I wanna be yours!

Η αρχη μιας νεας εμπειριας

~ 7 Μηνες αργοτερα ~

Καθομαι στον καναπε του σπιτιου του και χαζευω γυρω γυρω το μερος. Το περισσοτερα ειναι φτιαγμενα απο ξυλο το πατωμα του εισογειου και του δευτερου οροφου ακομα και οι σκαλες. Αλλα μοορω να του το παραδεχτο οτι εχει ωραιο γουστο στην διακοσμηση. Εχει το τζακι του να το χρησιμοποιει το χειμωνα, την κουζινα του οργανωμενη που ειναι διαφορετικο δωματιο απο το σαλονι, το γραφειο του με τον παραξενα καινουριο υπολογιστη και πισω την παλια του βιβλιοθηκη και στον επανω οροφο την τραπεζαρια, το μπανιο το οποιο ειναι αρκετα ευρυχορο και τα δωματια, το δικο του και εναν ξενωνα.

"Αργησε.." Μουρμουριζω και αφηνοντας μια πνοη απογοητευσης ξαπλωνω στον καναπε. "Οχι δεν το ξεχασε...δεν μπορει να το ξεχασε" Μονολογω προσπαθωντας να πεισω τον εαυτο μου οτι θυμηθηκε την επετειο μας. Δεν παιρνει πολυ ωρα ωσπου αποκοιμαμαι  στον καναπε του και με ξυπναει μια οικια μυρωδια.

"Καλα ξυπνητουρια αγαπη μου!" Βρισκεται ξαπλωμενος διπλα μου και μ χαιδευει το προσωπο. Σηκωνομαι και τρυβω το ματια μ να δω καθαρα και παρατηρω οτι με ειχε παει στο δωματιο του. "Εισαι τοσο γλυκια οταν κοιμασαι" μου λεει με μια γλυκια φωνη αλλα αρχιζω να θυμαμαι οτι ειχε αργησει.

"Που ησουν ολη αυτη την ωρα?" Τον ρωταω οσο θυμωμενη μπορω να ειμαι αυτητην στιγμη που με κοιταει γλυκα με τα γκριζοπρασινα ματια του.

"Ηρεμησε αγαπη ειχα να κανω μερικες δουλειες, τελειωσαν τωρα και ειμαι εδω αυτο δεν εχει σημασια?" Μου λεει καθως σηκωνεται και με πλησιαζει.

"Ναι εχεις δικειο αλλα ποσο σημαντικες ηταν αυτες οι δουλειες για να μπουν πρωτες αυτη την συγκεκριμενη μερα?" Του λεω θυμωμενα.

"Λογικα αρκετα για να καταλαβαινεις οτι σαγαπαω πολυ και περισσοτερο απο ολους και εισαι το πρωτο ατομο που σκεφτομαι να κανω χαρουμενο καθημερινα!" Μου απαντα φανερα εκνευρισμενος.

"Ωραια τοτε τουλαχιστον θες να μου πεις τι ηταν αυτες οι δουλειες και ισως ενα συγνωμη που αργησες να γυρισεις..?" Του λεω με ηρεμο τονο και γεματο παραπονο.

Ερχεται κοντα μου και με παιρνει αγκαλια φιλωντας μου το μετωπο. "Βρε χαζο μου γιατι να τσακωνομαστε για βλακειες? Ενταξει συγνωμη που αργησα αλλα πιστεψε με ηθελα να ειναι καλο το αποτελεσμα, για σενα!"

"Τι εννοεις καλο αποτελεσμα για μενα?" τον ρωταω με περιεργεια.

"Κλεισε τα ματια σου και ανοιξε τα οταν σου πω ενταξει?" Μου λεει και του γνεφω καταφατικα ενω κλεινω τα βλεφαρα μου. Νιωθω ενα απαλω αερακι μεσα στο δωματιο να με περιτρυγυρναει και μερικους θορυβους. "Ενταξει μπορεις να τα ανοιξεις τωρα" Και εγω υπακουω ανοιγωντας τα σιγα σιγα μενοντας αφωνη με το θεαμα.

