HARABE

15

Biten filmin etkisiyle daha da çok ağlarken artık hıçkırmaya da başlamıştım. Kötü sonla bittiğini bilmediğim için izlemiştim. Ve şuan inanılmaz pişmandım.

Burnumu çekip ayağa kalktığımda duyduğum boğuk seslerle kapıya yaklaştım. Bir sürü ses olduğu için ne dediklerini de anlayamıyordum ki.

Tıklanan kapımla delikten baktım ilk başta. Gördüğüm Polat bey ve iki polisle kaşlarımı çattım. Yanlarında da Ahmet amca vardı.

Gözlerimi silip kapıyı açtım. Ahmet amca ve Polat bey yüzümü süzüp kaşlarını çattığında gülmek istesemde yapamadım.

"Kızım iyi misin sen? Biri bir şey mi yaptı?"

"Yok Ahmet amca sakin ol. İzlediğim film yüzünden ağladım."

Dediklerimden sonra kafasını iki yana sallayıp gülümsedi.

"İyi akşamlar Ece hanım. Bu saatte rahatsızlık veriyoruz kusura bakmayın lütfen. Fakat babanız sizin burada zorla tutulduğunuzu söyleyip şikayette bulundu."

Sözleriyle kısa süreli bir şok yaşadım.

"Nerede o adam?!"

"Buraya çıkmak istemedi aşağıda bekliy-"

Sözünü tamamlamasını beklemeden adamları itip hızla aşağı indim. Arabasına yaslanmış halde mahalleyi süzen adamla neredeyse gözlerimden ateş çıkacağını hissettim.

El birliğiyle delirtmeye mi çalışıyorlardı beni!?

Tam karşısına geçip dik dik yüzüne baktım.

"Neden yaptın?!"

Bir adım yaklaştığında yumruk atmamak için zor durdum.

"Kızım"

"BANA KIZIM DİYEMEZSİN!"

Derin bir nefes alıp sakinleşmeyi umdum.

"Bana hiçbir şey diyemezsin! Şimdi ben kargaşa çıkarmadan sen defolup gideceksin ve birdaha karşıma çıkmayacaksın."

Kolumu tutup beni kendine çektiği an elimdeki telefonu kafasına patlattım. Ellerini üzerimden çekip kafasını tuttuğunda geri çıktım.

"HANGİ AKILLA BANA DOKUNURSUN!"

Ömer abi önüme geçip beni uzaklaştırırken o kadar sinir doluydum ki kendimi tutmakta zorlanıyordum.

Ben sanki onca sinir krizi atlatmamış gibi, onları reddetmemiş gibi yanıma gelmeleri insanlıktan çıkmamı sağlıyordu.

2 polis memuru babam olacak adamla ilgilenirken Ömer abi göğsüne sakladı bedenimi.

"Öldüreceğim hepsini. Bıktım abi yemin ederim."

Fısıltı halinde çıkan sesim kendimi aciz hissetmemi sağlamıştı.

"Şşhhh yok bir şey güzelim. Geçecek herşey."

Bende geçmesi için uğraşıyordum fakat bir türlü durmuyorlardı ki!

"18 YAŞINDA MIYIM BEN ZORLA EVİME POLİS GETİRİYORSUN! NEDEN BIRAKMIYORSUNUZ PEŞİMİ NEDEN!"

"Çünkü deden bütün mirası sana bıraktı."

Hareketlerim kesilirken öylece durdum. Miras için mi pişman ayakları yapıyorlardı yani?

Titrek bir nefes aldım. Beni tutan Ömer abiden ayrılıp arkamı döndüm. Apartmana girmemle dışarıda kargaşa çıkmıştı. Hızlı adımlarla daireme geldiğimde hemen içeri girip kapıyı kapattım. Olduğum yere çökerken öylece duvara bakıyordum.

Tek cümlesiyle yıkmayı başarmıştı beni. Canımın acısı gram umrunda değildi. Para için yapmışlardı her şeyi.

...

Kısa oldu fakat geçiş bölümü gibi olduğu için fazla uzun yazamadım.