AKÇA seri ateş

TEKRARDAN

BU BİR KURGUDUR
HERHANGİ BİR GERĆEKLİK BARINDIRMAZ

Yazar'dan;

"Nasıl ya nasıl!."diyordu Irmak sadece.Yiğit ise sakince onu dinliyordu.

"Salak olan benim tabi."dedi Irmak ve ilk odadan sonra evden çıktı.

"Salak kız,bir kere dinle be.Olum ben böyle işe şimdi."Yiğit sinirle yerdeki baygın kızı kaldırdı ve koltuğa yatırdı.Ardından bir eline kelepçe geçirdi ve koltuğa sabitledi.

Soysuz, terörist bir kızla aldatıldığını sanıyordu,Irmak.Üstelik bu olay alaydan dört ay uzaklaştırılması sonrasında olmuştu.Kırıcı olan da buydu Irmak için.Neredeyse Yiğit için uzaklaştırma almıştı ama Yiğit'in onu aldattığını düşünüyordu.

Kim bu Irmak?

Ailesi tarafından terk edilmiş beş yaşındaki çocuk mu?İlk defa silahla vurulan 19 yaşındaki çocuk mu?28 yaşındaki genç bir üsteğmen mi yoksa?

Simsiyah saçlar, yeşil gözler,beyaz ten rengi ve bir seksen sekiz boyunda olan bir asker Irmak.Hayallerini gerçekleştiren  kişi Irmak.

Peki Yiğit kim?

Ailesi olan 30 yaşındaki adam mı?Asker olan adam mı?Duygusuz olan adam mı yoksa?

Sarı saçlı,mavi gözlü,kumral tenli ve bir doksan yedi boyunda olan bir üsteğmen Yiğit.Hayallerini gerçekleştirmeye çalışan kişi Yiğit.

Evet, kötü bir sonları var ama kaderde varsa bir yazı,kimsenin silmeye gücü yetmez.Her karanlığın küçük bir aydınlığı vardır elbet.Enkaz altında da olsalar,tutsak da olsalar çıkar bulurlar birbirlerini.

Aşk'ın affetmeyeceği tek şey ihanettir.

Irmak affedecek mi?
___
Irmak'dan;

"Duydun mu, üsteğmen uzaklaştırma aldıktan sonra yüzbaşı olarak geri dönüyormuş."diyordu alayda beni gören herkes.Semih albay ise ortalıklarda yoktu.

Albayı beklerken kapıdan içeri boylu poslu askerlerin girdiğini gördüm.

Benim askerlerim,Akça timim.

Efnan,Uraz,Yusuf,Ali ve Mercan içeri girdiler ve beni görmeleri için ayağa kalktım.

"Komutanım"dedi şaşkınlıkla Ali.Farkeden ilk kişinin Ali olması korkunçtu çünkü, sarılması bir insanı öldürebiliyordu.Şımarık çocuk.

Diğerleri ise şaşkınlıkla bir bana bir kendilerine bakıyorlardı.Mercan'ın ise gözlerinden sel akacaktı birazdan.

"Ali bırak komutanı öldüreceksin."dedi Yusuf, Ali'yi üstümden alarak.

"Şey,naber."dedim çekinerek.Bu normal değildi, hayır.Onlar benim askerlerim çekinmemem lazım.

"Naber mi?Komutanım sizin şuan bize emirler yağdırıp, kızmanız gerekmiyor mu?"dedi Efnan kafasını bana doğru uzatarak.

Biraz bekledim,derin bir nefes aldım ve gülümseyerek kollarımı iki yana açtım.Gelsinler,bana sıkıca sarılıp bırakmasınlar diye.

"Gelin buraya."dedim ve hepsi bana aynı anda sarılmaya başladı.Onları çok özlemiştim.

"Sakın eski konuları açmayın, hepinizin kafasına sıkarım."dedim, ağlamamak için zor dururken.

"Eski konuları açana F16 gelsin,çarpsın,yok etsin komutanım."dedi Ali gülümseyerek.Mercan denizlere boğulmuş,Efnan burnunu çekiyor,Yufus gözlerini kırpıştırıyor ve Uraz...