Zıtlıkların uyumu...
Güneş, lise sonda okuyan ve birden fazla psikolojik rahatsızlıkla boğuşan bir kız. Bu da onun, ailesinin, arkadaşlarının öyküsü. Kim bilir belki de sizin öykünüzdür? Belki de aynı şeyleri yaşadınız, kimse fark etmedi. Halının al...
Ege ani bir frenle arabayı durdurdu ve şok içinde bana döndü.
"Saçmaladığının farkındasın değil mi?"
"Ciddiyim." dedim ruhsuz ve ağlamaktan bitmiş bir şekilde. "Benim yüzümden başımıza kötü bir şeyler gelmesinden çok yoruldum."
Ege, dolan gözleriyle ellerimi tuttu. O sırada fark ettim ki elleri hep çizilmişti. Yüzünün de sol tarafında birkaç çizik vardı, kanaması durmuştu.
"Bir daha böyle bir şey duymak istemiyorum, seni kendi ellerimle psikoloğa götürmek de istemiyorum. Şimdi hastaneye gidiyoruz ve seni sakinleştiriyoruz." dedi ciddi bir şekilde. Elime ufak bir öpücük bırakıp arabayı çalıştırdı.
Başımı gökyüzüne çevirdim. Yıldızlar bu gece çok güzeldi. Burada ışıklar çok az olduğu için gökyüzündeki yıldızlar hep gözüküyordu.
Hastaneye ulaştığımız sırada zorla arabadan indim ve acile geldik.
Birkaç testten sonra sakinleşmem için bir serum verildi. Serum boyunca boş boş tavanı izledim.
