Ep 4 (U)

42.1K 4.1K 961
                                    

မနက်ခင်းရဲ့ နေရောင်ခြည်နုနု က ခပ်ဟဟဖြစ်နေသော လိုက်ကာကြားမှ တိုးဝင်နှုတ်ဆက်နေသည်။ အခန်း တံခါးဖွင့်သံတိုးတိုးနှင့်အတူ ခြေသံလေးက ခပ်ဖွဖွ။

ခုတင်ဘေးမှာ ဝင်ထိုင်လာပြီး ပါးပေါ်သို့ ညှင်သာစွာ ရောက်လာသည့် နူးညံ့သော လက်ချောင်းတွေရဲ့ အထိအတွေ့ကိုခံစားရသည်။ တစ်ဆက်တည်းမှာပျံ့လွင့်လာသော ခပ်သင်းသင်း သစ်သားနံ့လေးကြောင့် မျက်လုံးတွေမှိတ်ထားလျှက်မှ ထည်ဝါ ပြုံးလိုက်သည်။

"အင်း..... ပါပါး"

"ပါပါး ကလေးလေးက ဒီနေ့ ပွဲတစ်ခုသွားစရာရှိတယ်ဆို မထသေးဘူးလားကွ"

"ထမှာ"

ထမှာ ဟုဖြေလိုက်သော်လည်း ခေါင်းကို ခေါင်းအုံးပေါ်မှ ရွှေ့ကာပါပါး ပေါင်ပေါ် ပြောင်းအုံးလိုက်သည်။ မနက်ခင်း အိပ်ယာနိုးနိုးခြင်း ပါပါးဆီမှ အနံ့မွှေးမွှေးလေးက စိတ်ကိုကြည်လင်လန်းဆန်းစေသည်။ ဖေဖေက သနပ်ခါးရနံ့လေးလို့ပြောတတ်ပေမဲ့ ထည်ဝါ့အတွက်တော့ အေးစိမ့်နေသည့် Rain Forest လိုသစ်တောအုပ်လေးထဲရောက်သွားရသလို ခံစားရသည်။ US ကိုရောက်ခါစတုန်းက ဒီအနံ့လေးကို လွမ်းလို့ မနက်အိပ်ယာနိုးရင် ငိုရတာအမော။ ထည်ဝါ ငိုတယ်ဟု အမှတ်မထင်ပြောမိတော့ ဖေဖေနဲ့ ပါပါးက တစ်ပါတ်အတွင်း ချက်ချင်းရောက်ချလာကြသဖြင့် ထည်ဝါ စကားကို မဆင်မခြင်မပြောရဲတော့ပေ။ အခုတော့ တစ်ဝကြီး နမ်းရှိုက်ခွင့် ပြန်ရခဲ့ပြီ။

"အား... မွှေးလိုက်တာ"

ပါပါးက သူရေမွှေးဝယ်တိုင်း ထည်ဝါတို့ သားအဖနှစ်ယောက်အတွက် ပိုဝယ်ပေးတတ်သော်လည်း ထည်ဝါနှင့်ဖေဖေက လက်ဖျားနှင့်တောင် မတို့ကြပေ။ ဒီရနံ့ကို ကိုယ့်ကိုယ်မှာ ဆွတ်ထားရတာထက် ပါပါးရဲ့ကိုယ်သင်းနံ့လေးနဲ့ ပေါင်းပြီး ပြောင်းသွားသော အနံ့လေးကို ပိုကြိုက်ကြသည်။

ပါပါးက ထည်ဝါ့ကို တွန်းထူလိုက်ပြီး ဂုတ်ထောက်နေသော ဆံပင်ရှည်တို့ကို သပ်တင်ပေးသည်။

"ဆံပင်ကလည်း ညှပ်ပါဆို မညှပ်သေးဘူး ခုထိ"

"တီတီကေသာက မညှပ်ရဘူးတဲ့ ဝမ်းဖိုးက ဒီဆံပင်ကေနဲ့မှ ပိုချောတာတဲ့"

Wonderful PromiseOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz