Zoraki Evlilik Jungkook

-21-

Ela duruşmadan bir kaç hafta sonra kendini tekrardan işe adadı. Kafasını dağıtmak ve aksattığı işlerini halletmeliydi. Jungkook ile arası hala aynı ve uzaktılar. Konuşmak için ya da onu görmek için bir bahene bulamıyordu kendine. Her gün azap gibi geliyordu Ela'ya. O yüzden bugün anılarıyla huzur bulduğu evine gidecekti. Yine kendisi için tuttuğu eve dönmüştü Ela o yüzden Jungkookla kaldığı yerde oturamıyordu. Sadece özlem gidermek için uğrayacaktı.

Eve girdiği gibi göz yaşına engel olamadı. Çocuğu için hazırladıkları odaya girdiğinde etrafa bakamadan hızla evden çıkmıştı. Ağlaması hızlanmış geldiğine pişman olmuştu çoktan. Kendine eziyetten başka bir şeye yaramamıştı. Hızla evden uzaklaşırken ayağı takılıp düşmüştü. Yalnızdı acısını paylaşacağı kimsesi yoktu. Jungkook olsaydı şimdi düşmesine izin vermezdi diye aklından geçirip acısını unutup arabaya bindi.

Jungkook'un yanına gidip ona ait olanı geri verecekti. Artık kendinde durması saçmaydı. Son kez onu görüp bir daha da hayatına girmeyecekti. Öyle istiyordu, istemek zorundaydı.

Jungkook'un evine gitmemişti sadece uzaktan izlemişti onun haberi olmadan. Şimdi ise ilk kez girecekti evine. Yağmurun yağmasını umursamadan evine gitmişti. Derin bir nefes alıp kapıyı tıklattı.

Jk"..."kapıyı açtığında suratında en ufak bir duygu yoktu.

"Rahatsız ediyorum. Ben... ben sana bir emaneti verecektim."

Jk"Ne emaneti?"

"Bunu."diyip boynuna kolye olarak taktığı yüzüğünü çıkardı ve uzattı alması için. Elini tutmaya bile korkuyordu artık.

Jk"Ne bu şimdi? Napıcam ben bunu hakim kararı erteledi diye mi getirdin sana takayım diye anlamadım?" Sözleri çok yaralıyordu ama haksızdı ve katlanmak zorundaydı.

"Bunun artık bende durması uygun değil. Aile yadigarı eğer sen sonra yani biz şey benden sonra tekrar daha iyi birine ver..."

Jk"Ayrılmamıza karar verdiğin gibi buna da mı sen karar veriyorsun Ela?" Sesinin o sert tonuna hiç alışık değildi ve çok tedirgin oluyordu.

"Hayır ben sadece..."

Jk"Sen sadece git." Islanmak bir yana canının acısını göstermemeye gayret ederek bir şey demeden arakasını dönüp gidiyordu ki Jungkook bileğinden tutunca durmak zorunda kaldı.

"Ne oldu?"

Jk"Elin kanıyor hatta dizin de."demese fark etmeyecekti belki de.

"Önemli değil sağ ol ben evde hallederim."

Jk"Olmaz! Kanıyor görmüyor musun? Gel bir temizleyelim öyle gidersin." Bir an eskisi gibi düşünüyor diye umutlandı ama hevese kapılmak istemiyordu.

"Üstüm ıslak yedek kıyafetim yok. Ben gerçekten..."

Jk"Giyersin bir şeyler uzatma."diyip kolundan elini çekmişti.

Eve girdiğinde o kokusunu hissetmiş ve derin özlemini tetiklemişti. Bir kere sarılsa bir kere kokusunu içine çekse yine huzur bulurdu.

Jk"Önce şu oda da kıyafetleri giy sonra pansuman yapalım."dediği gibi yapıp odaya geçmişti.

Merak edip yatak odasına da göz atmıştı belki bir fotoğrafları vardır diye bir umut bakmak istedi. Ama en ufak bir şey bile görememişti.

Jk"Ela gelecek misin yoksa biraz daha odama bakmaya devam mi edeceksin?"

"Bu beni mi izliyor ya?"diye kendiyle konuşup içeri geçti.

Jk"Gel, otur."dediği gibi yapıp karşısına oturdu.

"Tamam ben pansuman yaparım. Sen zahmet etme."

Jk"Terzi kendi söküğünü dikemez diye bir şey var bilmez misin? Bırak da bir kere laf dinle."diyip elini eline alıp kanayan yerleri özenle siliyordu.

"Tamam artık ben gideyim geç oldu."

Jk"Burda kal bu gece."

"Olmaz."

Jk"Niye?"

"Yanlış anlaşılırsın insanlar görüyorlar hep."

Jk"Sen hala benim resmi olarak eşimsin iyice saçmalama Ela."

"Ama..."

Jk"Burda kal dememin sebebi belli geç olduğu için. Sabah gidersin."

"Peki tamam."

...

İlk kez uzun zaman sonra huzurla uyanmıştı sadece yanında Jungkook yoktu. Daha fazla kalırsa gidemeyecekti o yüzden hemen kıyafetlerini toparladı çıkmaya hazırdı. Telefonu çalınca hemen açtı kim olduğuna bakmadan.

"Alo?"

"Bebeğin yaşıyor?"

"N..ne?"

"Duydun, bebeğin yaşıyor ölmedi."

"Ne saçmalıyorsun?"

"O gün bebeğin senden alındı ama ölmedi bunu sadece ben ve artık sen biliyorsun."

"Jinyoung?"

"Sana senin için dünyaları vereceğim demiştim. Eğer bebeğini görmek istiyorsan benim mesajımı bekle."

"..."elinde telefonla kalakalmıştı.

Jk"Ela?"diyip omzundan tutunca irkildi.

Jk"Ne oldu? Kiminle görüştün? Yüzün kireç gibi olmuş? Bir sorun mu var?"

"Jungkook..."

Jk"Söyle Ela."

"Bebek..."

Jk"Ha?"

"Bebek..."diyip bayıldı.

Jk"Ela, Ela ne oldu birden bire? Başımın belası ah başımın belası."