HARABE

17

Ben geldimmmm.

Yorumlarınızı okuyorum da ayy yerim sizi🤍

Cem Adrian / Mark Eliyahu - Kül

***

3 Hafta Sonra

Kapalı televizyonun karşısındaki koltukta otururken bakışlarım duvardaki çerçevedeydi.

Bu 3 hafta içinde bütün mirası üzerime geçirmiş paranın hepsini bazı kuruluşlara bağışlamıştım. Bu resmi de bir yetimhaneye yaptığım ziyaret sırasında oradaki küçük bir kız çizmişti.

Geriye kalan evleri ise öylece bırakmıştım. Ne yapacağımı kestiremiyordum. Hepsinde dedemin hatırası vardı. Belki satardım belki de öylece durur bazen kafa dinlemeye giderdim.

Yorgunlukla kafamı geriye yaslayıp derin bir nefes aldım. Bu süre zarfında biyolojik ailemdeki hiçbir kişiyle konuşmamıştım. Onlarda zaten vazgeçmişti artık. Yani öyle umuyordum. Çünkü onlarla uğraşmaktan yorulmuştum.

Çalan telefonumu elime alıp ekrana baktım. Arayan Yağmur'du. Üniversitede tanıştığım ve o zamanlar tek arkadaşım olan bir kızdı. Sıcakkanlı ve nazikti. Yurtdışına çıktığı ve daha sonra benim ev taşımam falan olunca uzun süredir görüşememiştik.

Görüntülü aramayı yanıtlayıp sehpanın üzerine koydum. Bakış acıma kıvırcık saçları girdiğinde gülümsedim.

"Selam! Naber!?"

Enerjik hâli benide kendime getirdi.

"İyidir senden?"

"Kötüyüm! Hiç arama sorma yok Ece hanım! Sonra trip atıyorum diye kızıyorsun. Haksız mıyım sanki!?"

Bu haline güldüm. Enerjimi yerine getirmişti sanki.

"Uzun süredir yoğundum. Kusura bakma lütfen. Ayrı bir eve çıktım."

Gözleri kocaman olurken mutlulukla çığlık attı. Olduğu yerde tepinirken benden daha mutlu olduğu aşikardı.

"AYYYY! KURTULDUN MU O DELİLERDEN! SONUNDA YA SONUNDA! PARTİ VERMEMİZ LAZIM HEMEN!"

"Ya Yağmur sakin ol be kızım!"

Kahkaha atıp telefonu elime aldım ve mutfağa geçtim. Kahve için cezve çıkarırken telefonu da beni görecek şekilde bir yere yasladım.

"Ay anlat anlat neler olmuş. Çok sevindim bebeğim."

Kahveyi ocağa koyup ekrana baktım.

"Sonunda kurtuldum gerçekten çok bile dayanmışım. Zaten ev arıyordum. Sağolsun Ahmet amca bulunca hemen geçtim."

Derin bir nefes alıp saçlarımı geri attım.

"Sen nasılsın peki. Gerçekten iyi misin artık?"

Düşünceli hâline tebessüm edip kafamı olumlu anlmada salladım.

"Artık daha iyiyim."

...

Odamın kapısı çalınıp yeni gelen garson içeri girdiğinde bakışlarım onu buldu.

"Ece hanım Ahmet bey geldi içerideler."

Gülümseyip ayağa kalktım. Bahçe kısmına çıktığımda gördüğüm bedenlerle gülümsedim. Yanlarına gidip hepsiyle sarılıp Ömer abinin yanındaki sandalyeye oturdum. Diğer yanımdaki Ozan abi de kolunu sandalyemin sırt kısmına koymuş eline dökülen saçlarımla oynuyordu.