Fizikçi |HyunHo|

20

Evden çıkacaktım son anda bölüm atma isteği geldi.
Biraz fazla sık atıyorum.

İyyyyii okumalar ~~~

Minho -

Müziğin sesini biraz daha kısmış, ışıklarda durduğum sırada ona bakmıştım. Başını cama yaslamış yolu izliyor, favorisi olmasına rağmen elindeki kahvesinden asla içmiyordu.
Doktor kontrolünden dönüyoruz..ondan böyle.

Tekrar önüme döndüğüm sırada birkaç dakikalık yolculuk boyunca hiç konuşmadım. Aramızda geçmişin eseri olan bir mesafe aynı zamanda soğukluk vardı. İki gündür benimle kalıyor. Bir daha da dönsün istemiyorum. En iyisi ikisinin de yanımda olmasıydı.
Arabayı durdurduğum sırada kendine gelip kahveyi sıkıca tuttu , ardından çantasını arka koltuktan aldı. Ben çoktan inmiş, onun kapısını açmış bekliyordum. Yavaşça kenara tutunup indi. Kapıyı kapatıp arabayı kilitlemiş ardından elini tutmuştum. Sesi çıkmıyordu hâlâ.

Eve girdik, direkt kahveyi dolaba bırakıp içeri gitti. Ondan sonra mutfağa girmiş, ceketimi sandaliyeye bırakıp gömleğimin kollarını yukarı çekmiştim. Bir şeyler yemesi gerekiyordu. O içeride ne yaptığını bilmeden dururken ben yemek hazırlamaya başladım.
Sabah mutluydu, yorgun hissediyordu ama mutluydu. Beraber kahvaltı yapmış, ardından doktorun araması ile evden çıkıp hastaneye gitmiştik.

Kontrol ikimizi de üzmüştü. Riskliydi. Düşük tehlikesinin olduğunu zaten biliyorduk ama bu kadar ciddi olduğunu hiç düşünmemiştim. Bu yüzden morali doğal olarak çok bozulmuştu. Benim de öyle. Korktuğu belliydi. Elini bir saniye olsun karnından çekmedi. Ne yapacağımı bilmiyorum... Onu çok istiyor..bende istiyorum. Bir şey olursa gerçekten çok üzülür. Üzülürdük.

Yemekleri masaya bırakmış, ardından içeri girip ona bakmıştım. Koltukta oturmuş karşısındaki duvara bakıyordu. Tabloya döndüm. Resimdeki iki küçük çocuğu izliyordu demek. Duvara yaklaşıp tabloyu çıkarmış, bir yere arkası dönük indirmiştim. Üzüleceği her şeyden uzak duracaktı. Ortada bir kayıp yoktu. Bu yüzden kendini üzüp sebebiyet vermemeliydi.

" Hyunjin.."

" Hm?"

Sesimle bana döndü.

" Gel yemek yiyelim."

" Aç değilim."

" İlaç içeceksin bu yüzden yemelisin , gel hadi.."

İtiraz edecek gibi oldu sonra anladı durumu. Ben mutfağa döndüğüm sonra birkaç saniye sonra gelip yanıma yavaşça oturdu. Yemekler önüne yaklaştırıp o almadan stickleri elime aldım.

" Minho, kendim yiyebilirim."

" Biliyorum.."

" Ver o zaman şunları?"

" Hayır ben yedireceğim."

Gülerek gözlerini devirdi. Dakikalar boyunca yine zorlana zorlana ona yemek yedirdim... Sonunda kalkmış banyoya kaçarken" Dedim sana sevmiyorum onu diye! Pislik adam!" Diye bağırmıştı.

Ben gülerek tabakları tezgaha bırakmış, ardından arkasından gitmiştim. Kapıya yaslandığım sırada ayağa kalkıp elini yüzünü yıkadı ve bana döndü.

" O son lokmayı yemeyecektim işte!! "

" Hiç pişman değilim.."

Ben gülerek ona bakarken omzuma vurup aynaya döndü.

" Kilo mu almışım?"

" Yok canım. "

" Baksana şuna! Hayır cidden almışım! Hemde çok fazla!!!"