I wanna be yours!

The other side

Κάπου βαθιά στο δάσος από ένα παλιό σπίτι ακούγονται φωνές.
"Δεν μπορω να το πιστέψω ότι αυτό το αισχρό και αδύναμο πράγμα έκανε τον Περσουλη μου τόσο... τόσο....ααα!"

"Για όνομα του θεού Μεγκαν μπορείς να σκάσεις;!" Ακούγεται θυμωμένα μια βαριά φωνή.

"Χμμ!"

"Αυτό το κορίτσι, τον άλλαξε.. τον μαλάκωσε..Σκατα! Αν συνεχίσει να είναι μαζί της θα χάσω τον πολύτιμο στρατιώτη μου. Γαμωτο!"

"Έχεις και εμένα Εβαν!" Λέει παραπονεμένα και τον πλησιάζει.
Την πιάνει απότομα από το σαγόνι.

"Μην συγκρίνεις τον εαυτό σου πουτανα με τον Πέρση!" Την σπρώχνει αφήνοντας την και κάθεται σκεπτικός στην πολυθρόνα του. "Αν αυτή είναι η αιτία που ο Πέρση έγινε έτσι θα χρειαστεί να την εξαφανίσουμε" Λέει σκεπτικός.

"Αχ ναι! Και μετά ο Περσουλης μου θα είναι δικός μου! Άσε με να το κάνω εγώ Εβαν..σε παρακαλώ..!! Θα το ευχαριστηθώ!" Χαμογελάει σαδιστικά

"Θα το σκεφτώ, μέχρι τότε το καλό που σου θέλω να μην κανείς καμία βλακεία." Την κοιτάει με μίσος. "Τον θέλω πιο μοχθηρό από πριν."

"Και θα τον έχεις αν ξεφορτωθούμε την αδύναμη σκυλα!" Αρχίζει να γελάει σατανικά και το γέλιο της αντιχει στο δωματιο.

"Πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί με αυτό το θέμα Μεγκαν. Μην το παιρνεις πολύ ελαφρά θυμήσου μιλάμε για τον Πέρση... Δεν είναι τόσο ανόητος! Ξεχνάς πως ήταν όταν ήρθε σε εμάς; Αδίστακτος, σκληρός, ένας τέλειος στρατιώτης πάντα ετοιμοπόλεμος!" Πιάνει το ποτήρι του και πίνει λίγο από το αίμα που έχει μέσα. "Αρχικά θα πρέπει να παρακολουθήσουμε την γυναίκα και να κρύβουμε την παρουσία μας από τον Πέρση."

Ακούγονται μερικά τριξίματα και εμφανίζεται από την γωνία ένας ψηλός άντρας με γυαλιά.

"Ούτε την κοπέλα πρέπει να την υποτιμήσουμε. Έχει κάτι το ιδιαίτερο το οποίο με προβληματίζει αρκετά θα έλεγα." Λέει καθώς φτιάχνει τα γυαλιά του.

"Αυτή;! Αυτό το υποκείμενο είναι ξεχωριστό;!" Αρχίζει να γελάει υστερικά.

"Μεγκαν, γαμωτο, σου είπα να σκάσεις!" Φωνάζει και κοπανάει με δύναμη το χέρι του στο τραπέζι και το σπάει. "Συνέχισε Μαθιου.."

"Όπως έλεγα πριν με διακόψει το πουτανακι από εκεί..." της ρίχνει ένα μοχθηρό βλέμμα "η κοπέλα έχει κάτι περίεργο στην αύρα της που μόνο για καλό δεν είναι, για μας πάντα."

"Θέλω να κάτσεις και να το ερευνήσεις αμέσως και θέλω να είμαι ο πρώτος που θα μάθει για αυτή την ιδιαιτερότητα της. Έγινα κατανοητός;"

"Μάλιστα κύριε! Θα αρχίσω αμέσως τις έρευνες!" Υποκλίνεται και επιστρέφει στις σκιές.

"Όσο για σένα καριολα" σηκώνεται από την θέση του, πιάνοντας την από το λαιμο και κολλώντας την στον τοίχο "Αν κανείς καμία μαλακια δεν θα πεθάνεις από τα χέρια του Πέρση αλλα από τα δικά μου! Έγινα σαφής;" την κοιτάει θυμωμένος και εκεί γνέφει όσο μπορεί. Έπειτα την αφήνει κάτω και με γρήγορες κινήσεις μπαίνει στην κρεβάτοκαμαρα του.

"Παπάρα.." ψιθυρίζει καθώς βήχει ελαφρά.

Μέσα στην κρεβατοκάμαρα ο Μαθιου κάνει σβούρες σκεπτόμενος. Κάθεται στο γραφείο του και ανοίγει τις σημειώσεις του για τον Πέρση. Τις κοιτάει και προσπαθεί να βρει κάποιο στοιχείο σύνδεσης αυτού και της κοπέλας.

"Γαμωτο! Τόσο έξυπνος που ακόμα και τότε μας έκρυβε πληροφοριες. Θα σε αλλάξω και πάλι όμως, σε χρειάζομαι στρατιωτάκι.." ψιθυρίζει και ύστερα σιγογελάει σατανικά.

Γεια σας! Αρρώστησα και βρήκα χρόνο να ασχοληθώ με την ιστορία ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο! 😊 Αν θέλετε λοιπόν αφήστε και ένα αστεράκι! ⭐️ και συγνώμη αν είναι μικρό 🙁