA BERK BENİM SENDEN BAŞKA KİMSEM YOK, NEDEN BENİ ANLAMIYORSUN? ATEŞ VAR ABİM VAR DİYE Mİ DÜŞÜNÜYORSUN. SENİN BENİM KADAR SEVDİĞİN, GÜVENDİĞİN YERİME KOYABİLECEĞİN İNSANLAR VAR.PARS VAR EFSUN VAR ANNEN VAR BABAN VAR. BENİM YOK! NEDEN BANA YALAN SÖYLEDİN?"

Berk
"Aybike... izin ver açıklayım sandığın gibi bir şey yok."

Aybike
"BEN HİÇBİR ŞEY SANMIYORUM. BANA YALAN SÖYLEDİN. ÜSTELİK SANA İNANMADIĞIM İÇİN SUÇLADIN."

Yan depodan bağırışlarımı duymuşlardı. Pars, Kaan, Talya, Gül ve Tolga bize doğru geliyorlardı.

Kaan
"Ne oluyor burda?"

Gül
"Aybike?"

Talya
"Aybike kıpkırmızı olmuşsun."

Tolga
"Güzelim iyi misin?"

Gözlerimi kapattım. Kimseye cevap verecek gücüm yoktu.

Berk
"Aybike..."
"O sadece bana aşık bir kızdı... benim bile-..."