We Are One

Chapter Fifteen: Beats me.

We will do time skip yo! :)
.
.
.
.
.
.
.
.
.

Tsunade's POV

Ilang araw na ang labanan na nangyayari. Ang digmaang ayaw ng buong mundo. Nagkaroon na naman ng Ika-apat na Great Ninja War. Ang pinagmulan ng digmaan na ito ay walang iba kundi si Madara. Salamat sa tulong ni Orochimaru, dahil kung hindi ay maaaring mawalan kami ng buhay. I was worried of course, I have a baby in me. Mabuti na lamang nandiyan din si Karin dahil sa kapangyarihan niya kaya rin ako nagkaroon ng lakas. Nilampaso lang naman kami sa alikabok ni Madara. Ginawa namin ang lahat ng aming makakaya para ma-seal namin siya, pero kahit kaming limang Kage ay hindi naging sapat sa lakas niya. Wala pang ibang nakakatalo sa kanya maliban kay Lolo Hashirama. Kung nandito sana si Jiraiya, isa siya sa makakatulong sa amin. Pero dahil kasama siya ni Naruto, kalaban si Obito at ang Jubi at posible na nandoon na rin si Madara.

Flashback...

"Jiraiya. I ordered you, me as the Godaime Hokage, samahan mo na makipaglaban si Naruto sa isa pang Madara, while we and the other Kage will fight for the real one." I commanded him.

"Ang tigas talaga ng ulo mo Tsunade! Sinabi ko ng sasamahan kita hindi ba? Mas magiging kampante ako kung kasama kitang lumaban at isa pa mas maproprotektahan kita at ang baby natin." Jiraiya said being mad kasi inutusan ko siya na samahan si Naruto sa laban habang ako ay makikipaglaban din kasama ang mga Kage.

"Ji.. Don't worry. Kasama ko ang apat na Kage. Besides, no matter what, I will protect our baby. Please, trust me on this. Gagamitin ko ito once we are in danger." Sabay turo ko sa diamond shape na nasa noo ko. I heard him sighed and weave hand.

"Kutchiyose No Jutsu!" I heard him say. Smoke puffed and there is a toad appeared in front of us. "Nag-summon ako ng isa sa mga palaka. Kapag may masamang mangyari, at huwag naman sana... mawawala siya at magsu-summon kung nasaan ako at magre-report siya sa akin kung ano't ano man ang mangyari. Is that clear Tsuna? Don't use your chakra that much, again. Be careful." He said and kissed me. I smiled at him before replying.

"Sure thing Ji. And also.. please, be careful too." I kissed him in his forehead. He nodded and they left.

End of flashback..

"Sino ba ang mag-aakala na ang isa sa kaibigan namin na nagtraydor sa Konoha ay ngayon isa sa kaalyansa ng buong Ninja." Pagsasabi ko kay Orochimaru matapos kong masagap ng lakas at chakra kay Karin.

"Atleast hindi pa huli ang lahat para magbago, hindi ba Tsunade?" Nakangiting sagot niya sa akin. Napatawa naman ako.

"Salamat naman kung ganoon. Magiging masaya si Jiraiya kapag nalaman niya ito. Hindi lang si Jiraiya, pati na rin si Naruto." I replied back.

"Yeah. At sino rin ba ang mag-aakala na magiging tatay siya ng batang dinadala mo ngayon sa sinapupunan mo." Pagtawa niya dahil siguradong naaalala niya noong mga araw na hindi ko pinapansin si Jiraiya.

"Well I guess, no one knows what will happen next." I laughed back reminiscing. "Naaalala ko pa noon, ang Three-Way-Deadlock natin nila Jiraiya." I added remembering the good all days.

"Ang Three-Way-Deadlock na ngayon ay may bago ng henerasyon." Napangiti ako sa sinabi niya. Ang tinutukoy niya na bagong Three-Way-Deadlock ay walang iba kundi si Naruto, Sasuke, at Sakura. "Sa palagay ko ay kailangan na nating tumulong sa kanila. Dahil nakaregain na kayo ng lakas, tama ba?" Pagbabalik ni Orochimaru sa realidad na digmaang nangyayari.

