Fizikçi |HyunHo|

21

SELLLLLAAMLARR
KEYİFLER NASIL ÖNCELİKLE???
ARKADASLAR KUCUK BİR UYARİ
BU TATLİKTAN SONRA
OTA BOKA YORUM UAPMAYANİ DİSLİYORUZ
😔💗
İyi okumalar 💋

--

Minho

Sonunda arabadan indiğim sırada derin bir nefes alıp kapıya kadar gelmiş, anahtarımı çıkarıp hızlıca açmıştım. Okuldaydım... Hyunjin çok sıkıldığını söyleyince dersler bittiği gibi oyalanmadan hemen geldim. Bugün iki aylık oldu... Tehlike biraz daha azalmıştı, maalesef arada onu evde yalnız bırakmam gerekiyordu fakat bu zamanlarda bana söz verdiği gibi sadece dinleniyordu.

İçeri girdiğim sırada ayakkabılarımı çıkarıp anahtarlarımı bir köşeye bırakıp salona girmiştim. Görünürde yoktu.

" Jin.."

Seslendim fakat herhangi bir cevap alamayınca korkmamak elde değildi. Hızla mutfağa girdim. Orada da yoktu.

" Hyunjin!"

Evde olmadığı sıralar illaki haber ediyordu, kafamda onlarca ihtimal dönerken yukarı çıktım. Odaya girmiş, banyoya bakmış fakat onu hiçbir yerde bulamamıştım.

Arka cebimden çıkardığım telefonu hemencecik açmış, hızla ellerimin titremesine engel olamadan onu aramıştım. Ne bu korku..? kendime gelemiyorum.

Üst üste çaldı fakat açılmadı. Telefonu tekrar cebime atıp derin bir nefes aldım,

" Tamam... sadece dışarı çıkmış olabilir."

Kendimi avuturken gelen kapı sesi derin bir nefes daha almama yardımcı oldu. Ellerimi saçlarımdan geçirip kendime sabır dilerken hızla aşağı indim. Elindeki eşyaları masaya bırakıp bana dönmüş, sinirli olduğumu anında anlayıp nedenini de hemencecik bulmuştu.

" Hyunjin-"

" Şarjım bitmiş."

Elindeki telefonu bana gösterirken sıkıntılı bir iç çektim.

" Ne kadar korktum haberin var mı? Neden ben yokken gidiyorsun?"

Sesimin normalin bir tık üstünde çıkması onu şaşırtıp korkuturken yanıma yaklaştı.

" Ama seni başta aradım bana dönmeyince hemen iki dakika için çıktım çok olmadı ki."

" Hyunjin kaç kere söyleyeceğim. Ben yokken çıkma şu siktiğimin evinden! Geleyim , birlikte nereye gidiyorsak gidelim. Dersteydim dönemedim sana. Beklemeliydin. "

Gözleri dolarken ne kadar korkmuş olduğumu anlamıştı.

" Seni evde bulamayınca ne kadar korktum biliyor musun? Hâlâ tehliken varken neden yalnız çıkıyorsun, şarjını neden kontrol etmiyorsun..ah Hyunjin çıldırtacaksın beni. "

Mutfağa girdiğim sırada dolabı açıp şişelerden birini çıkardım. Çok konuşmuş olmak beni susatmış ve yormuştu. Fakat ne yapabilirdim. Korktum. Başlarına bir iş gelse ne yapacaktım?

İçtiğim sudan sonra derin bir nefes alıp tezgaha yaslandım. Evet 20 yaşında bir birey olabilir fakat hamile olduğunu , bunun yanında bir de düşük tehlikesi olduğunu unutup bana haber vermeden dışarı çıkması üzerine bir de telefonunun kapalı olması beni tabii ki korkutabilir. Ona kızmama da sebep olabilirdi.

Yukarı çıkarken onu koltukta oturmuş gördüm sadece. Felix ile konuşuyordu sanırım.

Odama girmiş, kısa bir duşun ardından günlük kıyafetler giymiştim. Ardından çıkmış, saçlarımı hafif kurutup çalışma odasına girmiştim. Bu kafayla sınav okumak çok eğlenceli olacaktır tabii ki. Masa başında geçirdiğim dakikalar biraz daha sakinleşmeme sebep olmuştu. Kapı tıklanmadan açılınca elimdeki kalemi bırakıp o tarafa döndüm. Hyunjin pijamalarını giymiş, saçlarını toplamış, kızarmış gözleriyle yanıma kadar gelmişti.