I wanna be yours!

Together

Ο ηλιος τρυπωνει μεσα απο το τζαμι και φτανει μεχρι τα κλειστα γοα λιγο βλεφαρα μου. Ανοιγω σιγα σιγα τα ματια μ ενοχλημενη απο το φως και πηγαινω στο μπανιο να πληθω. Απο την μυρωδια καταλαβαινω οτι η μαμα κατω εχει ψησει κουλουρακια. Πιανω βιαστικα τα μαλλιά μου ενα κοτσο και κατεβαινω γρηγορα κατω. Την προλαβαινω στην πορτα ετοιμη να φυγει και την κοιταω με ενα βλεμα απογοητευσης καο απορειας.

"Καλημερα μαμα, που πας τετοια ωρα?"

"Καλημερα Ευα μου, επιασα και εγω μια δουλεια και ξεκιναω σημερα."

Καθομαι και την κοιταω για λιγα λεπτα μπερδεμενη, γρηγορα ομως επανερχομαι και την ρωταω.

"Μα καλα δεν υποτηθεται οτι ο μπαμπας μας στελνει αρκετα χρηνατα ωστε να μην χρειαζεται να δουλευεις?"

"Ναι αλλα.." αναστεναζει "Δεν μας βγαζουν τωρα τελευταια και θα ηταν καλυτερο για μας αν ειχαμε και απο ενα αλλο ατομο εισοδημα" κοιταει την ωρα και δεν προλαβαινω να μιλησω με χερεταει και κλεινει την πορτα πισω της.

Μου κακοφανηκε η αληθεια ειναι ολο το σκηνικο αλλα δεν ειχαμε χρονο να το συζητησουμε παραπανο. Ανεβαινω παλι στο δωματιο για να παρω το κινητο μ που φορτιζε και ξανακατεβαινω αραζοντας στον καναπε.

"Πολυ θα ηθελα να μπορουσα να εχω εδω τον Περσι" σκεφτηκα.

Κουνησα περα δωθε το κεφαλι μου για να ξεφυγω απο τις σκεψεις μου και βαριαναστεναζοντας ξαπλωσα πισω στον καναπε.

Μια ωρα αργοτερα ακουω την πορτα να χτυπαει. Η καρδια μ αρχισε να παλεται με γρηγορους ρυθμους απο τον ενθουσιασμο της. Τρεχω προς την πορτα και κοντοστεκομαι λιγο φτιαχνοντας τα ρουχα μ πριν την ανοιξω. Ανοιγω και τον βλεπω με ενα τριανταφυλλο στο χερι. Τον κοιταζα επιμονα χαμογελοντας μεχρι που αρχισε να μου μιλαει.

"Καλησπερα, θα σε πειραζε να μπω λιγακι μεσα?"

"Ναι ναι φυσικα" λεω χαρουμενη και πρεπει να προδωσα τα συναισθηματα μου με την ενθουσιασμενη μου απαντηση.

"Ευχαριστω" λεει καθως μπαινει μεσα και βολευεται στον καναπε.

Αφου κλεισω την πορτα, τον πλησιαζω και μου δεινει το τριανταφυλλο. Το μυριζω και αμεσως παω στην κουζινα ψαχνοντας ενα χωρο να το βαλω. Βρηκα ενα μικρο βαζακι το γεμισα με νερο και το αφησα πανω στον παγκο. Επιστρεφω στο σαλονι και καθομαι στον ιδιο καναπε λιγο πιο διπλα του. Με κοιταει με αυτα τα μαγευτικα ματια που με κανουν να χανομαι στο υπεροχο τους χρωμα. Μου χαμογελαει και του ανταποδιδω το χαμογελο μεχρι που μου ερχεται μια απορια. Τι ειμαστε τελικα εμεις...μαζι? Φιλοι? Η καμια ξεπετα? Δυσταζω να ρωτησω και κατεβαζω το κεφαλι μου κοιτοντας τα νυχια μου που τα πειραζα.

"Εγινε κατι?" με βγαζει απο τις σκεψεις μου με την ερωτηση του.

"Οχι οχι...να απλως..." αναστεναζω "εμεις τελικα ειμαστε μαζι?...φιλοι?? Τιποτα?? Τι??.."

Ξαφνιαζεται με την ρωτηση μου και με κοιταει σχετικα θλιμενος.

"Νομιζα πως ειχες καταλαβει τα συναισθηματα μου για σενα" μου αποκρινεται γεματος απογοητευση.

"Ναι δεν τα αρνουμε και εγω οτι ενιωθα για σενα ισχυει ακομα απλα...θελω να ξερω στα σιγουρα τι ειμαστε."

Με το που το λεω αυτο και τελειωνω με φερνει κοντα του με γιλαει αεγα και τρυφερα.

"Ναι βρε χαζο μαζι ειμαστε μην ανησυχεις. Σου το ειχα πει εισαι δικη μου."

Εκεινη την στιγμη ενιωσα απιστευτη χαρα και να μου ξεφευγουν μερικα γελακια.

"Εισαι η μικρη μου.."