Opposite Class | Taekook

27- Jungkook'un Babası?!

Jungkook~

"Taehyung, Taehyung babam."

Evden Taehyung ile çıkar çıkmaz babamı görmüştüm ve bu potansiyel olarak başıma gelebilecek en kötü şeydi. Beni dinlemezdi bile.

Babam hâla bize bakıyordu ve sikeyim ki Taehyun ile ellerimiz iç içeydi ve Taehyung elimi bırakmıyordu.

"Sakin ol Jungkook. Her şeyi açıklayacağım gerçek anlamda kimseden kaçmayacağız artık."

Ağlamak üzereydim çok panik olmuştum ve sikeyim ki babam bu tarafa geliyordu.

"Taehyung elimi bırak. Şuan açıklama sırası değil nolur bırak."

Tam tersi bir şekilde ellerimizi daha da sıkı kenetlemişti biribirine.

"Şsshh sakin ol hiç bir şey olmayacak. Baban ne diyebilir ki en fazla kabullenecek bizi."

"NE OLUYOR BURDA!"

Elimi çekiyordum, çekiyordum ve Taehyung asla bırakmıyordu. Bugün ölüm günüm olacaktı.

"Baba ben yani Taehyn-"

"Bay Jeon, Jungkook ve ben artık sandığınızın aksine düşman değiliz. Biz çıkıyoruz ve sizden de saygı duymanızı bekliyoruz."

Taehyung nolur sus diyordum içimden ama asla susmuyordu. Ağlıyordum çoktan ve yaşayacağım şeyleri düşünüyordum.

"Ne anlatıyorsun lan sen! Yine mi Jungkook'a musallat oldun?! Benim oğlumu da mı kendin gibi ibne zannetin lan sen?!"

Çok utanıyordum, o an yok olmak istedim. Taehyung'un değişen ifadesini görünce utancımdan yok olmak istedim.

"Jungkook çabuk eve gir! Çabuk eve gir beni delirtme!"

Elimi Taehyung'un elinden çektim zoraki bir şekilde ve Taehyung'a baktım. Yüzündeki endişe dolu ifade beni tekrar utandırdı, babamdan utanıyordum. Gözlerim dolu doluydu ve Taehyung'a şuan sarılmak istiyordum. İçimden ona yardım et dedim ama tabii o duyamadı.

Arkamı dönerek eve doğru ağlayarak yürümeye başladım. Babam arkamdan Taehyung'a demediğini bırakmamış, onu kovmuştu.

Babam eve girmeden koşarak odama çıktım. Artık o kadar razıydım ki kaderime, kaçmak adına kapımı bile kitlemiyordum.

Yatağıma çıktım bacaklarımı kendime çekerek oturdum. Ardından dış kapının sertçe kapanma sesi geldi. Yaşayacağım şeyler aklıma sıralandı tek tek.

Sonrasını hatırlamam biraz zor olacak gibiydi.

Taehyung~

Jungkook'un babasıyla karşılaştığımızda ani gelen cesaretimle ona Jungkook ile olan ilişkimizi itiraf edecek bu baskıdan kurtulacaktık, en azından ben öyle sanıyordum. Ama Jungkook babasını görünce birden tedirginleşmiş ağlayacak raddeye gelmişti. Neden bilmiyorum ama içimde çok kötü bir his vardı çünkü Jungkook'un babası fazla sinirliydi.

Beni ordan kovup Jungkook'u alarak eve gitmişti ama tabii ki de böyle mal gibi beklemeyecektim. Aklıma o an -nedenini bilmiyorum öyle yapasım geldi- Yoongi'yi aramak geldi. Belki de Jungkook'a diğerlerine nazaran en yakın o olduğu içindir. Jungkook ve babası sokaktan dönüp gözden kaybolunca hemen telefonumu çıkarıp hepimizin eklendiği whatsapp grubundan Yoongi'nin numarasını bulup aradım. 3. çalışta açılan telefonla konuşmasına izin vermeden konuya giriş yaptım.