We Are One

Chapter Eighteen: Time flies

After 12 years....

--------------------------------------------------------------

Tsunade's POV

   Time flies, it seems like yesterday I've given birth to my twins. Marami na ang nagbago sa Konoha. Si Kakashi ang Hokage ngayon, at malapit na rin niyang ipasa ito kay Naruto. Sa kabilang banda, kaming dalawa ni Jiraiya ay may katungkulan pa rin sa Konoha. Si Jiraiya, katulad ng ginagawa niya noon, nagkakaroon pa rin siya ng research but not to women this time, sa mga intel about Otsutsuki. Minsan ay magkasama silang dalawa ni Sasuke, at madalas ay si Naruto. Habang ako naman ay ang Chairman ng Konoha's Hospital na nagsu-supervise kila Sakura. How's my children? Both of them are quiet strong. Kenji is uses jutsu just like his father. He is bad at medical ninjutsu, but Kasumi followed my footsteps on medical ninjutsu. At her young age, she managed to re-create antidotes that I've done once.  I was smiling when someone waved hands at the air towards me.

"Tsunade-sama?" pagsasabi ni Shizune ng aking pangalan.

"Yes?" Tanong ko naman sa kanya.

"May bisita ka, Tsunade-sama." Sagot niya sa akin. At bigla namang pumasok ang isang lalaking mahaba at kulay itim ang buhok.

"Hisashiburi, Tsunade." Pagbati sa akin ni Orochimaru habang nakangisi.

"Hisashiburi desu ne, Orochimaru. Ano ang pakay mo? Bukod sa walang katapusang eksperimento mo." Alam kong nagbago na siya magmula noong great ninja war, pero hindi naman siya gaanong bumibisita sa amin.

"Nasaan si Jiraiya?" Tanong niya sa akin habang lumilibot ang kanyang mga mata sa paligid at tila'y hinahanap ang taong gusto niyang makita.

"Kasama niya si Naruto at Sasuke." Pag bigay ko naman ng kasagutan sa kanya.

"I see." Matipid niyang sabi na mukhang nadismaya dahil wala ang kanyang hinahanap.

"Bakit mo naman natanong?" I asked as I was wondering why.

"Nandemonai. Siguro nagiging sentimental lang ako. Parang kailan lang mga genin pa lamang tayo pero ngayon, may mga anak na kayong dalawa ni Jiraiya." Sagot naman niya habang natatawa. I would agree with him, it feels like na kahapon lang nangyari ang lahat.

"Definitely! And I guess hindi ka makapaniwalang papakasalan ko si Jiraiya, huh?" Matawa-tawang sabi ko na ganoon din ang kanyang naging reaskyon sa sinabi ko.

"No one knows what future comes. Tignan mo ako, dati gusto kong wasakin  ang Konoha pero bigla na lang nagbago ang lahat sa isang iglap lamang." He was right, maaaring magbago ang lahat.

"You even got yourself a son." I said as I smiled.

"Yeah. Do you mind if I ask?" Kumunot naman ang noo sa sinabi niya.

"Ano ba yon? You're already asking." Sagot ko sa kanya.

"Bakit ang sungit mo? Don't tell me buntis ka sa edad mong yan???" Pasarkastikong sagot niya sa akin.

"Oi! Orochimaru! Nandito ka ba para laitin ang edad ko?!" I almost yelled at him.

"Malamang hindi! Tsk! Seryoso, eto na yung tanong ko." Seryosong sabi niya at napabuntong hininga siya bago ulit magsalita. "Paano kung mabuhay ulit si Dan?" Dagdag niyang tanong. Sa mga tanong na iyon, napahinto ang aking mga labi na sumagot. Paano nga ba? Paano ba ang buhay ko kung mabubuhay ulit si Dan sa panahon ngayon? Alam kong nakita ko siya sa Edo Tensei, pero kung mabubuhay siya ulit? Ng may sariling katawan na tulad noon? I would be happy. I once love him. But this time, I would definitely be happy as someone who is special to him.