"Λοιπον σου αρεσει? αξιζε την αναμονη?" Με ρωταει ανυπομονα. Ειχε αναψει γυρω γυρω κερακια σε ολο το δωματιο, το ειχε στολισει με μερικα λουλουδια και στο κομωδινο του ειχε αφησει ενα κουτακι τυλιγμενο και σφραγισμενο με μια απαλο γαλαζιο κορδελα. Δεν μπορουσα να μιλησω καθαρα καθως οι λεξεις δεν ελεγαν να βγουν απο το στομα μου και απλα αρχισαν δακρυα να κυλανε στα μαγουλα μου τα οποια ειχαν κοκκινισει. "Αυτο σημαινει οτι εκανα καλη δουλεια?" ξαναρωταει βλεποντας την αντιδραση μου.

"Ναι...ναι αγαπη μου ναι!" Του απανταω χαρουμενη και πεφτω στην αγκαλια του βραβευοντας τον κοπο του με ενα παθιασμενο φιλι.

"Σε πειραζει βρε αγαπη μιας και εχουμε επαιτειο να δοκιμασουμε κατι πριν ανοιξεις το δωρακι σου?" με ρωταει και ματια κουταβιου.

" Μετα απο αυτο που μου εκανες οτι θες!" Του λεω χαρουμενη και παραμενω στην αγκαλια του.

"Οτι οτι θελω?" ρωταει πονηρα

"Ναι αγαπη!" Του απανταω χαρουμενη αγνοοντας τον τροπο που το ειπε και σκουπιζοντας λιγο τα δακρυα μου.

"Ενταξει λοιπον τοτε." Μου λεει και με πιανει απο τα μπουτια και με ξαπλωνει ηρεμα στο κρεβατι και μπαινοντας απο πανω μου αρχιζει να με φιλαει. Ηταν τοσο παθιασμενο φιλι, φαναιρονε τοσα πολλα συναισθηματα αγαπης και στοργης. Επειτα τα χειλη του αρχισαν να εξερευνουν καθε σημειο του λαιμου μου πραγμα που με εκανε να ανατριχιαζω και να θελω κιαλο, ελιωνα καθε φορα που με φιλαγε ετσι μεχρι που βρηκε ενα σημειο χαμηλα ωστε να μην με πονεσει πολυ και αρχισε να το πιπιλαει. Μην αντεχοντας αλλο μου ξεφευγει ενας αδυναμος αναστεναγμος και μπλεκω τα δαχτυλα μου μεσα στα μαλλια του δινοντας αδεια να συνεχισει...δειχνοντας του οτι το θελω αυτο που μου κανει και το θελω πολυ, τον θελω πολυ, τον αγαπαω πολυ...παρα πολυ!

Υ.Γ         Το ατομο με το οποιο εχω παρομοιασει τον Περση δεν θα ελεγε τοσο ευκολα συγνωμη αλλα για να κυλισει η ιστορια επρεπε να τον αλλαξω λιγο σε αυτο το σημειο. Ναι, οσες αναρωτηθηκατε η οσοι που το διαβαζεται (και σας ευχαριστω πολυ για αυτο και που στηριζεται το χομπι μου) η ιστορια ειναι βασισμενη σε αληθινα προσωπα και προσπαθω να δωσω οσο πιο ιδιους γινεται τους χαρακτηρες του καθενος εδω μεσα! thanks for reading i really appreciate it! ❤️
Επισης ενα μεγαλο ευχαριστω στην πηγη οπωθησης μου να γραφω τις βλακιες μου εδω και αυτη που με μυησε στην εφαρμογη την κολλητη μου. (Ονομα θα ανακοινωθει παρακατω ζητωντας της αδεια)