Gamzendeki Çukur <AyBer>

28: Aybike şov

Hem de ne şov ama...

İyi haftalar...

🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤🖤

Ayla teyzeden gelem telefonla detayları öğrenmeden evden fırladım. Berk de beni yalnız bırakmayıp benimle gelmişti.

Arabandan inip Berkin inmesini beklemeden eve doğru koştum. Kapı çok çabuk açıldı. İçeriye girdiğimde Ayla teyze ve Resul amcayı gördüm.

İkisi de ayağa kalktı. Ayla teyze hemen yanıma geldi. Bu arada Berk de bana yetişmişti. Ayla teyze ellerimi tuttu.

Aybike
"Ayla teyze...Ateş nasıl?"

Ayla
"Telefonda da söyledim ya kızım, şu an iyi."

Aybike
"Tamam ben hemen bi bak-..."

Ayla
"Sakin ol önce...bak ellerin buz gibi olmuş."

Aybike
"..."

Gözlerimi kapatıp derin derin nefes aldım. Cidden aklım gitmişti.

Ayla
"Canım...Ateşin epilepsisi mi vardı?"

Aybike
"Hı hı...ama geçirdiği kriz epilepsi mi bilmiyorum. Belki de başka bir krizdir. Tüm krizleri epilepsi olmuyor."

Sesim zor çıkmıştı. Ayla teyze iyi olduğunu söylemesine rağmen buraya gelene kadar yüreğim ağzıma gelmişti.

Berk
"Yavrum..."

Berkin elini omzumda hissedince başımı çevirdim.

Berk
"Sen geldin ya şimdi iyi olur."
"Anne, Efsun nerde?"

Ayla
"O da çok korktu. Şimdi çıktı odasına, telefonunu mu alıcakmış öyle bir şeyler dedi."

Aybike
"Nasıl oldu Ayla teyze?"

Ayla
"Güzelim ben de tam biliyorum sayılmaz, Efsun anne koş diye bağırdı. Odaya girdiğimde de Ateş titriyordu."

Berk
"Nasıl düzeldi?"

Ayla
"Teyzenden biliyorum ya ben Berk, krizi epilepsiye benzetince Efsundan Ateşin çantasına bakmasını istedim. Sonra da ilacını verdik."

Aybike
"Çok teşekkür ederim ne kadar teşekkür etsem az olucak. Ben hep size minnettar kalıcam."

Resul
"Ne demek kızım ne yaptık ki?"

Aybike
"Ateş söz konusuysa ve birinin ona iyiliği dokunduysa ben hayatım boyu bu iyiliği unutmam."
"Ben artık yanına çıksam iyi olur."

Berk
"Tamam birtanem, ben bekliyorum seni."

Merdivenleri ikişer üçer çıktım. Ateşin şu an sağlık olarak iyi olması gerçekten iyi olduğunu göstermiyor. Eminim ki kendini çok kötü hissediyordur.

Bunun bilinmesini zaten istemiyordu bir de ailesinden kimse yanında yokken başka insanların yanındayken başına gelmişti.

Kapısını tıklattım ama içeriden ses gelmedi. Elimi kapının koluma götürdüm ama açmadan konuştun.

Aybike
"Benim ablacığım..."

Ateş
"Abla!"

Ateşin sesini duyunca hemen içeri girdim. Benim girmemle onun doğrulması bir oldu. Koşarak yanına gittim. Yatağına oturup hemen sarıldım. O da bana sımsıkı sarıldı.

Ateş
"Abla çok utanıyorum."

Aybike
"Şşttt...saçmalama Ateş...bu utanılacak bir şey değil."