Our Fiction Life

Chapter 13

 August 24, 2012 - 11:42 NN

"Shashi..." Tawag ni Japhet. Ayan na! Hala ka. Di ko na kayang huminga.

"Ginawa ko na yung paperworks mo. August 31 na daw yung Acquaintance." Sabi niya kay Shashi na may katernong ngiting aso.

"Talaga? Salamat." Laking tuwa ni Shashileen, pero di ko narining niyang sinabi yon. Hula ko lang, hinhin kasi e.

So, yun yon. Umalis ako, with disappointment. Kala ko panaman may hot issue nanaman, tapos yun, kacornyhan ni Japhet. Hard life, isn't it?

Pagtaas ko, andon na sila lahat. Waiting for me. So, ano na ang sunod? Wala na. Wala na akong makukwento sainyo. End of update. Joke lang!

August 24, 2012 - 5:06 NN

So andito ako sa may porch, mag isa, have my earphones on, forever playing Wish You Were Here. Di ko alam kung anong klaseng drama ko ngayon pero wishing for someone to be with you is really usual for everyone. Diba? Lahat naman tayo gusto magkaroon ng kasama sa buhay... yung, makapasok tayo sa love life na yun. Diba? Diba?

Tapos, habang sarap na sarap ka sa kanta for 3 minutes (?) biglang lilipat sa 你的世界 (Angel) ng EXO-M. Yung feeling na iirit ka magisa sa sobrang spazz. Oh my, oh my. Sana walang tao.

"JAYDEE!" Sigaw ng isang babae sakin.

WAY! JUSKO! Mangulat naman! WAH! Nak nang te-WAAAH! JUSMI-AIGOO! FU-TANG-PUT-AGO-SHI-PEK! Wag, OA. Di ako nagulat. So, tinanggal ko ang earphones ko at humarap sa babaeng sumigaw sakin. It was Gianna. What's the fuss about? Huh?

"Someone was begging me to take him to you for a little talk." Sabi niya sakin habang may nakapintang nakakairitang kilig na kilig na ngiti sa mukha.

Biglang may lumabas na guy sa scene, Bryant. I think I now what's going on. Dahan-dahan siyang pumasok sa porch na gawa sa kahoy at pininturahan ng puti. With flower beds and hanging plants. Yaman, diba? Umupo siya sa tabi ko at iniwan na kami ng duwende, ay joke, ni Gianna.

I tucked my earphones inside my pocket at itinago ang cellphone sa ilalim ng palad ko. I forgot to pause the song, pero nakamute naman kaya go lang. I looked at Bryant and gave him a Margaux-questioning-what's-up look.

"Sorry about dun sa kanina." Tumungo siya.

"And what, pag pinatawad kita, sasabihin mong si Mark naman yung may kasalanan? And you'll try to convince me na it wasn't you? Am I right? I'm used to that." So I scooted a little far away from him. Pakipot ako, pero papatawarin ko din to later. Dapat lang talaga siya matuto.

"Hindi. Ako naman talaga nagutos sakaniya nun e. Kaya nga ako yung nagso-sorry." He explained.

Ay, ganun pala yun. Sorry. Naging tanga pa tuloy ako. Nako naman o. Nako naman talaga. Natahimik ako ng saglit. "Well-" I coughed. "It's hard to forgive you dahil sa ginawa mo."

"Pero..." Todo paawa na siya na nailapit niya na yung mukha niya sakin. Napa-pushback naman ako at nadaganan ko yung phone ko. Tapos yon, biglang lumitaw yung boses ni Rey Valera na hindi ko talaga gusto. Nagkatitigan nalang kami sa nangyari.

Buha'y koy nasa'yo~

 Ang awkward ng scene, pero pareho kaming expressionless.

Matitiis mo ba ako, oh baby~

Putek, di ko ma-abot yung phone ko.

Huwag sanang magtampo~