Fizikçi |HyunHo|

22

SELAM
HACİLAR
BACİLAR
VE ACİLİLAR
DERSTEN KAFAMİ YENİ KALDİRDİM
COK YORGUNUM
AMA ELİMDE BOLUM VARMİS DİYİP
ATTİM 💋💋

--

- Minho -

Gözlerimi açtığımda yanında değildi. Yataktan kalkıp saate baktım, cumartesi sabahı olması geç uyanmam için bir sebep olmuştu resmen.
Banyoya girip elimi yüzümü yıkamış, ardından çıkıp aşağı inmiştim. Hyunjin kahvaltı hazırlıyordu , üzerinde onda milyonlarca rengi olan pijama takımlarından siyah kedili olanı vardı. Saçları yine toplu fakat iki tutamı bırakılmıştı. Ona yaklaşıp arkasından sarıldım.

" Ben hazırlayacaktım hani? Neden yoruyorsun kendini?"

Müziğini kapatmış , kahvaltıyı hazırlamaya devam ederken;
" Yorgundun zaten, ben hazırlamak istedim ayrıca elim ayağım tutuyor Min!" diye karşılık vermişti.

Gülerek" Orasını bende biliyorum bebeğim fakat kendini yorma, geç hadi ben devam ederim. " demiştim.

Ne kadar ısrar etsem de kabul etmedi. Tezgaha yaslanıp ne yaptığına bakmaya devam ettim.

" Hyunjin.. "

" Hm?"

" Bir daha gidelim mi? Belki bu sefer belli olur. "

Bana bakmış" Yuh Minho! Daha dün gittik." diye karşılık vermişti.

" Ama belki olur?"

" Bebeğim erkenmiş daha, birkaç hafta daha bekleyin dedi ne yapalım biz.."

Offlayarak önüme döndüm. Cinsiyet şuan en büyük problemimiz. Tabi ki ne olursa olsun sağlıklı olması dışında bir şey istemiyorduk. Fakat çok merak ediyorduk. Dün kontrol zamanıydı, bakıp henüz bebeğin kendini belli etmek istemediğini söylediler. Ulan beş ay oldu! Daha ne kadar istemiyor.?

Ve düşük tehlikesi tam anlamıyla ortadan kalkmıştı, çok iyi bakmıştık ona. Bu sayede sonunda o tehlike de yakamızı bıraktı, inanılmaz bir şekilde bebeğin çok güzel hayata tutunduğunu söylediler. Düşündükçe duygulanmıyor değilim. Bu sırada biraz garip göründüğü için resmi nikah kıymıştık. Hyunjin için düğün yapmadık, daha sonra yapılacak.

Ona yardım ederken bir yandan konuşmaya devam ettim. Ardından oturup güzel bir kahvaltı yapmış, sonrasında bulaşıkları ben yıkamıştım. Genellikle onun hiç bir iş yapmasına izin vermiyorum. Yemekleri çoğu zaman ben yapıyorum fakat mutfağa girmek istediği zamanlar zorla da olsa yapıyordu. Böyleydi... hayatımız güzeldi.
Sürekli aşermeler, duygusallık, hormonal bozukluklar da dahil.

Ben çalışma odasına gittiğim sırada birkaç saat hiç çıkamadım. İşlerim sonunda bitmiş, ve ben masa başından kalkmıştım. Aşağı indiğim sırada Hyunjin yoktu. Bir alt kata inip atölyesine girdim. Müzik sesleri kulağıma dolarken sessizce kapıyı kapattım,
minik koltuğunda oturmuş resim yapıyordu. Bu hali çok tatlıydı. Sürekli resim yapıyordu bu aralar. Ona iyi geldiğini söylüyordu. Yanına gelip saçları arasına kısa bir öpücük bırakıp yanına oturdum. Çizimi bırakmadan benimle konuşmaya başladı.

" Ne çiziyorsun bakayım mı?"

Çoğu zaman görmeme izin vermiyor, sürpriz yapmak istiyordu. Bu yüzden bakmadım.

Başını olumlu anlamda sallayınca oraya dönüp baktım.

" Heyy yine mi ben?!"

" Hm hm.."