တစ်လမ်းလုံး နိုးလိုက် အိပ်လိုက်နှင့် လိုက်လာခဲ့သော သူမ အိမ်ပြန်ရောက်တော့ ခရီးပန်းနေလေပြီ။
နောက်ကျိနေသောခေါင်းက ဘာကိုမှ အာရုံမစိုက်နိုင်။
"မမ......"
တံခါးတွန်းဖွင့်ကာ ဝင်လာတဲ့ ရဲရင့်ကာ သူမအိပ်ရာပေါ်မှနေသာ ပြုံးကာကြည့်လိုက်သည်။
"သားရယ်....မာမီရယ် ဘွားဘွားရယ်။ဘွားထပ်ထားတို့အိမ်သွားမလို့"
"ဘာသွားလုပ်မလို့လဲကွ"
ပါးဖောင်းဖောင်းလေးကို ညှစ်ကာ သူမမေးလိုက်တော့ နာသွားသည်ထင့် မျက်နှာလေးရှုံ့မဲ့ကာ
"နာတယ်မမရ။သူ့အသားမဟုတ်တိုင်း။မမလည်းကိုကြီးညဦးနဲ့ကျရင် သားလိုပဲ ဝဍ်လည်မှာ"
"ဟယ်......ဒီကလေးကတော့"
"ဟိုမှာက ကိုကြီးနေမင်းဖျားနေတယ်တဲ့။ကြည့်ရတာ မမလိုပဲခရီးပန်းသွားတာထင်တယ်။အဲ့တာသွားပြီးကြည့်မလို့။အဲ့မှာဆို မုန့်တွေလည်းအများကြီးပဲ ကျွေးတယ်။ဟားဟား"
သူနေမကောင်းဘူးဆိုသောအသိက သူမကို နွမ်းလျစေသည်။ဘာလို့လဲ။
သူမကြောင်ကာ စဥ်းစားနေမိသည်မှာ ရဲရင့်ပင်ဘယ်ချိန်ကထွက်သွားမှန်းမသိတော့။
❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️❤️
စာမေးပွဲနီးနေသော်ငြားလည်း ဘာစာမှ သေချာမရသေး။ပျက်ရက်တွေများနေသည့်ကြားက အာရုံလည်းမလာ။ဒီကြားထဲ အန်တီသီတာ အကြံပေးသည်က ဆံပင်ညှပ်လိုက်ပါတဲ့။
ဒူးခေါင်းထိရှည်နေသော ဆံနွယ်ကိုတစ်လှည့် မှန်ထဲသို့တစ်လှည့်ကြည့်နေမိသည်။နှမြောမိသလို၊ညှပ်လည်း ညှပ်သင့်သည်ဟုထင်၏။
အောက်ထပ်သို့ဆင်းလာတော့ အန်တီလေးနှင့်တိုးလေသည်။
"ဘယ်လဲ ငွေလေး။"
"ငွေ ဆံပင်ညှပ်ချင်လို့ပါ"
"ဘယ်လို....နှမြောစရာကြီးကွယ်။ဘာဖြစ်လို့လဲ"
"ခေါင်းလေးလို့ပါ။ပြီးတော့ အာရုံနောက်နေသလိုကြီးပဲ"
နားထင်လေးကို ဖိကာ နှုတ်ခမ်းလေး ခပ်ဆူဆူပြောတော့ အန်တီလေးက ပြုံးလေသည်။
VOCÊ ESTÁ LENDO
Bloody rose
Romance🌹သွေးလွှမ်းနှင်းဆီ🌹 ရှင်သန်နေကတည်းက သေဆုံးဖို့ဆိုရင် ချစ်မိသွားကတည်းက ဝေးကွာသွားဖို့အတွက်ပဲ မဟုတ်ဘူးလား။ ငွေပန်းထိမ် အလျော့ပေးတိုင်းသာ ချစ်တယ်လို့သတ်မှတ်မယ်ဆိုရင် ကိုယ်ဟာ အမုန်းပေါ့။ ...
