I wanna be yours!

Ξεδιπλωση συναισθηματων

"ΕΥΑ ΤΟ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΜΕΣΑ ΑΝΟΙΞΕ ΤΗΝ ΓΑΜΩ ΠΟΡΤΑ ΜΗΝ ΤΑ ΚΑΝΩ ΟΛΑ ΠΟΥΤΑΝΑ ΒΡΑΔΙΑΤΙΚΑ ΚΑΙ ΞΕΣΗΚΩΣΩ ΟΛΗ ΤΗΝ ΓΕΙΤΩΝΙΑ!"
Ακουω απ'εξω τον Περσι θυμωμενο να φωναζει.

Αμεσως τρεχω προς την πορτα να την ανοιξω πριν ξυπνησει και τους νεκρους και γινουμε και βουκινο στους υπολοιπους.

"Καλα παιδι μου τρελαθηκες? Τι γυρευεις τετοια ωρα εδω καιγιατι φωναζεις και θα πρεπει να φυγεις μπορει ανα πασα στιγμη να γυρισει η μανα μου!" του λεω σιγανα καθως του κανω νοημα να ηρεμησει.

"Γιατι δεν ανοιγες την πορτα?" ρωταει θυμωμενα.

"Χμ...για να σκεφτω ισως....επειδη σε περασα για κανενα μανιακο βιαστη ισως...? Λεω ισως...ειδικα απο τον τροπο που χτυπαγες την πορτα!" λεω φανερα εκνευρισμενη.

"Καλα συγνωμη..." κατεβαζει το βλεμα του μετανιωμενος..."Απλα θελω να μιλησουμε"

"Καλα καλα..περνα μεσα" του κανω χωρο να μπει και κοιταω αριστερα δεξια πριν κλεισω την πορτα "Αλλα να ξερεις..αν ερθει η μανα μου εχεις γινει καπνος! Θα φρικαρει αν σε δει εδω μεσα και ποσο μαλλον αν μαθει οτι δεν εισαι και ανθρωπος..." Τον προειδοποιησα σκεπτομενη τις τελευταιες μου λεξεις..

Καθησαμε στον καναπε και επικρατησε μια στιγμη αμηχανης σιωπης.

"Λοιπον τι ηταν αυτο που ηθελες να μ πεις?"

"Ηρθα να απολογηθω για την συμπεριφορα μου..!" λεει και φαινεται απο τον τροπο που μιλαει και κοιταει το πατωμα οτι πραγματικα λυπαται. "Απλα να ειναι που..."

"Ειναι που..??" Επαναλαμβανω αγωνιωντας.

"Ειναι που σε θελω και σε αγαπαω τοσο πολυ ρε Ευα και ανησυχω για σενα...δεν ξερω τους φιλους και ζηταω ειλικρινα συγνωμη." Σηκωνεται ορθιος και πηγαινοερχεται στο σαλονι μεχρι που επιστρεφει στον καναπε και καθεται κοντα μου συνεχιζοντας. "Αλλα καταλαβε με, σαγαπαω... Και σαγαπαω περισσοτερο απο τον ιδιο μου τον εαυτο." Καθως τα λεει αυτα ερχεται ολο και πιο κοντα μου, μεχρι που φτανουμε σε τετοια αποσταση που νιωθω την ανασα του πανω μου.
"Σαγαπαω παρα πολυ καταλαβε το." Μου λεει χαιδευοντας γλυκα το μαγουλο μου και κλεινοντας την μεταξυ των προσωπων αποσταση.

Ολα θα ηταν υπεροχα αν προλαβαιναν να ενωθουν τα χειλι μας, αλλα ακουστικε το κλειδι στην πορτα. Μια γυρισα να δω την κλειδαρωτρυπα και μια πισω στον Περσι που ειχε φυγει...παρολαυτα προλαβε να με φιλησει πεταχτα στο μαγουλο πριν φυγει. Η πορτα ανοιγει και η μαμα μπαινει μεσα στο σπιτι δειχνοντας εξουθενομενη.

"Γεια σου μαμα ολα καλα?"

"Αν εξαιρεσης την κουραση μου ολα μια χαρα εσυ πως και εδω μονη σου?"

"Εε ηθελα λιγο χρονο για χαλαρωση κι εγω" της χαμογελας ενω σηκωνομαι απο τον καναπε και την πλησιαζω. Την φιλαει στο μαγουλο καο την καληνυχτιζω.

Ανεβαινω στο δωματιο και ξαπλωνω στο κρεβατι. Ο υπνος δεν με παιρνει αμεσως καθως τα λογια του Περσι γυροφερνουν στο μυαλο μου σαν μελισσες. Χωρις να το καταλαβω αμεσως εχει σχιματιστει ενα χαζοχαρουμενο χαμογελο στα χειλια μου.

"Μαλλον αρχισε και σε εσενα να αρεσει ο μυστηριωδης τυπας με την καπαρτινα" Σκεφτομαι απο μεσα μου τα τελευταια λεπτα πριν με παρει ο υπνος.