Taramalı/BxB

4

Akşam olan revir macerasından sonra sabah olmuştu. Sağ olsun hemşire iğne vurmuştu. Ama ani hareketler yapmamamı söylemişti. Ben de meraklı değildim şu anlık buna zaten.

Toplantı odasında otururken Turgay abi bininci kere özür dilemişti. Derin bir nefes alarak ona döndüm.

"Abi şu an iyiyim. Ona baksan. Harbi anladım üzüldüğünü ya."

Dudak büzerek önüne dönerken Akın onun sırtını patpatlamıştı. O esnada içeri Albay girerken ayağa kalktık. Bize oturmamızı söylerken geri oturdum.

"Dün iyi bir iş çıkardınız. Aferin size. O adam bonus olarak geldiği için işimiz daha kolay oldu şu an. Konuşturduk ve aldığımız bilgilere göre sizi bir saha görevi bekliyor. Öğlen gelen uçak ile Van tarafına göreve gidiyorsunuz."

Diyip detayları anlatmaya başladı.

**********

Çantamı hazırlarken silahımı iyice temizlemiştim ve hazırlamıştım. Mermilerimi kontrol ettim ve yemekleride koydum su ile. Sonrasında üzerimi giydim. Askeri kamuflajı giyerken diğerlerinin konuştuklarını dinlemiyordum. Çantamıda alırken bana seslenilmesi ile başımı kaldırdım. Kaan yanıma gelip kaşlarını çatıp bana baktı.

"Deli misin sen!? Sırtın iyileşmemiş daha."

"Abartma Kaan. Bundan daha kötüleri oldu. Sorun yok."

Diyip çantayı sırtıma taktım. İlk acısada umursamadım.

"Yine de acırsa söyleyeceksin!"

Ona yav he he bakışı atıp çıkarken Komutan'ın yanına gittim. Diğerlerini beklemeye başladık. O esnada helikopter gelmişti. Tam yol alıcakken omzumdan tutulup geri çekildim. Anlamayarak başımı kaldırdım. Komutan bana soğukça bakıyordu.

"Bu seferde belini kırma. Lazımsın bize Kartal."

Başımı aşağa yukarı salladım. Sonrada helikoptere yol aldım. Kenarlardan tutarak kendimi içere çekerek bindim ve yerime geçtim. Kenara otururken diğerleri de gelmişti. Akın, Turgay ve Kaan karşıma otururken Komutan da yanıma oturmuştu. Helikopter kalkarken camdan dışarıya bakmaya başladım. Aklımda bir sürü şey geçerken birin beni dürtmesiyle önüme döndüm. Akın bana bir şey uzatıyordu.

"Ağrı kesici, iyi gelecektir."

"Teşekkürler."

Aldım ve direkt ağzıma attım. Sonra camdan bakmaya devam ettim. Hepimiz sessizdik. O esnada Kaan konuştu.

"Ben acıktım."

Herkesin bakışları ona dönerken ben sırıttım.

"Sen diyette değil miydin Pusula?"

Başını iki yana salladı direkt ve karnını tuttu dudaklarını büzerek.

"Onu doyurmak mümkün değil Kartal. Çıkmadan ö ce heycandan yemek yiyemedim."

"Merak etme Pusula işimizi halledelim ben kendi ellerimle sana yemek yapıcam."

Kaan'in gözleri parlayarak bunu diyen Akın'a döndü.

"Harbi ki Aylak! Mangalda yaparız değil ki?"

"Mangal demedim yemek de-"

"Mangalı ben yaparım."

"Dolunay sen harika birisin biliyorsun değil mi?"

Bu hallerine gülmüştün. Kod adlarımiz ile soh et etmeye alışmadığımızdan Kaan bizi hem buna alıştırıyordu hem de gerginliğimizi alıyordu. O esnada pilot konuştu.