Opposite Class | Taekook

14- Özür Dilerim

~Jungkook

-2 hafta sonra-

Tanrı bazı insanları sınardı. Kimini fakirlikle, kimini zenginlikle, ne bileyim kimini de kardeşiyle falan sınardı. Beni ise Taehyung piçiyle sınıyordu, tanrı bile beni bu kadarına layık görüyordu.

Taehyung ile parkta kavga etmemizin üstünden ve benim evden kaçmamın üstünden 2 hafta geçmişti. Eve döndüğümde Yoongi hyung gitmişti babam ise hiçbir şey yokmuş gibi davranmıştı. Kısaca kimsenin sikinde değildim. 2 haftadır okula gitmediğimin de altını çizmeliyim sanırım. Kimsenin yüzünü dahi görmek istemiyordum ve bir süre daha Taehyung'u görürsem eminim ki deliricektim. 2 hafta içerisinde evdeyim arkadaşlarım yanıma gelmeyi bir çok kez teklif etmişlerdi ama kabul etmemiştim çünkü ciddi anlamda sadece kendimle kalmak istiyordum. Arada bir dışarı çıkıp, sarhoş olup geri geliyordum çünkü bilirsiniz kafayı bulunca insan düşünmezdi ama o kadar bunalmıştım ki sanki içtiğim her birada aklıma daha çok geliyordu. Aşık olduğum insa bile bu kadar çok düşünmezdim Taehyung piçi hayatımı mahvediyordu. Bugün cumartesiydi ve pazartesi okula dönmek zorundaydım. Bir kaç bira almak için dışarı çıkmıştım, hava soğuktu ama ılık bir rüzgar vardı etrafta.

Üzerimdeki cekete sıkıca sarıldım ve ellerimi cebime soktum. Üşüten bir hava vardı. Derken yürüdüğüm sokağın ilerisinde bir kavga olduğunu gördüm. Çok kalabalık bir gruba karşı tek bir çocuk vardı ve bu sadece gerçek pisliklerin yapabileceği türden bir hareketti adam olan teketek gelirdi. Biraz daha ilerledikten sonra tek olan çocuk bana tanıdık gelmeye başlamıştı. Arkası görünüyordu sadece ama çok tanıdıktı, derken çocuk bir yumruk yedi ve yüzünü gördüm. Taehyung. Siktir Taehyung burda 6 kişiden çok büyük dayak yiyecekti. Kenara geçip keyifle izlese miydim yoksa hiçbir şey yokmuş gibi yanından mı geçseydim bilememiştim. Şimdilik kenara geçip izlemek daha mantıklı gelmişti.

"Sen nasıl benim kardeşime vurursun lan orospu çocuğu?"
Taehyung yine yapacağını yapmış, bulaşmaması gereken insanlara bulaşmıştı. Zaten bu hayatta en iyi yaptığı şey de buydu.

"Kardeşinin kim olduğunı hatırlamıyorum bile sik kafalı ama ben vurduysam haketmiştir."

Ve karnına bir yumruk daha yedi. Sikeyim Taehyung ölecekti. Sivri dili ve adamların yumrukları onu öldürecekti, dileklerim gerçek mi oluyordu?

"Seni, seni burda geberteceğim ve kimsenin haberi dahi olmayacak."

Taehyung güldü.

"Lütfen beni öldür."

Ve adamların hepsi Taehyungu dövmeye başladı işin garibi Taehyung adamlardan bilerek dayak yiyordu. Siktir adamlara vurmaya çalışmıyordu bile.

"Jungkook umarım, umarım biraz da olsa sinirin hafifler çünkü artık sıkıldım."

Kendi kendine konuşuyordu. Benim için dayak yiyordu. Aptal beyinli Taehyung öldüğü zaman mutlu olacağımı zannediyordu ama hayır. Onu ben öldürürsem mutlu olacaktım başkası öldürürse sinirlenirdim.

"Sana gelsin Jungkook! Özür dilerim! Ben tam bir aptalım!"

Taehyung dayak yerken bağıracak kadar gerizekalıydı. Dayak yerken birinden özür dileyecek kadar da beyimsiz.

Daha fazla onu izlemeye dayanamadım ve kavgaya doğru yürüdüm.

"Hayırdır ne oluyor burda!?"

Adamlar kavgayı kesip ve ne var dercesine bana bakmaya başlamışlardı.

"Jungkook! Noldu kurtarıcı meleğim mi olmaya geldin? Lütfen gider misin şuan dayak yemem lazım?"

"Sen tam bir gerizekâlısın amına koyayım başkaları seni öldürünce mutlu olacağımı mı sanıyorsun? Sadece ben seni öldürebilirim."

Yan bir şekilde güldü her yeri çoktan kan içindeydi ve ben o an bir şeyleri çoktan kenara atmıştım oysaki farkında bile değildim

"Velet bulaşma bu kavgaya uza git işine başımıza bela olma"

"Velet senin babandır."

Diyerek kavgaya atladım. Yanlış anlaşılmasın kavgaya girme sebebim Taehyungu korumak falan değildi sadece onun benim ellerimde ölmesi gerekiyordu o kadar.

•••

"Taehyung bir siktir git başımdan"

Fena dövülmüştük. Baya iyi stres atmıştım yalan yok ama çok kötü dövmüşlerdi. Taehyungdan daha çok dayak yemiştim arada kaşla göz arasında ona da vurmuştum yalan yok ama yine de ben daha cok hasarlıydım. Sahibinden satılık diye ilana atsalar sağ kapı değişmiş diye geri gönderirlerdi.

"Yürüyemiyorsun gerizekâlı nasıl gidebilirim başından"

Bir bacağım topallıyordu sanki ama ciddi değildi, yani umarım.

"Sen de bu anı bekliyormuş gibi yapıştın koluma bir git be puşt"

"Sana da iyilik yaranmıyor Jungkook"

"Sanki sana çok yaranıyor pezevenk senin yüzünden başıma gelmeyen kalmadı. Hâlâ bir teşekkür bile etmeyecek kadar nankörsün."

"Niye teşekkür ediyor muşum? Ben mi dedim sana gel beni kurtar kavgadan diye bıraksaydın beni gururmla dayak yiyecektim"

"Aynen sonra ölseydin de mezarına beyaz çicek atsaydık."

"Jungkook beni affetin mi?"

Niye soruyordu şimdi boyle bir soruyu?

"Affetmedim başka sorun yoksa gidiyordum evime."

Dedim ve kolumdaki elini hızla silkeleyip topallayarak yürümeye başladım.

"Jungkook bekle."

Durdum. Nedensizce durdum hem de sadece durmam gerekiyormuş gibiydi.
Yanıma geldi adım seslerini bir bir duydum. Yavaşça önüme geçti.

"Jungkook özür dilerim. Bu sefer ciddiyim gerçekten tam bir çocuk gibi davrandım. Babanla tartışmana sebep olduğum için de özür dilerim aptalın tekiyim."

Bir süre öylece bekledim ve yeri izledim, bir şey diyesim yoktu ama öylece susup gidemezdim de.

"En azından aptal ve çocuk olduğunu kabul ettin."

Güldü, ben de güldüm. Biraz sonra ise elini uzattı bana.

"Artık kavga yok."

Elimi uzattım ona

"Artık kavga yok."

Bölüm sonu...

Selamlarr ben Jolene 2 hafta sonra bölüm geldii umarım beğenirsinizz.

Oylamayı unutmayın lütfenn

Jolene kaçaarr 💖💖💖