BAŞKOMİSER

1.BÖLÜM:KAÇIŞ

Öncelikle hepiniz hoş geliniz. Tanıtımda da yazdığı gibi bu benim ilk kurgumdur. Hadi bu yolda benimle ilerleyin ve dünyamızı beraber büyütelim!
Başlangıç tarihlerini alalım...
14/6/2023
İYİ OKUMALAR...
•••••••••••
1. Bölüm:Kaçış
"Tüm suç bu ellerde."

  Şu an nasıl zavallı görünüyorum bilmiyorum ama berbat bir halde olduğum kesindi.

Dağılmış saçlarım, kızarmış gözlerim, üstümde paramparça olmuş kıyafetlerim....

Gelen otobüsle ayağa kalktım. Otobüsteki herkesin bakışlarına maruz kalıyordum. Ne diye bana bakıyorlardı ki? Gerçi, ben olsam bende bakardım böyle birini görsem.

Kartı okuttuktan sonra boş bir yer aramaya başladım. Ama boş hiçbir yer yoktu. Ayakta dikilip demirlere tutundum. Yakınımda duran herkes benden uzaklaşıyordu. Gözyaşlarımı salmamak için kendimi zor tutuyordum.

İki adım ileride oturan bir kadın ve -galiba- kızı bana bakarken gözlerimi kaçırdım. Küçük kız parmağını uzatıp beni göstererek "Anne bu abla neden bu kadar korkunç görünüyor" deyince annesi kızın parmağını indirerek, kızını da kendini de benden biraz uzaklaştırdı.

Tamam bu bardağı taşıran son damladı. Hemen demirlerde bulunan bir düğmeye basıp kapıya ilerledim. Kapı açılınca kendimi dışarı saldım. Artık dayanamıyordum. Bu hayata dayanamıyordum.

Kaldırımda koşarak ilerlemeye başladım. Ne kadar koştum bilmiyorum ama yaklaşık 15-20 katlı bir apartman görünce durdum. Derin derin nefesler alarak biraz nefesimin düzene girmesini bekledim.

Tekar koşmaya başladım. Ama bu sefer binaya doğru koşmaya başladım. Ama hayallerimin ve bedenimin yıkılması saniyelerimi aldı. Kafamı ovuşturup etrafa baktım. Bakmamla bana bakan ve siyahlar içinde bir adam görmem bir oldu. Ama o kadar büyük gibi de değildi. 25 yaşlarında gibiydi.

O da beni fark edince hemen eğilip "Küçük iyi misin?" Dedi. Küçük kız mı? Hah küçükmüş. Hızla ayağa kalkıp "Ben küçük değilim." Dedim sertçe, çocuk gibi sinirlenerek. Biraz duraksayıp "Ayrıca çekilin önümden" diyerek adamı sertçe kenara çektim. Tekrar koşmaya başlayınca bir ara arkama döndüm. Acaba peşimden geliyor mudur diye.

Ama yoktu. Çoktan gitmişti. Gerçi doğru ya. Neden peşimden gelsinki?

Binaya yaklaşınca yavaşladım. Derin nefesler eşliğinde etrafa göz gezdirdim. İçeriye girip girmemek arasında ne kadar tereddüt etsem de herhangi bir zile basıp kapının açılmasını bekledim. Kapı açılınca attığım adımla içeriden 'Kim o?' sesinin yükselemsi bir oldu. Biraz bekleyip içeri girmelerini bekledim. Daha sonra içeriden 'Kimmiş anne?' sesi yükseldi. Kadın 'Bilmiyorum kızım yanlış oldu galiba.' dedikten sonra kapı kapanma sesi geldi. Tuttuğum nefesimi bırakıp asansöre bindim.

En üst kata yani 17. Kata basıp beklemeye başladım. Bazı ebeveynler çocuklarına karşı ne kadar nazik. Terslemeden, bağırmadan konuşabiliyorlar onlarla.

Asansörün kapılarının açılmasıyla dışarı attım kendimi. Çatı katına çıkıp tekrar derin nefes aldım.

Hadi ama o kadar acıtmazdı değil mi? Tamam belki ilk başlarda canım acırdı ama sonra bedenimden ayrılan ruhumun canı daha fazla acımazdı.

Yavaş ve sakin adımlarla gözüme kestirdiğim yüksekliğe yaklaştım. Büyük bir adımla üstüne çıktım. Bir adım bile değil yarım adım atsam bile düşebilme ihtimalim çok fazlaydı.

Aşağıya baktığımda düşersem boş bir alana düşebilirdim. Evet, bunu bile hesaplıyordum. Ama o bembeyaz yeri bile kanımla kirletirdim. Bu dünyadan hiçbir şekilde iz bırakmadan gidemiyordum.

Gökyüzüne bakıp "Ben artık yaşamak istemiyorum. Ben yaşamayı hak edenlerden değilim. Artık benim için yaşamak isteyeceğim son şey."

Sonra da ellerime baktım. "Bu eller tuttu o şeyi."

Üzerimdeki kana göz attım."Bu eller yüzünden kirlendi bu üst."

Bacağımda oluşan kanlara değdi gözlerim."Ama onun elleri yüzünden akıyor bu kan."

Ama tüm suç bu ellerde.

Göz yaşlarımdan yanaklarım kurumuş ve soğumuştu. Buz gibi olmuştu.

Kafamı eğip aşağıya baktım. Ambulans ve polis sirenleriyle doluşmuştu aşağısı. Ama ağırlıklı olarak da insanlar toplanmıştı.

Bakışlarımı onlardan ayırıp kollarımı açarak gökyüzüne, en sevdiğim rengin vücut bulmuş haline baktım. "Mavi gökyüzü. Sendeki sırlarımı iyi sakla. Onları kimse bilmesin."
•••••••••••
Bölüm bitti!

İlk bölüm dediğim gibi acemice olabilir. Ama anlamanızı umuyorum. Diğer bölümlerde görüşmek üzere.

Kendinize iyi bakın!