YANGINLAR İÇİNDE KALDIK(FİNAL)

356 13 27
                                    

Bitti.Herşeyimi verebileceğim bir kişi kalmadı ortada.2 kurşun,biri omzuna biri yüzüne.İki kurşun ile öldü.Yüzünü birdaha görmedim, paramparça olmuştu.

Paramparça ettiler yüzünü ve intikamını alsam bile geri gelmedi.

O gün hastane kapısı açıldı,herkes kapıda dikkatle dinliyoruz.
Doktor ağlıyor, konuşmuyor...

"Ne oldu!"diye bağırdım o gün.Bana baktı ilk.

"Başınız sağolsun."dedi herkes aynı ağızdan"VATAN SAĞOLSUN "dedi ama ben ağladım,ben susmadım onu görmek istedim.Tuttular beni, bırakmadılar ki göreyim.

Sonra üstü örtülü şekilde odadan çıktı,morga götürdüler.Morgda gördüm ben sevdiğimi... Soğuk tenine dokundum ama yüzü yoktu.Bana bakan gözleri yoktu.Karşımda cansız bedeni öylece duruyordu.

Nasıl çıktım bilmiyorum o odadan.Sonradan geldi aklıma, bizim tek bir fotoğrafımız vardı oda onun üniformasının cebindeydi.Doktorlar kanlı fotoğrafı elime verdiler...

Bana gülüyordu fotoğrafta,bana gülüyordu...

Sonra toprağa verdik onu,ben gömdüm.Toprağı üstüne ben attım.Günlerce de kalkmadım o toprağın üstünden.Beni ordan da zorla aldılar.

Şimdi aradan koca 2 yıl geçti,o yok...
Dedektif bulundu, büyücü kızla buluştu, kavuştular.Suçsuz oldukları çıktı ortaya.

Yiğidimi şehit edenler de bulundu,tek tek öldürdüm ben onları ama bana geri gelmedi..

Mercan bile kendine geldi ama benim sevdiğim bana gelmedi.İçimde o kadar büyük bir boşluk var ki ne anlatsam dolar ne anlatmasam büyür.

Öyle kalakaldım.Odamda tek başıma kalakaldım...
                             ***
(Yazardan)

"Kendini toplayamıyor"dedi Uraz,Irmak komutanından bahsederken.

"Ben bile kabul edemiyorum ki,komutanımız nasıl etsin.Bitti o, kalmadı yani gözümüzün önünde eriyor,eridi."dedi Mercan.

"Olmadı be böyle,olmamalıydı."dedi Uraz gözyaşlarını tutarken.

"Şimdi nerde?"dedi Mercan sessizce.

"Mezarlıkta... Ordan gelemiyor ki."dedi Uraz çaresizce.

Bu onlar için bir son yazısıydı.Hiçbiri kabul etmedi ama hayatlarınada geri dönmedi.Önlerinde kocaman bir son yazıyordu ama devam etmek zorunda olduklarını da biliyorlardı.

"Söylesene seni bıraksam böyle olur muydun?"dedi sözü bitiren cümlesi ile Uraz.

"Sen beni bıraktın zaten Uraz,bak nasılım.Binbaşım ölmüş, Yüzbaşım berbat halde ben bu ayağımı zor kullanıyorum ve kalbimde bir kurşun deliği var...Daha nasıl olmalıyım acaba."sesi titriyordu ama anlamıyordu.Güçlü durmak istiyordu ama başaramıyordu.

"Tekrar beraber olsak...Olmazmı?"dedi saygısızca Uraz.Bu onun en büyük hatasıydı.Kendini affetirmiyor, üstüne üstelik birde beraberlik sunuyordu.

"Sırf yaralandım diye bırakıp giden sensin...Sana nasıl inanmam gerekiyor bilmiyorum."dedi Mercan yutkunarak.Kendince haklıydı ki bu böyleydi.Karşı koyulamaz bir gerçek sunmuştu ortaya.

"Korkağın tekiyim.."diye başladı Uraz.

"Sen ölürsen ben napacağımı bilemezdim."dedi,kendini bir anlığına Irmak gibi görmüştü.Mercan'ın ölmesi onun için ölümdü.

"Yavru civcivim..."dedi ilk sevgili oldukları zaman dediği gibi.Mercan köyü gözleriyle Uraz'a baktı ve gözyaşının akmasına izin verdi.

İşte bir aşk daha yolunu buldu, yarım kalanların yanında devam etmeyi de bildiler.

Irmak ise görevine son derece katı ve duygusuz bir şekilde devam etti.Her görev sonu yaşadığını söylemek için sevdiğinin yanına gitti,silmediği kanlı fotoğrafı öptü.

Irmak yarım kaldı ama bir bütün içinde büyüdü.Efnan ile Yusuf,Mercan ile Uraz ile birlikte tam oldu ama iki kişi eksik büyümeye devam ettiler.

Irmak binbaşı oldu,o gün ölmeyi diledi ama ölmedi...Kendi intihar etmek istedi ama yapamazdı... Sevdiği onu izliyordu ve o sevdiğine kıyamazdı.

Bir aşk bitti ve bu yolda herkes ezildi.Şimdi ise herkes yolunda devam ediyor.Eskiden olduğu gibi.

Bu hikayenin sonu bumu peki... Hayır.
Bu hikayenin sonunda Irmak karnına girmiş bir kurşunla mezar başında oturuyor.Canı yanıyor ama sevdiğinin yanında olmak istiyor.Irmak sevdiğinin yanında ölüyor, istediği gibi...

Hikayenin sonu üzgün değil, hikâyenin sonunu siz yazıyorsunuz...

Görüşürüz Irmak... Görüşürüz Yiğit... Görüşürüz Ali...
______________

Hakkınızı helal edin dostlarım.Sizi ne üzmek istedim ne de güldürmek...

Irmak ve Yiğit'in hikayesini yazdık aslında,eli eline değen iki çifti ama ikiside şehit oldu...Bitti mi peki,tabiki hayır.

Kafanızda istediğiniz gibi kurabilirsiniz sonunu
Biz bugün ilk kitabımızı bitirdik.Biz bugün bir aşkı bitirdik.

Hepinizi seviyorum,erken atıyorum ama siz okursunuz...

Bir sonraki kitaplarda görüşmek üzere,seviliyorsumuz🥺🖤

AKÇA seri ateş Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin