Zoraki Evlilik Jungkook

-14-

"Böyle olmamalıydı, bitmemeliydi böyle. Benim onunla çok hayallerim vardı. Bu kadar çabuk olamazdı. Anne galiba ben kötü bir ah aldım üstüme. Yoksa neden başıma böyle işler gelsin ki? Neden sevdiğim adam beni aldatsın ki? Tam o da beni sevdi derken, olacak iş miydi bu? Ben bunları hak edecek ne yaptım? Benim sevgim bunları hak edecek ne yaptı? Sende bir şey diyemiyorsun anne. Gerçi buna ne diyebilir ki insan? Sözler kifayetsiz kalır, cümle kurulmaz, konuşmaya cesaret olmaz. İki gün oldu ondan ayrılalı. Ama sanki ben değil de o benden ayrılmış gibiydi. Çünkü on.."cümlemi tamamlayamadan buraya gelen Jungkook'u gördüm. Onun burda ne işi vardı? Hangi yüzle buraya geliyordu?

Jk"Ela?"cevap vermek istemiyordum. Onu görmek bile canımı acıtırken sesini duymak felakete dönüşüyordu.

Jk"Konuşmayacak mıyız?"dediğinde yine cevap vermeyip suratımı başka yöne çevirdim.

Jk"Ela bak beni eğer o gün dinleseydin şu an bu durumda olmayacaktık."dediğinde sinirlenmiştim. Bir de beni mi suçluyordu?

"Ha yani ben mi suçluyum!"dedim bağırarak.

Jk"Öyle bir şey demedim ben."

"Ama nedense ben öyle anladım."

Jk"Bak Ela."

"Neye bakayım? Senin yaptığın işin neyine bakayım?"

Jk"Ela haksızlık ediyorsun."

"Hah! Haksızlık ediyorum öyle mi! Kız seni öpsün ama ben haksız olayım. Tamam öyle olsun ben haksızım, sen haklısın. Hadi şimdi defol git burdan!"dedim

Jk"Sana suçsuz olduğumu kanıtlayacağım Ela! O zaman anlayacaksın ne demek istediğimi."

"Bana artık bir şey kanıtlama. Ben bitirdim, sende bitir!"dedim ama yutkunmam on saniyemi aldı. Bitmesin isterdim ama böyle de yürür müydü?

Jk"Bitirmiyorum Ela, bitirmeyeceğim de."diyip birden beni omzuna attı.

"Napıyorsun sen? Hemen indir beni! Sana beni indir dedim!"

Jk"Bunu yapmayacağımı biliyorsun Ela. Boşuna debelenip durma."dediğinde sırtına vuruyordum.

"Ya sen beni ne hakla sırtına alırsın? Sen kimsin ya!"

Jk"Sevgilin."

"O iş biteli çok oldu. İndir beni!"desemde indirmiyordu, inemiyordum.

Jk"Sus ve bekle."

...

"Nereye götürüyorsun beni?"dedim sinirle.

Jk"Gidince görürsün."

"Bu yaptıklarını çok kötü ödeyeceksin."dedim

Jk"Sen hele bir gerçekleri öğrende ondan sonra konuşuruz."

"Ben öğrendim öğreneceğimi, artık her şey boş."

Jk"Neyi öğrendin Ela?"

"Sana güvenemeyeceğimi!"dediğimde bana baktı, gözlerim gözlerindeydi. Gözleri ben yapmadım diyordu sanki. Ya da ben öyle görüyordum. Gözlerinde acı vardı. Ama inanamıyordum. Çok zordu inanmak. Sevsem bile...

Susmuştu o lafımdan sonra. Belki de ağır gelmişti dediğim ama artık sabrımı zorlamıştı. Bende bir yere kadar dayanabilirdim. Neyi ispatlayacak bilmiyorum ama bende hala içimde bir umut besliyorum her şeye rağmen. Ona bunu söylemesemde.

Jk"Geldik in aşağı."dedi birde o bana emir veriyordu. Sabrımı koruyup arabadan çıktım. Nereye gideceğimi bilmediğim için onu takip ediyordum mecburen. Yoksa bir dakika bile yan yana olmam. Sonunda bir müstâkil evin yanına gelebilmiştik. İçeri girdiğimde hemen hesap sordum.