Ne kaçırılmıştım ne de karışmıştım. Ama inanın çok isterdim. Bu ailede olmaktansa bir sokak köşesinde yaşasaydım daha az yalnız olurdum...
***
Omuzlarına sertçe vurduğumda iki adım geriledi.
"Bunca yıl yetmedi değil mi! BUNCA YIL CANIMI ACITMAK DOYU...
Bayram sonrası yatam döşek hasta olunca bölümü anca attım.
İyi okumalarrr🤎
Salman Tin - Güzel Yalanlar
****
2 saate yakındır bu karakoldayım. İfademi vermiş ve kadın bir polisin eşliğinde bir odada bekliyordum. Sanki hiç işim yokmuş gibi birde bunun gibilerle uğraşmak zorunda kalıyordum.
O herifin cezasını almadan bu işin peşini de bırakmazdım. Bu gibi insanlara nerede nasıl davranılması gerektiğini öğretmeden dışarı salınması suç sayılmalıydı.
Adını bilmediğim fakat daha önce gördüğüm adam içeri girdiğinde diğer polis selam verip çıkmıştı. Bende masadaki çantamı alıp ayağa kalktım. Fakat eliyle koltuğu işaret edip karşımdaki tekli koltuğa geçtiğinde tekrar oturmuştum.
İstemsizce karşımdaki adamı inceledim birkaç saniyede.
Siyah saçları ve yeşil gözleri vardı. Esmer ve oldukça yakışıklı bir adamdı. Üzerinde bisiklet yaka kahverengi bir kazak ve siyah kumaş pantolon vardı. Yüzük ve saat takmıştı. Saçları dağınık olmasına rağmen sanki şekil verilmiş gibi güzel duruyordu.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Ece hanım değil mi?"
Bakışlarımı gözlerine çıkartıp kafamla onayladım.
Elini uzattığında bende aynı sekilde karşılık verdim. Soğuktu fakat güven veriyordu nedensiz.
"Polat, memnun oldum."
"Bende memnun oldum Polat bey."
Ellerimiz ayrıldığında geri yaslandım.
"Şikayetinizi karşı tarafa bildirdim. Bir süre onlarda şikayetçi olacaklarını diretselerde yaptıkları hatayı anlayıp şikayetten vazgeçtiler. Eğer isterseniz uzlaşabilirsiniz ya da mahkemeye verebilirsiniz."
Derin bir nefes verdim. Mahkemeyle uğraşmak istemiyordum. Fakat yaptığı hayvanlığın bir cezası olmalı.
O adamında cimri olduğunu anladığıma göre bir çay parasını ödememek uğruna yaptığı şeyin 15 bine dönüştüğünü görmesi kalbine inebilir diye düşünüyorum.
Adamın tepkisi gözlerimin önüne geldiğinde sırıtmadan edemedim. Eğlenceliydi.
"Uzlaşmak isterse benim güzel bir fikrim var."
Karşımdaki adamın gözleri kısılırken ellerini dizlerine bastırıp ayağa kalktı. Eşyalarımı alıp bende kalktığımda odadan çıkmıştık.
Koridorda yanındaki kadınla bekleyen adamla yüzümdeki gülümseme daha da büyüdü. Yüzünde rahatlamış, gevşek bir ifade vardı. Buradan cezasız ayrılacağına çok inanmıştı yazık!
Yanına vardığımızda hızla konuşmaya başladı.
"Ece hanım aramızda uzlaşmak daha iyi olur. Bu olayda burada kapansın daha da uzamasın isterim."
Adamı hoşnutsuzlukla süzüp olumsuz anlamda bir ses çıkardım.
"Bir çay parası için çıkardığınız tatsızlık çok canımı sıktı. Bu yaşına gelmiş bir bireyin böylesine kalabalık ortamlarda nasıl davranması gerektiğini bilmesi lazım. Üstelik çalışanıma ve bana gösterdiğiniz davranış ve söylediğiniz hakaretlerin bir bedeli olmalı."
Adamın kaşları çatılmış, yüzü kızarmaya yüz tutmuştu. Kahkaha atmamak için zor duruyordum.
"1 ay içinde hesabıma 15 bin atmanızı istiyorum. Normalde para umrumda olan bir insan değilim ve zaten ihtiyacım da yok buna. Umarım bunu neden yaptığımı anlayabilirsiniz. Ki mahkemeye de verebilirim sizi gözümü korkutan bir şey yok. Fakat o zaman sonuç sizin için daha ağır olabilir. İstediğinizi seçin."
Kıpkırmızı olan herif yutkunup kafasını olumlu anlamda salladı.
"P-peki Ece hanım. Avukatım bununla ilgilenecek hiç şüpheniz olmasın."
Kafamla selam verip Polat beye döndüm. Tebessüm edip elimi uzattım.
"Teşekkürler Polat bey. İyi çalışmalar."
"Sağolun Ece hanım. İyi günler."
...
"Yavrum sen niye haber vermiyorsun? Ya başına bir iş gelse?"
Yarım saattir dinlediğim sözlerle oflamamak için zor tuttum kendimi. Kafeye uğradıktan sonra Ahmet amcalar geçmiştim yemeğe çağırdıkları için. Çay içilirken de ağzımdan kaçırdığım olayla Ozan abi yarım saattir dövmekten beter etmişti beni.
Yanımda oturan bedenine sokulup göğsüne sarıldım.
"Abi önemli bir şey olursa arayacaktım zaten. Sadece ifademi aldılar o kadar. Zaten anlaştık adamlada."
"Önemli olsun veya olmasın arayacaksın tamam mı? Ben abiyim merak ederim. Üstelik o adam kim oluyorda sana öyle davranıyor! Elini münasip bir yerin-"
"Ozan!"
Ahmet amcanın uyarısıyla Ozan abim sustu.
Boğazıma yumru otururken dışıma yansıtmadım. Bir abin olması böyle mi hissettiriyordu? Yaslanacak bir omuz, arkanda bekleyen bir gölge yeri geldiğinde arkadaş.
Bunlar sahip olduğum şeyler değildi kısa süre öncesine kadar. Herkesin abisi benimkiler gibi sanırdım sonra Simay'a davranışlarını görünce anlamaya başlamıştım bir şeyleri. Ama çocuk aklı işte. İçimde hep 'acaba severler mi' düşüncesi dönüp dolanırdı. Daha oyuncaklarımla oynarken bile bunu düşünecek kadar küçük ve kırgın bir haldeydim.
Düşüncelerimi kısa sürede olsa zihnimin karanlık köşesine ittim. Geceleri bol vaktim vardı nasıl olsa...
Sarıldığım bedene daha da sokuldum.
"Özür dilerim abi. Söz veriyorum birdahakine hemen haber vereceğim."
Ozan abi saçlarımın üzerini öpüp sıkıca sarıldı.
"Abisi kurban olsun sana."
Kıkırdadım sadece. Bir süre daha oturup kendi daireme geçtim. Kapıyı kilitleyip pijamalarımı giydim ve diğer işlerimi halledip yatağıma uzandım.
