Επιτελους σαββατο! Σηκωνομαι απο το κρεβατι γεματη ενεργια, αφου κοιμηθηκα νωρις χτες, και παω τρεχοντας κατω. Βαζω λιγο τσαι στην κουπα μου και βουλιαζω στον καναπε ανοιγοντας την τηλεοραση. Παρακολουθω καμποσο τα προγραμματα που εχει και υστερα παιρνω τηλεφωνο την Κωννα για να κανονισουμε για σημερα.
"Καλημεεραααα!" Της φωναζω τραγουδιστα.
"Ξυπνησαμε με κεφακια βλεπω! Τι εγινε?"
"Τιποτα..! Ειναι απλα σαββατο"
"Και τι παει να πει αυτο?"
"Ποοο...πολλες ερωτησεις κανεις!" Παραπονιεμαι
"Καλα λοιπον δεσποινης γκρινιαρογατα, τι θα κανουμε σημερα?"
"Ααα δεν ξερω γι αυτο σε πηρα"
"Μαλιστα. Λοιπον ακου ειμαι ελευθερη απο τωρα μεχρι το μεσημερι"
"Ααα.." Την διακοπτω φανερως ξενερωμενη.
"Ναι και εγω ετσι νοιωθω. Anyway, το ψηνεις να ερθεις για καμια ταινιουλα?"
Κοιταω την ωρα και ειναι 12.30
"Μπααα...ειναι 12.30 μεχρι να ερθω θα παει 1 παρα, εε να κοψουμε μετα την ταινια στην μεση δε λεει."
"Πφφ...ναι...δεν πειραζει και αυριο μερα ειναι. Τι λες?"
"Ναι ναι εννοειτε!" Λεω χαρουμενα και μετα απο λιγο το κλεινουμε.
Καθομαι ξανα και φερνω στην μνημη μου τον Περσι. Θελω τοσο πολυ να μαθω γι'αυτον, αλλα δεν εχω ιδεα που να τον ψαξω η τι να του πω...Αλλα ουτε με σταυρωμενα χερια θα κατσω! "Αα ολα κι ολα Ευα μην τα θες ολα ουρανοκατευατα!" σκεφτομαι.
"Μαμααα..!!" Φωναζω "Παω βολτα δεν θα αργησω υπολογιζω να ειμαι πισω το απογευμα"
"Να προσεχεις" Μου φωναζει κι αυτη.
Αφου εχω ντυθει, βγαινω εξω και βαζω τα ακουστικα μου. Αρχικα εκανα μια γυρα ολο το χωριο μπας και τον πετυχω εκει τριγυρω αλλα τζιφος. Επειτα μου ερχεται φλασια το μερος που τον πρωτοειδα. Ηταν κοντα σε ενα μικρο δασακι, ουτε δασακι λεγοταν αλλα αφου ειχε αρκετα και πολυ πυκνα δεντρα δεν ξερω πως αλλιως να το πω. Τεσπα, προχωραω προς τα εκει ωσπου βλεπω ενα παγκακι και καθομαι εκει. Περιμενω ελπιζοντας πως θα τον δω. Λιγο αργοτερα αφου βαρεθηκα, σηκωνομαι για να φυγω. Ξαφνικα δυο χερια με τραβανε προς τα πισω και χωρις να καταλαβω τι εγινε βρισκομαι στην αγκαλια του Περσι.
"Το ηξερα πως θα ερχοσουνα να με δεις."
Ασχετα το γεγονος οτι ο τυπας πηγε να με αφησει στον τοπο, αισθανομουν πολυ ωραια μεσα στην αγκαλια του.
"Μπορεις σε παρακαλω να μην μου το ξανακανεις αυτο? Πηγες την καρδια μου στην κουλουρη" Λεω και παιρνω βαθιες ανασες για να ηρεμισω.
"Με συγχωρεις. Απλα παει καιρος και σε ξεσυνηθησα" Μου αποκρινεται και με αγκαλιαζει πιο σφυχτα.
"Εμμ...τα κοκκαλακια μου τα θελω επισης" Προσπαθω να μιλησω.
"Ναι σωστα, συγγνωμη και παλι." Λεει κατσουφικα και με αφηνει.
"Λοιπον, τωρα που ανασαινω, δεν παω απο καρδια και ειμαι ολοκληρη... μπορεις να μου πεις σε παρακαλω απο που με ξερεις?" Καθομαι στο παγκακι και του κανω νοημα να κατσει διπλα μου.
"Ειναι μεγαλη ιστορια και δεν νομιζω να εχεις χρονο για την ωρα. Το μονο που θα σου πω ειναι πως δεν θα σε ξαναφησω ποτε." Γονατιζε μπροστα μ και με κοιταει στα ματια με εκεινο το ζεστο βλεμα.
"Κ-Καλα...." Λεω ενω εχω παγιδευτει στα υπεροχα ματια του.
"Ελα να σε παω σπιτι τωρα. Και μην ανυσηχεις για το αν θα μπορεσεις να με ξαναδεις θα γινει" Μου χαμογελαει και με δινει το χερι του.
Πιανω το χερι του και προχωραμε προς το σπιτι. Καθολη την διαρκεια της διαδρομης απλα του εριχνα κλεφτες ματιες παρατηρωντας τον οσο πιο πολυ μπορουσα. Φοραγε ενα μυρωδατο αρωμα που με εκανε να νοιωθω σαν να ημουν μια μελλισα και αυτος το λουλουδι και ηθελα να τον μυρισω. Με μαγνητιζε με εναν περιεργο τροπο. Ηθελα να με ξαναπαρει αγκαλια, να ξανανοιωσω οπως πριν. Αλλα γιατι? Γιατι ολα αυτα απο εναν τυπο που μολις τον ειδα, ουτε καν γνωρισα. Τελικα με εφερε ως το σπιτι.
"Λοιπον...οριστε φτασαμε!" Λεει κοιτωντας το σπιτι μου.
"Ναι.." Του απανταω
"Οποτε τα λεμε για σημερα σωστα?.."
"Σωστα.."
Τον κοιταω και με κοιταει και αυτος. Επικρατει μια ησυχια. Κοιτιωμαστε στα ματια και με πλησιαζει. Με πλησιαζει ολο και περισσοτερο. Η αποσταση μεταξυ των προσωπων μας μειωνεται. Το σωμα μου δεν κουνιεται, δεν ξερω αν θα το ηθελα να κουνηθει.
"Ευα χρυση μου γιατι δεν α-...." Απο πισω η μανα μου εχει ανοιξει την πορτα και εχει μεινει με αυτο το ψευτικο χαμογελο που εχει οταν παει να φρικαρει.
Γυρναω σιγα σιγα το κεφαλι μου με μια γκριματσα στο προσωπο του στιλ και τωρα την μαμησα.
YOU ARE READING
I wanna be yours!
Teen FictionΜυθικά πλάσματα ζουν τελικά ανάμεσα μας... Μια αιώνια αγάπη μεταξύ ενός βρικόλακα και μιας θνητής. Μοχθηρά σχέδια ανατρέπονται και οι εχθροί κάνουν την εμφάνιση τους. Τι θα γίνει ανάμεσα στο ζευγάρι; Πως θα επιρρεασει τον χαρακτήρα του βρικόλακα η σ...