Wingless Without You

Chapter 15- Mystery Guy

Nagmamadali sila Quen at kuya papuntang bahay ng malaman ang nangyari kagabi. Nakita ko pang  nag-unahan ang sasakyan nila papuntang sa garahe. Di nakakapagtaka, pinag-alala ko talaga sila masyado. Kasabay nila ang pagdating din mga pulis.

"Are you alright?" sabay yakap sa akin ni Kuya. Habang malalim naman ang titig ni Quen sa gawi ko.

"Yes I am, wala naman nangyaring masama. Wala naman nawawala sa mga gamit namin. Ang ipinagtataka ko lang kung anong balak ng taong nanloob" napahawak sya sa kanyang noo in frustration.

Ganito ang itsura nya kapag nag-aalala. Hinawakan ng mahigpit ang kamay ko at tinignan ang kabuuhan ko. Maybe he's checking if I'm really alright.

"You made me so worried Lil'sis. Malamang alam nya pasikot sikot ng bahay na 'to, mabilis nya itong nakapasok at nakalabas ng di mo nalalaman" tiyak akong iiral na naman ang pagka-overprotective nya. I could see by the way he grips on my hands. Huminga sya ng malalim at niyakap ako. "Huwag kang mag-alala. I wont let it happen again" he assured.

Agad naman nagsalita si Quen. Nasa tabi sya ni Luca na mahimbing parin ang pagkakatulog.

"You should double your security in here Kath! O di kaya sa mama mo muna kayo umuwi ni Luca." namamaos ang boses ni Quen habang sinasabi 'yon. "Rob, naiintindihan mo naman ang situation 'di ba?" nakaramdam ako ng kaba sa suhestyon nya. Lalo na at napatango si Kuya rito.

"Pag-uusapan natin to mamaya, I need to talk to the police. Mukhang marami din kayong pag-uusapan" lumabas sya ng kwarto at naiwan kami ni Quen sa loob.

"Alam mong 'di ko magagawang iwan ang bahay na 'to. Daniel want us to live in here." Napailing ako "I thought you would be able to understand" ng marinig iyon ni Quen, pain suddenly registered into his face.

"I don't know kung bakit isinaalang-alang mo ang safety nyo ng anak mo dahil sa ala-ala ng asawa mo?" his jaw clenched halatang naiinis sya.

I dont know why he reacted that way. Nagseselos ba sya sa ala ala ng asawa ko. How could he acting like this?

"Q-uen, its not like I'm choosing to ignore this, but I can't--" he cut me, na para bang ayaw marinig ang sasabihin ko.

"Kath wake up! Wala na sya, umaasa ka na naman na babalik pa sya! He's dead nanahimik na, kaya gawin mong tahimik ang buhay mo!" malakas nyang sigaw sa akin. Ngayon ko lang nakitang nagalit si Quen ng ganito. He never yell at me before.

"Hindi mo ako maintindihan eh" naiiyak kong sagot.

"Anong hindi? Kath ilang taon na kitang iniintindi. Sa mga taon rin yun umaasa ako, na sana dumating ang araw na matanggap mo na wala na sya. Na pagbigyan mo ang sarili mag move on" aniya na naniningkit ang mga mata.

"Nag move-on naman ako! I've tried so hard, Ikaw na nga ang may sabi na di ko kailangan lumimot para magawang magsimula muli? pero bakit ngayon, ayaw mong panindigan ang mga advises mo" umiling ako dahil natigilan sya, "Dito lang kami ni Luca." I insisted, hindi pwedeng iwanan ko ang bahay na 'to.

Masyadong maraming ala-ala ang nandirito. I think if loose this house, I'll bid goodbye to him completely. Hindi ko kaya, mahiwalay sa lugar na 'to.

"Then give me reasons to believe that you wanted to move forward!" ako naman ang natigilan sa sinabi nya. "Marry me Kath!" nagulat and stared at him. Mukhang hindi sya nagbibiro. He will pressure me, sa ganitong paraan.

"Akala ko ba hihintayin mo ako makapag-isip" hindi makapaniwalang saad ko. "I moved on, could you just believe on what I'm saying?" namamaos ang boses ko.

I want him to understand me, kagaya ng pag intindi nya sa akin ng mahabang panahon. Ngayon paba sya magiging ganyan?

"Look Kath, I don't wanna pressure you. Isa lang ang gusto ko, ang makasama kayo at maprotektahan ni Luca. If you allow me, please give me the right to be your husband." parang nagmamakaawa ang boses nya ngunit hindi ko alam ang itutugon ng biglang sumulpot ang isang imahe ng lalaki sa harap ng pintuan.