Zoraki Evlilik Jungkook

-3-

Üç gün sonra:

"Ya sen ne kadar inat birisin. Gidilmeyecek diyorsam gidilmeyecek!"

Jk"Sen sanatçı değilsin beni anlayamazsın. Gitmem gerekiyor çok yalnız bıraktım onları."

"Ya onlar idare ediyorlardır. Tam iyileşmeden gidersen daha kötü yapabilirsin. Bende sana çok meraklı değilim ama bir kere doktorun olduk artık."

Jk"Ya bugün bir program yok ki. Gidip onlarla vakit geçirmek istiyorum. Seninle burada kalmaktan sıkıldım. Üç gündür kimse gelmedi yanıma. Kimin yüzünden? Senin yüzünden tabi ki de."dedikleri ister istemez beni sinirlendirip kırmıştı. Ben onu sevmediğim halde bir doktor olarak ilgilendim. Keyfimden yapmadım bunları.

"Abilerinin dün ve diğer günlerinde programları vardı. Gece gelmek istediler bende gerek olmadığını, dinlenip bugün gelmelerini rica ettim. Onlarda kabul ettiler."dediğimde yüzü bir an da yumuşamıştı. Dedikleri için belki de pişman olmuştu ama bu umrumda değildi.

Jk"Kusura bakma biraz fazla çıkıştım sana. Böyle olmak ve bir şey yapamamak zoruma gittiği için sana patladım."dediğinde güldüm. İlk defa onu gülerken bu kadar yakından görmüştüm. Bir an etkilendim ama kısa sürdü. Yinede güzel güldü. Aaa kendine gel Ela saçmalama.

"Tamam önemi yok."diyip konuyu kapatmak istedim.

Jk"Ya hala biraz ağrılarım var ama yürümek istiyorum. Ne zaman hareket edeceğim ben?"

"Bugün abilerin gelecek ya onların yardımıyla yürüyeceksin. Bir şey olursa ağrın felan bana hemen söyle ben de bakıp müdahale edeyim."

Jk"Tamam olur."

"Onlar da birazdan gelirler."demeye kalmadan zil çalmıştı bile. Gidip hemen içeri buyur ettim.

Tae"Nasılsın küçük bey."diyip yanına sırayla oturmuşlardı.

Jk"Daha iyiyim abim. Siz nasılsınız, nasıl geçti programlar?"

Rm"Gayet iyi geçti, bir sıkıntı çıkmadı. Sen iyi ol da sonra zaten bu olayın acısını çıkartacağız."

"Sizden bir ricam olacak."

Jimin"Tabi ki, seni dinliyoruz."

"Jungkook artık yürüyebilecek hâle geldiği için bugün hareket etmesi gerek. Bende bunu tek başıma yapamayacağım için biriniz yardımcı olabilir mi?"

Tae"Tamam o iş bende."

"Tamam o zaman."dedim. Hemen kalkması için yardım etti Tae ve yavaşça ayağa kalktı.

Jk"Ben iyiyim ya çok da ağ.."dedi ama basınca dediklerini geri aldı.

"Biraz ağrıyacak ama dayanabilirsin geçici bir şey nede olsa."dediğimde tekrar yürümeye devam ettiler.

Akşam:

Jk"Oh be yürümek iyi geldi ayağım açıldı daha iyi hissediyorum kendimi."

"Zaten çok da sorun edilesi bir durumu kalmadı ayağının. Yakında gidersin abilerinin yanına."

Jk"Aynen öyle yapacağım zaten."

"Benim bugün nöbetim var o yüzden işe gitmem gerekiyor."

Jk"Ben tek mi kalacağım?"

"Ne o korkuyor musun yoksa?"dedim gülerek.

Jk"Ne korkması! Git ne halin varsa gör. Ben de abilerimi çağırırım, tekrar gelirler."

"İstediğini yap ilgi alanım değilsin. Ayağın da iyi olduğu için artık sorumluluğum da bitti. Bay bay."

Jk"Senden kurtulduğum için inan o kadar rahatladım ki anlatamam."