UNDER ARREST [PLEASURE SERIES 1] COMPLETE

KABANATA 22

[KABANATA 22]

PAREHO kami ni Phin na ayaw iwanan si Phantom hindi ko na sibunukan na buksan ang usupan tungkol kay Alaila dahil natatakot ako sa sasabihin nya pero gusto kung malaman ang mga plano nya. Hinaplos ko ang pisngi ni Phantom masyado syang mailap sa mga taong nakapaligid sa kanya minsan lang sya magsalita dahil siguro sa sakit na meron sya kaya ganito ang pakikitungo nya sa iba. Dapat sa edad nyang apat na taon ay nakikipag laro na sya sa mga bata sa labas pero masyado talaga syang mailap at idagdag mo pa ang kasungitan nya na namana nya kay Phin madali rin itong mapikon at mainis sa tuwing pinipiga ko ang matambok nyang pisngi ay umiiyak sya.

Napangiti ako ng mapait ng maalala ang panganak ko kay Phantom para akong tanga na umiiyak ng masilayan sya nung una ay kinabahan ako dahil hindi ito umiiyak natakot ako na baka matulad sya sa kakambal nya pero hindi nangyari iyon dahil malakas syang umiyak tumigil lang sya ng mayakap ko sya. Hindi ko pa nasasabi kay Phin ang tungkol sa kakambal ni Phantom na namatay napabuntong ako dahil ang dami ko ng problema dumagdag pa ang tungkol sa asawa nya. Naawa ako sa anak nila pagnalaman nito ang tungkol kay Phantom.

Ano na ang gagawin ko ang dami ko ng problema. Problema pa sa kapatid ko na dalawang taon na wala na kaming balita.

Ang huling usap namin bago sya maglaho ng dalawang taon ay bibili lang daw sya ng laruan para kaya Phantom pero hindi na bumalik pinaalam na namin ito sa pulis pero kahit sila ay walng ideya sa pagkalaho ng parang bula ng kapatid ko. Tinanong ko rin ang magulang ko kung may kasintanhan si ate Serenity kahit sila ay walang ideya. Hindi ko na alam ang gagawin ko.

Umalis si Phin saglit para kumuha ng iilang gamit napalingon ako sa pinto ng bumukas ito umiwas ako ng tingin nang seryoso syang tumingin sa akin inayos ko ang pag upo ko. Bumalik na pala sya meron syang dalang paper bag. Nagulat ako ng nilahad nya iyon napatingin ako sa kanya.

"Wala kapang kain?"seryosong sabi nya tatanggi sana ako kaso na una ng mag react ang tyan ko ng maamoy ang paborito kung adobong manok. Napalunok ako bago tinanggap iyon.

"Kumain ka muna at pagkatapos ay umuwi kana sa inyo bukas kana bumalik"masama ko syang tinignan.

"Ayoko dito lang ako"pagmamatigas ko.

"Hindi ko ilalayo si Phantom"mukhang nahulaan nya ang nasa isip ko.

"Mahirap na magtiwala Phin"diin ko sa mga salitang iyon. Tinalikuran ko na sya at kinain ang dala nyang pagkain. Hindi ko mapigilang sulyupan sya mukhang nahiligan nya nang paglaruan ang malilit nadaliri ni Phantom muntik pa akong mabilaukan ng tumingin sya sa akin.

"Gusto kung makita ang larawan ng nagbubuntis ka at nung baby palang si Phantom"matagal nang proseso sa isipan ko ang mga narinig ko.

"Meron kaba?"pinunasan ko ang labi ko bago sumagot.

"Syempre meron nasa apartment"biglang nagbago ang expression.

"Sa apartment kayo nakatira?"tinaasan ko sya ng kilay.

"Malinis, malaki at ako ang nagma may ari ng apartment na iyon kung iniisip mung hindi ko kayang buhayin si Phantom at ibigay ang pangangailangan nya kaya kung gawin iyon, nabuhay ko nga sya nang wala ka"umiwas sya ng tingin sa akin natakpan ko ang bibig ko ng marealise ang mga sinabi ko kahit totoo naman talaga. Buong magdamag na walang umimik sa amin hanggang sa hindi ko namalayan ay nakatulog na pala ako naalimpungatan ako na merong kamay ang humaplos sa pisngi ko nananaginip lang ba ako ng si Phin ang gumawa non. Bigla akong napa upo at patingin sa kanya kausap nya ang doctora, umaga na pala. Tumayo ako at nakinig sa sinasabi ng doctora.

"Base on my observation hindi maganda ang pag function ng puso ng bata mas maigi na magsagawa tayo ng operasyon"

"Ano? Pero bata palang si Phantom para magkaroon ng sakit sa puso"