Wingless Without You

Chapter 8 - Goodbye...

"Okay ka lang ba? Kung hindi maganda ang pakiramdam mo mas makakabuti pang huwag na tayong tumuloy" lubos na nag-aalang wika ni Quen sa akin.

Madaling araw palang kasi ay ginising ko na sila ni Best upang samahan ako.

We've got news from the rescuers. Somewhere in an Island they found dead bodies.

Hindi ko ininda ang antok na nararamdaman makapunta lang sa place na pinaglagakan ng mga bangkay. I need to find it by myself kung isa nga ang asawa ko sa mga iyon. The rescuer said that he maybe one of those body.

"I think this not a good idea for you to go Best. Naroon na sa area sila Tito at Tita to take care of it" Best Janella said while on the back seat. She was reffering to Daniel's mom and dad, na nauna ng nakarating sa lugar.

I know she's also worried at the same time natatakot. I could see her gestures, panay hawak nya sa cellphone at humihinga ng malalim. Parang hindi nya mapigil ang namumuong luha sa mata.

Umiling naman ako, not this time. Hindi ko papalagpasin ang araw na 'to. Gusto ko makompirma kung si Daniel nga ang narecover na katawan. Mahirap sa akin ang mga nangyayaring ito, but this is all the best that I can do para makompirma at matanggap sa sarili ko kung ano ang magiging kahahantungan nito.

"Mas ikakapanatag ng loob ko kapag nakita ko mismo. Alam ko naman na 'yan din ang gusto nyo hindi ba? ang matanggap ko ng buong puso kung talaga wala na sya" " sagot ko sa kanila.

I could see Quen sighs. Si Best din ay tila nagdarasal na lang sa tabi. Nabalot kami ng katahimikan at ilang minuto pa ay narating na namin ang area. I saw my in-laws, nasa labas na ng morgue at namumugto na ang mga mata.

"No, this can't be" I said to myself.

Nasasaktan ako sa nakikita. Dinudurog ang puso ko habang nakatanaw sa kanila. Mahigpit ang pagkayakap ni Dad kay Mommy, he is comforting him.

"Wala na sya! wala na ang anak ko" I heard that words from my mother-in-law. "Bakit ang aga naman nyang binawi sa mundo? ngayon pa na bumubuo na sya ng kanyang pamilya" she was crying too hard habang yakap sya ni Dad.

Eventhough she's not his biological mom, she raised him since childhood. She loves Daniel more than her own. Maaaring she identified that dead body inside the morgue is Daniel. She acknowledge that my husband is gone.

Dahan-dahan akong lumapit sa gawi nya. Pinilit ko ang sarili na makapaglakad papalit sa kanila. Inaalayan ako ni Quen but I did not let him hold me.

"Kath anak, huwag ka ng pumasok" I heard dad said.

"I need to check, gusto kong makita ang katawan. Impossible po na maging si Daniel 'yun. Babalik pa sya eh, nangako sya sa akin" sinabi ko iyon ng matatag. Ni hindi ako nagpakita ng bakas ng lungkot. Until this time, I was hoping na hindi si Daniel ang nandoon.

"Kath, anak he was wearing your wedding ring! Huwag ka ng pumasok sa loob hindi mo kakayanin." father-in-law's words made me weak.

Napailing ako at pilit hindi paniwalaan ang sinasabi nila. Alam ko naman sa puso ko na buhay ang asawa ko. Baka isang panaginip na naman ito at ipinikit ko sandali ang aking mata at idinilat muli.

"Kath, you're not dreaming. Kahit kami hindi namin matanggap." si mommy na ang nagsalita.

Inabot ni dad sa akin ang kapirasong singsing na bigkis ng pagmamahalan namin ni Daniel. Nanginginig ako ng kinuha ito, talaga nga bang wala ka na Mahal ko? sigaw ng aking isipan.

"No, hindi naman si Daniel yun 'di ba? Baka magnanakaw lang yan at sinuot ang singsing ni Daniel! 'di ba possible naman mangyari yun?" I was on denial. Ngunit hindi parin ako umiiyak. I'm trying to calm myself, gusto ko parin makita ang katawan to make me believe on all this things.