Ep 15 (Z)

11.8K 302 9
                                        

"ကဲ...ေဖေဖႀကီးတို႔အိမ္က ကေလးေလး ၁၈ႏွစ္ျပည့္ၿပီဆိုေတာ့ ဒီေန႔ကစၿပီး တရားဝင္လူႀကီးေလးျဖစ္ၿပီေနာ္... အရာရာကို က်ိဳးေၾကာင္းဆင္ျခင္နိုင္ၿပီးေတာ့ လူသားျခင္းစာနာစိတ္အျပည့္ရွိတဲ့သူျဖစ္ပါေစကြာ"

ထည္ဝါက လူႀကီးေတြကို ကန္ေတာ့ၿပီးေတာ့ ေဖေဖႀကီးက ဆုေပးသည္။

"ေပးတဲ့ဆုနဲ႔ျပည့္ပါေစ ေဖေဖႀကီး"

"ေမေမႀကီး ကေလးေလးက လူႀကီးေလးျဖစ္ၿပီ... က်န္းမာသက္ရွည္ပါေစကြယ္"

ေမေမႀကီးက ျပဳံးေနေပမဲ့ စိတ္ထဲဝမ္းသာဝမ္းနည္း ျဖစ္ေနပုံရသည္။

"မင္း ၁၈ႏွစ္ျပည့္ၿပီဆိုေတာ့ ငါ ကားေမာင္းပို႔ရ သက္သာၿပီေပါ့ကြ...ေကာင္းတယ္ေဟ့"

ေလးေမာင္က သူ႔ထုံးစံအတိုင္းေျပာေပမဲ့ ထည္ဝါ့ကို ကားေမာင္းပို႔ရမည့္ အခြင့္အေရးကို လက္လႊတ္ရမွာ ႏွေျမာေနပုံရမွန္း ထည္ဝါရိပ္မိရပါသည္။ ၿပီးခဲ့သည့္အပါတ္ကတည္းက ဒီစကားကိုပဲ ခဏခဏေျပာေနခဲ့သည္မဟုတ္လား။

"ပါပါးသားေလး... လူႀကီးေလးျဖစ္ၿပီဆိုေပမဲ့ အိမ္မွာေတာ့ ကေလးေလးပဲ လုပ္ဦးေနာ္... ပါပါးက ညအိပ္ခါနီးတိုင္း ေပြ႕ၿပီးသိပ္ခ်င္ေသးတယ္"

ပါပါးက ထိုသို႔ေျပာေတာ့ ေဖေဖကေခါင္းငုံ႔သြားသည္။ ထည္ဝါက ၾကမ္းျပင္ေပၚထိုင္ေနရာမွထ၍ ပါးပါးရင္ခြင္ထဲ တိုးဝင္လိုက္ကာ...

"ဝမ္းဖိုးက အျမဲတမ္း ဒီအိမ္ရဲ့ ကေလးေလးပဲေနာ္ ပါပါး"

"ဟုတ္ပါၿပီ ဗ်ာ"

ထည္ဝါက ပါးပါးကို ဖက္ထားရာမွ ထကာ ေဖေဖ့ေပါင္ေပၚ အတင္းတိုးဝင္ၿပီး တက္ထိုင္လိုက္သည္။

"ေဖေဖ"

"က်စ္! မႀကီးမငယ္နဲ႔ကြာ ဘယ္ကို အတင္းလာတိုးၿပီး ထိုင္ေနတာလဲ...သြား"

ေဖေဖက ပါးစပ္က သြားဟု ေမာင္းထုတ္ေနေပမဲ့ လက္ေတြကေတာ့ ထည္ဝါ့ကိုဖက္ထားသည္မွာ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္။

"ေဖေဖ့... ေပးေလ"

ထည္ဝါက ေဖေဖ့ေရွ႕မွာ လက္ဝါးျဖန္႔ၿပီးေတာင္းေတာ့ ေဖေဖက အိတ္ကပ္ထဲမွ ကားေသာ့ကိုႏွိုက္ယူၿပီး ထည္ဝါ့ လက္ထဲထည့္ေပးသည္။

Wonderful PromiseWhere stories live. Discover now