Gamzendeki Çukur <AyBer>

31: Ölüm

Gecemiz tahmin edersiniz ki çok zor geçti. Her ne kadar artık yetişkin insanlar da olsak bir çocuğa babasının öldüğünü söylemek çok zor ve biz bir değil iki kişiye bu haberi verdik.

Leyla oldukça normal bir tepki vererek duyduğu andan itibaren hıçkırıklara boğuldu. Sakinleştirmek için ne kadar uğraşsak da balarıya ulaşamadık.

Tolgaysa tamamen zıttı. Gözünden bir damla yaş akmamıştı. Başta şoka girmiş olduğunu düşünmüştük ama öyle de değildi.

Tolganın gözlerinde gördüğüm derin bir öfkeydi. Herkese her şeye karşı öfkeyle dolmuş gibiydi.

Günün aydınlanmasıyla üstümü değiştirip odadan çıktım. Tolga odasında tek başına oturuyordu. Diğerleri salonda ya da Leylanın yanındaydı.

Hepimiz Akif ve Kenan amcanın Tarhan amcayı getirmesini bekliyorduk.

Tolganın odasının önüne gidince derin bir nefes alıp kapıyı çaldım.

Tolga
"Gel!"

Tolgayı bekletmeden içeri girdim. Eşyalarını topluyordu.

Aybike
"Tolga? Neden toparlanıyorsun?"

Tolga
"E artık dönmek lazım eve."

Aybike
"Hı?"

Tolga
"Annem yalnız kalmasın şimdi tansiyonu falan çıkar mazallah."

Tolganın elinden tişörtünü alıp valizine koydum sonra da ona döndüm. Bileklerinden tutup odasındaki sandalyeye oturttum. Ben de yatağına oturdum. Sandalyeyi bana doğru döndürdü ve yaklaştı.

Aybike
"Tolga senin için endişelenmeli miyim?"

Tolga
"Hayır, neden endişelenesin ki?"

Aybike
"Bu şekilde davranman bana yakın geçmişteki bir Aybikeyi hatırlattı da ondan."

Tolga
"Nasıl davranıyorum?"

Aybike
"Öfkeli..."

Tolga
"Öfkeli değilim."

Aybike
"Öylesin."

Tolga
"Değilim Aybike hem cidden neden sinirleneyim ki? Biz burdan bu yüzden kaçmadık mı? Ecelleriyle ölmeyeceklerini biliyorduk."

Aybike
"Biliyorduk ama bu, bu kadar tepkisiz kalmanı normal yapmıyor."

Tolga
"Tepki göstermeme gerek yok çünkü. Bu gün olmasa yarın... illaha ölücekti işte."

Aybike
"Tolga-..."

Tolga
"Endişe etme sen."

Tolga yanağımı okşayıp yanda duran parfümlerini de valize attı."

Aybike
"Ne yani böyle hiçbir şey olmamış gibi devam mı ediceksin? Aynı bu şekilde."

Tolga
"Hayatıma kaldığı yerden devam edicem elbette ama gereken de yapılacak."

Kaşlarımı çatıp Tolgaya baktım. Gereken yapılacak derken?

Aybike
"Ne?"

Tolga
"Biz de boş değiliz ya Aybike. O intikam alınacak."

Aybike
"Tolga bak sakın kendi başına bir şey yapayım deme."

Tolga
"Neden?"

Aybike
"ÇÜNKÜ SENİ DE KAYBEDEMEM! BANA SÖZ VERDİN TOLGA...SÖZ VERDİN!"

Tolga
"..."

Aybike
"Tolga lütfen...her ne yapmak istiyorsan arkandayız sadece tek başına hareket etme."