Geen leven zonder jou//Bankzitters

Hoofdstuk 11

Als ik naar de keuken loop om wat drinken te pakken hoor ik iemand achter me aanlopen. Het is Koen. "Hey zusje, kan ik je even spreken?" Vraagt Koen "Ja tuurlijk" Ik schenk mijn drinken in en draai me dan om naar Koen. Ik heb echt geen idee waar hij het over wilt hebben. Hij kijkt me bezorgd aan. "Soof je weet dat je altijd alles aan me kan vertellen he?" Ik knik. "Waarom had je net weer een paniekaanval? Ging het over de video die we vandaag gaan opnemen?" Weer knik ik. "Straks vinden jullie kijkers mij raar, lelijk of dik." "Soof je bent niet raar, lelijk en echt niet dik. Dat weet je toch?" Ik zeg niets. "Toch?" Vraagt Koen dan weer. Ik slik de brok in mijn keel weg en zucht. Koen geeft me dan een knuffel.

"Soof het komt echt goed, echt waar" Ik voel de tranen weer in mijn ogen springen. Ik heb het hier liever nooit over. Ik heb het nog nooit iemand verteld maar ik ben erg onzeker over mezelf en dan vooral over mijn uiterlijk. Ik vind mezelf echt te dik en heb daarom ook soms van die periodes dat ik bijna niks eet om zoveel mogelijk af te vallen. "Als je het erover wilt hebben kan het altijd zusje" zegt Koen. "D-dankje Koen" ik veeg de tranen van mijn wangen af. We lopen weer naar de bank toe en ik ga weer naast Matthy zitten.

Matthy legt zijn arm weer om me heen en kijkt me aan. Hij ziet dat ik heb gehuild en kijkt me bezorgd aan. "Gaat het?" Ik knik. "Ja hoor" "Als ik iets voor je kan doen moet je het zeggen ja?" "Is goed dankje Matthy" zeg ik en hij lacht lief naar me. Ik voel de vlinders weer in mijn buik. Matthy is zo lief voor me. We kijken de film af en na het avond eten maken we alles klaar voor de opnames.

"Oke wie gaat zoeken?" Vraagt Milo. Ehhh, Koen? Zegt Matthy. "Ja hoor is goed." Antwoord Koen. Dan worden alle camera's gepakt. Wij moeten met onze telefoon onszelf filmen en Koen krijgt een camera mee. We mogen ons binnen en buiten verstoppen. Koen gaat zitten, doet zijn timer aan en dan zijn ogen dicht. We gaan ons allemaal verstoppen. Ik ga me denk ik ergens buiten verstoppen. Denk dat hij me daar niet zo snel zou vinden, vooral omdat het super donker is buiten. Ik zet de camera van mijn telefoon aan en begin te praten. "Ik ga me ergens buiten verstoppen, maar weet nog niet echt waar" Nu ik hun tuin helemaal inloop zie ik pas hoe groot het is. Ze hebben zelfs blijkbaar een zwembad. Dan zie ik een schuurtje staan en ren daar meteen naartoe. Als ik ben gaan zitten op mijn verstop plek film ik waar ik zit. Ik kijk hoelaat het is en zie dat Koen net is begonnen met zoeken.

Dan wordt ik opeens door iemand gebeld. Het is Matthy. Ik neem op en zie dan zijn gezicht op mijn telefoon verschijnen. "Hey Soof" zegt hij. "Hey Matthy, wat is er. Waarom bel je?" "Ik wilde even kijken hoe het met je ging" zegt hij lief. "Het gaat goed hoor, hoe is het bij jou?" Vraag ik. "Waar zit je?" Ik draai mijn camera om en laat hem het schuurtje zien waar ik in zit. "In het schuurtje, achter in jullie tuin." "Het is daar zeker erg vies of niet?" Lacht hij. "Beetje" zeg ik lachend. Net wanneer ik wil vragen waar hij is hoor ik voetstappen bij Matthy op het scherm. "Sorry Soof, ik moet gaan. Volgensmij is Koen hier" verluistert hij en hangt dan op.

Even later hoor ik geritsel van buiten het schuurtje komen. Shit, is dat Koen? Ik probeer me zo stil mogelijk te houden. Dan hoor ik iemand binnen komen. "Sofie zit je hier nog?" Ik ontspan wanneer ik hoor dat het Matthy is inplaats van Koen. "Ik ben hier" zeg ik. Dan komt Matthy het schuurtje ingelopen en gaat naast me zitten. "Ik dacht dat je Koen was" zeg ik lachend. "Sorry" lacht hij terug. We kletsen een beetje en doen wordt Matthy opeens gebeld, het is Koen. "Yoo Matt, kan je me een foto sturen van waar je zit?" Vraagt Koen. "Ja sure" zegt Matthy en Koen hangt weer op. "Omg Matthy ik heb een goed idee. Maak een foto van mij en stuur die naar Koen toe, dan weet hij alsnog niet waar je zit" lach ik. "Dat is echt een goed idee" hij lacht ook en maakt dan een foto van mij en stuurt het naar Koen. Als snel krijgt Matthy een berichtje terug.
"Serieus.." we schieten in de lach.

We hebben oogcontact en eventjes is het Matt en ik alleen op de de wereld. We kijken beiden niet weg. Mijn hart gaat steeds sneller kloppen. Dan komt hij een stukje dichterbij en ook ik ga wat dichterbij zitten. Op dat moment horen we iemand aankomen, shit dat is Koen. We gaan beiden weer normaal zitten. Dan komt hij binnengelopen. "Sofie, Matthy? Waar zijn jullie, ik weet dat jullie hier verstopt zitten." Zegt Koen
Ik probeer zo stil mogelijk te zitten maar stoot dan perongeluk een bezem aan die naast me staat. De bezem valt om tegen Matthy aan, shit. "Matthy gaat het?" Vraag ik gelijk bezorgd. "Sorry, sorry." Dan heeft Koen ons gevonden en filmt ons met de camera. Ik zit met mijn aandacht nog steeds bij Matthy. De bezem kwam op zijn hoofd terecht.

"Het spijt me zo erg Matthy" zeg ik half in paniek. Hij kijkt me aan. "Het geeft niet Soof, doet niet zoveel pijn" "Wat is er gebeurd" vraagt Koen dan. "Ik stootte perongeluk de bezem om en toen viel die om op Matthy zijn hoofd" zeg ik schuldig. Koen moet lachen. "He dat is niet grappig Koen. Matthy heeft hartstikke veel pijn" zeg ik dan een beetje boos. "Het gaat echt wel Sofie" zegt Matthy. Hij heeft nog steeds zijn hand op zijn hoofd. "Nou uhm ik ga maar weer is verder zoeken" zegt Koen dan. "Succes" zegt Matthy tegen Koen. "Thanks maat" dan loopt hij weer weg.