Wingless Without You

Chapter 13 - Sweet Heaven

(KATH'S POV)

This is the launch of 3rd branch of Sweet Heaven Cafe. I did not expect na darating ako sa puntong ganito. Unti-unti akong nakapag move-on sa buhay ko. Four years ng wala na si Daniel. Umusad na ako sa panibago kong buhay bilang isang biyuda at ina ng napakagwapo't napakatalinong bata.

My sweet angel Daniel Lucas Benedicto, ikaw ang lakas ko ngayon. Ikaw ang naiwang ala-ala kung gaano namin kamahal ang isa't isa. Napangiti ako habang tumatakbo si Luca papalapit sa akin. Alam ko may pabor na naman 'to kasi niyapos nya agad ako ng yakap.

"Mom! I want cupcakes!" he whispered to me sabay turo sa mga nakadisplay na cupcakes sa stand. Paborito nya talaga 'tong mga cupcakes ko.

"Okay Baby" agad akong nagtungo sa stand at kumuha ng isa ng bigla naman umangal ang anak ko.

"I want three mom!" napasulyap ako sa kanya? Kailan pa sya nagging masiba sa pagkain ng cupcakes? I know this kid, paisa-isa lang 'tong humingi. Kapag naubos at gusto pa n'ya ay tsaka pa 'to humihingi ulit. I just wonder, but his next words give me an answer. "Mom please make it three ibibigay ko po kay Charm yung isa, then kay kuya Art" napangiti ako akala ko kakainin nya ang lahat ng iyon.

"You are so thoughtful anak, kagaya ka ng papa mo. Here enjoy Baby" sabay abot ko sa cupcakes at nagbilang pa sya. My cute little one, kamukhang kamukha sya ni Daniel.

"One, Two and Three, Thank you mom!" at hinalikan nya ako sa pisngi. Masaya akong pinagmasdan ang anak ko habang ibinibigay ang dala sa mga pinsan nya. Arthur son of Mich who's at 10 and Charm 4 years old din. Same year lang kami nanganak ni Mich.

Bigla akong nagulat after Luca gave those cupcakes to his cousin's ay lumabas ito ng cafe dala ang isang cupcake na naiwan. Sinundan ko sya sa labas at namangha ako sa ginawa ng anak ko. At 4 years of age 'di ko akalaing maiisip nya 'yun. I saw that he handed the cupcake sa isangmatandang lalaking na nakaupo sa may parking lot. Napakadumi nito at halatang gutom na gutom.

"Hey Luca!" I saw Quen approaching near him. Kararating lang nito, nakita ko nagpark sya sa di kalayuang lot. "Lo, hindi po kayo dapat naglalagi dito. Heto ohh, umuwi ka na sa inyo" Inabot nya ang isang papel, siguro isang libo. Ngumiti ang matanda, mukhang tuwang-tuwa. 

"Naku hijo, pagpalain ka. Salamat" at umalis na ang matanda. Parang naiisip ko ngayon na natutunan ni Luca maging mabait sa lahat ng tao dahil kay Quen. At syempre ugali rin ng ama nya yan.

"And you little man! I told you don't talk to strangers! Inabutan mo pa ng cupcakes" saway nito at kinarga ang bata.

"I saw you the other day you were giving him a piece of bread! Eh ang dami kaya nating cupcakes a loob Dada. I want also to share" he is really so thoughtful.

"Basta next time you just let Dada talk to him" saad ni Quen. "Look at your mom, parang pinag-aalala mo sya" nakanigiti ito papalapit sa amin.

"Mommy sorry" his cute little voice seems worried nab aka pinag-alala nya ako.

"No it's okay Baby basta next time ha, you should consult me first before going outside" tumango-tango lang ang bata. Ngumiti naman si Quen. "Halika pasok tayo sa loob, huli ka na sa opening Doc" nakangiti kong wika.

"Maraming patients ngayon eh. La pa nga akong tulog" saad nya. But looking at his face mukha namang hindi sya napuyat. Ibinaba n'ya si Luca. "Go play with your cousins" kinawayan nya si Mich na nasa table kasama ang kanyang mga anak. Halata busy ito kakatext sa husband nya pero kinawayan naman nya si Quen.

Ngumuso naman si Mich sa akin! Itinuro ang phone nya. Napasulyap ako sa phone may text 'to.

Ang gwapo talaga ni Quen! Kung mag-aasawa ka ulit s'ya nalang Cous, total wala naman si Tito Clifford. At di naman kayo magkapatid. I know bet Karin nyan! Grabe oh ang titig! Push mo na yan Cous! Gusto ka n'ya I tell you!