collaboration || hyunin

22

"Sırıtma pişmiş kelle gibi."

"Sanane?"

"Aptal."

"Elini tutayım mı?"

"Yo."

"Hiç elletmiyorsun sen de bebeğim ya."

"Sevmiyorum seni hiç, elini tutmam."

"Aşıksın bana yalan atma."

"Yalan duymuşsun."

"Ses kaydı bile var."

"Silcem."

"Ben galerime kaydettim."

"Deli."

"Tut elimi."

"Hayır."

Oturduğumuz yerde hyunjin'in cümlelerini ısrarla reddederken salak salak kıkırdıyordum ona. Uçağımızın kalkmasına daha bolca saat olduğu için otelin barında oturuyorduk.

"Gülüyorsun, aşık mısın bana?"

"Hayır, sana kim aşık olur?"

"Sen."

"Yo."

"Napıyorsunuz?"

Tatlı sayılabilecek atışmamızı jun böldüğünde ikimiz de ona doğru dönmüştük.

"Döndüğümüzde silahla kafasını mı patlatsam kalbini mi diye tartışıyoruz."

Jun'u yanıtladığımda hyunjin kolunu omzuma atarak yaklaşmıştı bana.

"Kalbim dolu canım benim beynimi patlatabilirsin."

Bu lafıyla döndüm ona doğru, gülümsemiştim bu lafına. Bekletmeden konuştum yüzlerimizi biraz daha yaklaştırırken.

"Ne var kalbinde?"

"Sen varsın."

Dediğiyle güldüm ve kafamı göğsüne doğru koyarak kızardığımı belli etmemeye çalıştım. Alışık olmadığım şeylerdi bunların hepsi, yeniydi benim ve kalbim için. Bu yüzdendi bu kadar hızlı vurması göğsüme, heyecanlanmıştım.

"Seninkinde de ben varım dimi?"

Hafif tehtidvari sesine karşılık gülerken kafamı sağa sola doğru salladım.

"Yo."

"Sen gerçekten dayak istiyorsun."

"Tamam ağlama, benimkinde de sen varsın."

"Güzel, başka kim olacak zaten?"

"Annen."

"Ayıp."

Yanağıma yumuşak yumuşak vururken kıkırdamaya devam ettim, bizimkilerin tamamının gözlerinin bizim üstümüzde olduğunu bilmeyerek.

"Çıkıyor musunuz siz?"

Jisung gözlerini kısarak konuştuğunda hyunjin saçlarımı okşarken konuşmuştu, durum aksini gösterirken hem de.

"Ne alaka?"

"Öyle görünüyor."

"Çıkıyormuş muyuz amir?"

"Alakamız yok."

"Biz şimdi etrafta hyunshik görür falan diye hazırlıklı duruyoruz."

"Ya of taşak geçiyorlar ya!"

Changmin'in dediğine hepimiz gülerken hyunjin onaylamıştı üstelemeden.

"Çıkıyoruz, tavladım amirinizi."