"Yes. Now.. Let's go and help them." I said as my fellow Kage are awake. Gaara formed a sand cloud that we are going to ride on it. We are on way min'na! I hope no bad happens to you Jiraiya.. Please, be safe, honey. When we are near on the fighting scene, I sense a familiar chakra. Is this possible? Couldn't be?! 'I knew it! It was him!' We quickly land off on the ground. I headed towards Sakura who is now healing Shikamaru. I touched Shikamaru's head and he quickly regained chakra. Nakita ko na may pinagbago sa kay Sakura. Yes. She does have now the diamond shape on her forehead just like mine.

"Well done, Sakura." Sabi ko sa kanya habang hinaplos ko ang ulo niya. I'm so proud of her. "You are really my disciple." I added.

"Thank you, Tsunade-sama." She said with a huge smile on her face. I saw her blushed. It was the first time I said that to her, and I know it causes her feel that. I nodded and look around and saw my grandpa. I swiftly went where he was.

"Oji-sama!" I yelled as he turned around and saw me.

"Tsuna, huh?!" Sabi niya na may halong kasiyahan sa puso niya.

"Yeah, its me grandpa." I replied as I hugged him. Well I guess Orochimaru used edo-tensei for good this once.

"So you're the Godaime Hokage of Konoha, huh." He was smiling at me.

"Uhm. Yup. And Oji-chan.. I'm sorry that this war has began again." I apologize because it is not what he dreamt of.

"It's okay my little princess. Your grandpa is smiling from ear to ear for you, Tsuna-chan." He answered back. My heart was very touched, being praised by my grandpa who is the Shodai Hokage is such an honor. I once again look around and began searching for a certain someone.

Meanwhile... matapos ang scenario ni Tsunade at Hashirama... Tignan naman natin si Jiraiya sa kabilang banda...
.
.
.
.
.

Jiraiya's POV

Sino naman ang mag-aakala na buhay pala itong si Obito? Buong akala ko siya ay namatay na dahil iniligtas niya si Kakashi at Rin.

"Oi, Kakashi. Hindi ka ba nagkamali noon?" Pagtatanong ko kay Kakashi dahil hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala.

"Pambihira naman Master Jiraiya. Kahit ako hanggang ngayon ay hindi pa din makapaniwala." Sagot sa akin ni Kakashi.

"Buong buhay ko, akala ko ay patay na si Obito." Pagsang-ayon ni Guy sa mga sinabi namin.

"Oi! Obito! Sabihin mo sa akin kung ano ang dahilan mo kung bakit mo sinimulan ang digmaang ito kung noong una pa lamang ay ayaw mo ng digmaan!" Pagalit na sabi ni Naruto kay Obito.

"Gaki.. Chill ka lang, okay?" Pagpapaalala ko sa kanya. Habang nakatayo naman si Obito, biglang may dumating sa gilid niya na isang lalaki na kulay itim at mahaba ang buhok. Pamilyar ang itsura niya. Shimatta!

"Anong ginagawa mo dito Madara!?! Hindi ba nakikipag laban sayo ang limang Kage?" Sa tanong ko na ito, kinakabahan ako. Nakita ko siya na sumimangot at ngumiti rin ng parehong pagkakataon.

"Tama ka diyan. Kalaban ko nga kanina ang limang Kage. Pero ngayon.. sa palagay ko ay nasa bingit na sila ng kamatayan." Nakangising sagot niya sa akin.

"Konoyaro! Anong ginawa mo sa limang Kage!" I said and forming a rasengan to attack him in Sage Mode.

"Yamete!" A blond woman stopped me. I was froze for a moment and realize who it is.

"Tsunade?" I called her name. Baka kasi mamaya imahinasyon ko lang.

"Wow. Impressive, you even manage to heal yourself and the other Kage's despite of what I did? You are truly his grand daughter." Madara said looking to Tsunade in front of me.

"I told you that I am not a weak woman." She said sarcastically.

"Hi." We unexpectedly said in the same time.

"Uhm, excuse me guys.. Pwede po ba na mamaya na ang landian? Just kidding. I was just saying na we have Madara in front of us now." Naruto reminded us.

"Ah yes. Sorry." The woman whom I love laughed. I told her what is the situation. She began to heal Naruto first and then me.

----------------------------------------------------

Author's Note:

Another chapter para sa inyo guys! Hope you like it. 🤎 Sorry kung maikli itong chapter na ito and if matagal yung update, pagpasensyahan ninyo na. Naging busy ulit ang inyong manunulat. Anyways, the next chapter is still at work. Arigato gozaimasu for the read! Keep reading and I'll keep writing 🤎 See you on the next chap!