We Are One

Chapter Twenty-Two: Two different souls

WARNING: This chapter contains explicit descriptions of sexual content. 🍋🍋🍋🍋

(CREDITS TO THE OWNER OF THE PICTURE)

Three days later...

Naruto's POV

It was early in the morning. Maaga akong nagising dahil may importante akong pupuntahan ngayon. Hindi pa rin ako makapaniwala sa sinabi sa akin ni Sakura, ang about sa parallel world. Tsunade-baachan seems to enjoy that world, kaya ng makabalik siya hindi siya makapaniwala na ito ang totoong mundo na kinakaharap niya. I can't blame her, she really does misses Ero-sennin that much. Pero ang kinakabahala ko ay baka mahumaling siya sa mundong hindi naman namin mundo, at isa pa ang pills na ginawa ni Orochimaru. Sa paghahanda ko, napansin ni Hinata na gumagayak ako.

"Naruto-kun?" Tawag ni Hinata sa akin habang papalapit siya. "Saan ka pupunta ng ganito kaaga?" Tanong niya. Napahinto naman ako sa aking ginagawang pag-aayos ng aking buhok at tumingin sa kanya at ngumiti, ngunit sa likod nito ay may halong kalungkutan.

"I am just going to visit Pervy Sage today." I said to her. She looked at me and gently took my hands.

"Gusto mo bang samahan kita?" She asked me, full of concern and love. My hands caressed her cheeks.

"Thank you, Hinata. Pero ayos lang. I just want to talk with him, alone." I said as she nodded, understanding feelings.

"Alright, if you say so. If you need someone to talk to, I'm all ears." She said smiling at me. Hanep sa ganda ng asawa ko, nakakatunaw. I'm so lucky to have her.

"Arigato, anata." I said as I kissed her forehead and give her hand a reassuring squeeze before leaving.

Habang naglalakad ang mga paa ko patungo kung saan ang puntod ni Ero-sennin, maraming sumagi sa aking isipan na gustong sabihin sa kanya. As I arrived there, I stared at his tomb and sigh.

"Ohayou, Ero-sennin." I started. Umupo ako sa damuhan at inilapag ang sake na dala ko at nagsimula na akong magsalin.

"Oi, Ero-sennin," Uminom muna ako ng sake bago ko ituloy ang mga sasabihin ko. "Thank you for always believing in me. Alam kong proud ka sa akin, sa mga narating ko. Six months from now, Kakashi-sensei will pass the position to me. Nakakakaba nga lang dahil yung pangarap ko noon, magkakaroon na ng katuparan." Muli akong lumagok ng sake at sandaling tumingin sa kalangitan.

"I've been wondering if you are still watching us. I guess? Haha! I hope. Baachan misses you so much. Wala akong magawa Ero-sennin. Nalulungkot din ako kapag nakikita ko siyang umiiyak, pero hindi ko magawang alisin yung sakit na nararamdaman niya dahil hindi kita kayang ibalik." Nagsimulang tumulo ang luha sa mga mata ko na parang kanina pa gustong kumawala sa aking mga mata. "Your children are wondering about kung anong klase shinobi ka. I told them na ikaw ang pinaka the best na shinobi na nakilala ko, maliban siyempre kay Touchan. Ikinuwento ko sa kanila kung paano nagsimula ang lovestory niyo ni Baachan. At marami pang iba. Si Kenji, kagaya mo. Tinuruan ko siya ng mga itunuro mo sa akin. Yon nga lang kung minsan ay katulad siya ni Baachan, mainitin ang ulo." Tumawa ako at muling uminom ng sake.

"Si Kasumi nga pala ay mana sa Kaachan niya at kasing ganda ni Baachan. Paniguradong ligawin din si Kasumi." I sighed at the moment. "I wanted to see you again, Ero-sennin. I wish you were here with us, but I know you are watching and cheering us, right?" After saying those words, biglang humangin at bigla kong naramdaman mayroong nag-pat sa aking likuran. "Thanks, Ero-sennin." Pagkasabi ko nito, may narinig akong mga hikbi. Agad ko naman itong hinanap dahil sa aking pagkakaalam ay ako lamang mag-isa ang narito.

"Baachan?".

Earlier before Naruto arrives.

Tsunade's POV