We Are One

Chapter Nineteen: Unknown but it was known

Jiraiya's POV

Dinala din namin si Tsunade sa hospital dahil first aid lang ang nagawa ni Kasumi sa kanya. Ayon kay Sakura, nawalan lang ng malay si Tsunade dahil sa overfatigue nito na kasabay ng stress attack.

"Daijoubo, Jiraiya-sama. Magiging ayos lang si Tsunade-sama. Pero kailangan muna niyang magpahinga dahil sa naging stress attack niya." Pagsabi ni Sakura ng mga ito, bigla naman dumating si Naruto.

"Ero-sennin, anong nangyari kay Baachan?" Nag-aalalang tanong niya habang lumalakad papunta sa tabi ng kanyang asawa na si Sakura.

"Stress attack and overfatigue." Matipid na sagot ni Sakura.

"Kasalanan ko rin naman kung bakit eh." Pag-amin kong sabi sa dalawa. Napatingin naman sila sa akin at naghihintay ng susunod kong sasabihin. I sighs before continuing as I told both of them ang patungkol kay Yusuke.

"Why did you do that Ero-sennin? I mean, obvious naman na masaya na kayong pamilya. Especially si Baachan." Tama ang sinabi ni Naruto, pero ewan ko ba. Gusto ko pa ring tuparin ang pangarap niya na makita ang anak niya kay Dan kahit na sa ganoong paraan.

"You know I love her so much. Pero alam niyo, I just can't believe what I have now. Parang panaginip lang ito noon sa akin eh." Sagot ko sa kanya sabay tingin sa babaeng pinaka mamahal ko.

"I'm sure kahit hindi mo gawin yon, masaya pa rin si Master Tsunade." Sakura reminded me how Tsunade loves me.

"I know. Pakiramdam ko kasi ako yung nang-agaw sa kanya kay Dan." Malalim na buntong hininga ang nagmula sa akin.

"Kaya inisip mo na makakabawi ka kay Dan by ordering Orochimaru to create a real person who's DNA are mine and Dan?" Nagulat ako dahil akala ko ay natutulog si Tsunade.

"Tsunade-sama, you should rest." Sakura scolding her sensei.

"Paano ako makakatulog at makakapagpahinga sa inyo, ako ang pinag-uusapan niyo. Besides I'm all good. I have my byakugou." Tsunade said as she sat.

"Pinag-usapan na natin na hindi mo gagamitin ang byakugou mo kung hindi naman emergency. I mean emergency ang health mo pero, kailangan mo ng pahinga." I scolded her one more time kahit ako naman ang dahilan kung bakit nawalan siya ng malay.

"I never wanted another child if it wasn't from you." Tsunade's eyes and I met as she tell me those words.

"Ehh?! Paano naman si Yusuke? Kawawa naman siya! Kahit na created siya sa laboratory ni Orochimaru, he deserves to live." Naruto stated.

"Bakayaro! Sino naman nagsabi sayo na hindi ko tatanggapin si Yusuke?" Tsunade gave him a glare. "Kahit saan pa nagmula si Yusuke, he has my DNA and Dan's... An-and all I want to say, Jiraiya... What you have done for me is more than enough that I couldn't ask for more. Gusto ko, ikaw naman yung maging masaya. Gusto kong wag mo ng alalahanin yung mga bagay na nasabi ko sayo noon na nabubuhay pa si Dan. Dahil ang kaligayahan ko ay walang iba kundi ikaw. Ikaw at ikaw lang Jiraiya, pati ang mga anak natin." Hikbi ang maririnig sa silid habang nagsasalita si Tsunade. Niyakap ko siya at hinaplos ang likod upang pakalmahin.

"Gomene, hontouni. Gomene." Paulit-ulit kong sabi sa kanya. "Aishteru... anata"

"Buntis ata si Baachan? Mood swings?" Narinig kong sabi ni Naruto kay Sakura.

"Jane, Jiraiya-sama at Tsunade-sama. Pasaway tong asawa ko eh. Pahinga ka na shishou! See you both tomorrow!" Sakura and Naruto left.

1 year later.....

Third Person's POV

It was a peaceful day in Konoha. Masayang naglalaro si Yusuke kasama si Tsunade at Jiraiya sa Senju park. Nakangiti at masaya si Tsunade na pagmasdan ang dalawa na naglalaro ng habulan.