AKÇA seri ateş

BAŞA SARMAK

"Ulan niye kimse burda değil?"bağırış sesleri alayda yankılanıyordu.Semih Albay aceleyle yeni görev için hazırlıyordu bizi.

Zor olarak bahsettiği görev.

"Akça timi hazır."diye bağırdık aynı sıraya girerek ve selam durarak.

"Sizlere güveniyorum asker,tek biri bile nefes almayacak.Şimdi kaybolun."hiçbir zaman uzun sürmedi bizi göreve yollaması.Hep kısa kesiyordu.

Alaydan ayrıldık ve helikoptere bindik.
Hedef,Irak.

"Biliyor musun,sabah çok güzeldi."dedi yanındaki kişi.Yiğit.Ailemin ölümünden sonra tek iyi gelen kişi.

"Sus."dedim utanarak ve time döndüm.

"Komutanım başınız sağolsun."dediler hep bir ağızdan.Beni ne kadar sevdiklerini biliyordum ama üzülmelerine dayanamıyordum.

"Sağolun,Allah ailelerinizi korusun,benim zaten yoktu."dedim ve kafamı yere eğdim.
Eli çenemi tuttu,kendine doğru çevirdi.

"Ben varım."dedi fısıltıyla.Güven veren Yiğidim.

"Sağol."dedim, gözüm dolmuştu.

"Sen sağol."dedi gözlerimin içine bakarak ve timi umursamadan eğildi, alnımdan öptü.

Beni öptü ben ağladım.
Ben ağladım,o öptü.

"Ohaa."diye bağırdı Ali yan taraftan.

"Gözlerimin içinde birbirlerini seviyorlar."dedi sesini incelterek.

Herkes gülüyordu,ben dışında.Yiğit'in gülümsemesi bana geçiyordu gerçi yavaş yavaş.

"Komutanım siz."dedi Uraz ama ben ani bir heyecanla batırdım.

"Biz diye birşey yok."sesim sert çıkmıştı.Neden böyle yapıyordum ki.Bu banada Yiğite'de eziyetti.

"Evet,yok."dedi sessizce ve önüne döndü Yiğit.
__________
Hepimiz ayrı bölgelere ayrılmış, telsizlerle iletişim kuruyorduk.

Silah sesleri geliyordu ileriden ama ölüme yürüyen geri döner miydi hiç.

"Gebertin onu."dediklerini duyuyordum.Kim di geberticekleri kişi.
İki el silah sesi geldi önce ve bu ses telsizlerden de geldi.Bizden biriydi.

Seslere son gücümle koşmaya başladım ve sarsılmazla kimi gördüysem vurmaya başladım.

Göremiyordum ama yerde yatıyordu vurulan kişi.

Herkesi vurup kimseyi bırakmadım ve kim olduğuna bakmak için koşarak önüne diz çöktüm.

Ali.Ali Kurt.Ali'm.Timin bebeği.Şımarığım.

Vurulmuştu ve çok kan kaybediyordu.

"Hayır."dedim ilk başta sessizce.Sonra içime birşey oturdu.Nefessiz kaldım ve bağırdım.

"Hayır."gür sesim tüm dağı inletti ama Ali gözünü açmadı.

Tüm kuşlar uçtu ama Ali uyudu.

"Komutanım."dedi biri.Sesler devam etti
"Komutanım uyanın."dedi bu sefer başka biri.

"Bebeğim aç gözünü,hadi bitti bak."dedi Yiğit.Sesi çok hoştu.Ölüyor muydum neyin nesiydi bu duygular.

Gözümü açtım ve helikopterin içinde olduğumuzu farkettim.Kabustu.

"Ben..Ben sandım ki."dedim ve Yiğit bana sarıldı.Artık ağlıyordum.Bu duygular bana tekrar gelmemeliydi.

Acımasız, duygusuz cimri biriydim ben.Aşık olmak iyi gelmişti belki ilk başta ama sonra mahvetmişti beni.Katlanamıyordum olanlara ve şimdi herşey baştan başlıyordu.Sanki olanların arasında yaşanmayan şeyler vardı ve kader başa sarmıştı.