14

4K 208 46

by Peco9795

by Peco9795

Unicode

အချိန်အတူတူမှာ ဇာတ်တိုက်စရာမလိုအောင် ကွတ်တိပွင့်ဟလာသော မျက်ဝန်းနှစ်စုံ။

တစ်ကုတင်ထဲအတူအိပ်ကာ အခါပေါင်းမနည်းအောင်နှီးနှောမှုတွေရှိခဲ့လည်း အဲဒီ့လူရဲ့မျက်ဝန်းတွေနှင့် အခုအချိန်ထိရင်မဆိုင်ရဲ...။

Kim Taehyung ကလူတင်မဟုတ် အကြည့်တွေကအစ စွဲလမ်းစေတတ်၏ ။

စိုက်ကြည့်နေရင်းမှ ပူနွေးနွေးအထိအတွေ့တစ်ခုက မျက်ခွံပေါ်မှစကာ နှုတ်ခမ်းသားတွေအပေါ် အဆုံးသတ်သည်။

မျက်နှာတပြင်လုံးနေရာမလပ် အနမ်းများခြွေသူက အံ့သြနေသည့် jungkookကိုကြည့်ကာ အသံတိတ်ရယ်မောပြီးနောက် အိပ်ရာပေါ်မှထသွား၏

ရေချိုးခန်းဘက်ဝင်တော့မည့် taehyung လက်ကိုလှမ်းဆွဲကာ

''ကျွန်တော်တို့ကအခုဘာလဲ''

kim taehyungက ကျွန်တော့်ကို ကြည့်ရင်း ပြုံးတုံ့တုံ့ပါပဲ...

''မင်းက ကိုယ့်ရဲ့ပါတနာလေ''

''ဟမ်...အဲ့ဒါပဲလား''

ဒါပဲလေဆိုသည့်သဘောဖြင့် မျက်လုံးပင့်ကာ မသိချင်ယောင်ဆောင်နေပြန်သည်။

အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်နေမှတော့လည်း နှိုးပေးရမှာပေါ့...။

အကြံတစ်ပိဿာလောက်ပြည့်နက်နေသည့်အပြုံးကြီးပြုံးကာ Kim Taehyung ပါးနှစ်ဖက်အားဆုပ်ကိုင်ကာ မျက်နှာနှစ်ခုကို ထိကပ်လုနီးပါးဆွဲကပ်လိုက်၏

''ကျွန်တော်ခင်ဗျားကိုဖွင့်ပြောထားတယ်လေ''

''အဲဒိီတော့ ဘာပြောင်းလဲသွားတာရှိသလဲ''

''ဟင်...ချစ်သူ? ရည်းစား? ဒါမျိုးဖြစ်သွားရမှာမဟုတ်ဘူးလား''

''အာ...မင်းနဲ့ကိုယ်က အဲ့ထက်ပိုတဲ့အဆင့်တွေထိကျော်ထားပြီသားလေ''

''မတူဘူးလေ...အဲဒါက ဒီလိုမချစ်လာခင်ထဲက လုပ်ခဲ့တာလေ''

''မတူဘူးလား''

''မတူပါဘူး...''

အပြိုင်ငြင်းနေသည့် Jeon Jungkookမှာ အဖြေတောင်းသည်နှင့်မတူပဲ လိုချင်တာကိုပူဆာနေသည့် ကလေးငယ်လေးနှင့်ပိုတူနေပါသေးသည်။