Güneş

24: Siyah Kelebek

Son bölümün tatlılığı beni etkiledi resmen, bölüm yazamadım bir süre. Şu an sakinim asagsfahfsag.

O zaman çoook iyi okumalar dilerim<3

Bölüme uygun olduğu için Motive'nin şarkısını dinleyebilirsiniz, medyadan:')

24: Siyah Kelebek

"Gidelim mi artık? Üşüme."

Gözyaşlarım bir bir denize düşerken başımı sallayarak elinden tuttum. Sahile ulaştığımızda havlularımızla kurulandık. Daha sonra da kabinlerde üzerimizi değiştirdik.

"Hazır mıyız?"

"Hazırız." dedim gülümseyerek.

Eşyalarımızı toplayarak eve doğru yürümeye başladık. Birkaç dakika sonra Ege'in telefonunun çalmasıyla eli elimden ayrıldı.

"Efendim." dedi telefona doğru. "Evet... Tamam..." Yavaşça yanımdan uzaklaşırken bu saatte kimin aradığını merak ediyordum.

Resmen her şeyden şüpheleniyordum artık, kafayı yemek üzereydim.

Telefonu kapatıp tekrar elimi tuttuğu sırada merakla yüzüne bakmaya devam ediyordum.

"Kimmiş bu saatte?"

"Annem." dedi yürümeye devam ederken.

Kaşlarımı çatarak bakışlarımı ondan önümüze çevirdim.

"Bu saatte mi?" diye sordum anlamayarak.

"Ece çok özlemiş bizi." dedi gülümserken. "Ne zaman geleceğiz, diye darlıyormuş annemi. Bir de Melih'i özlemiş." dedi gülerken.

Aynı gülmeyle karşılık verdiğimde evin önüne gelmiştik.

Sessizce kapıyı açıp odalarımıza geçtik.

Saat epey bir geç olmuştu, hızlıca üzerimi değiştirip Ege'nin tatlı kalbini düşünerek uyumaya başladım.

"Güneş, Güneş, Güneş!"

Şaka mı?.. Allah'ım.

"Berin, Berin, Berin?"

Berin kahkaha atarken böyle uyandırılmaya alışmıştım artık.

"Espri de yaparmış! Canım Güneş'im, bir tanecik aşkım."

"Ne oluyor Berinciğim, ne bu sululuk?

Berin duruşunu düzeltip yatağımın kenarına oturduk.

"Mezuniyet için kayıt yaptırdık!" dedi büyük bir keyifle.

"Ama bana sormadınız!" diye gözlerimi kapatarak kafamı yorgana gömdüm.

"Ay, ağlama canım. Hadi kalk öğlen yemeğine yetiş bari."