Geen leven zonder jou//Bankzitters

Hoofdstuk 1

Het is 1:00 en ik schrik weer wakker van mijn vader die thuis komt van het stappen. Sinds mijn moeder is overleden aan een auto ongeluk komt mijn vader elke dag dronken thuis. Elke avond zuipt hij zich lam. Vaak komt hij naar mijn kamer toe, boos. Boos op mij, boos omdat het mijn schuld is dat mama dood is. Boos op mij omdat het mijn schuld is dat Koen is weggegaan. Ik snap Koen wel, je wordt gewoon gek in dit huis. Niet alleen van papa maar alles herinnert je aan mama in het huis, ik snap wel dat Koen het niet trok.

Elke avond als ik papa thuis hoor komen ben ik weer bang dat hij naar mijn kamer toe komt. Hij heeft me vaak mishandeld, geslagen tot bloedends toe en dan loopt hij weer te schreeuwen. Laatst was het zelfs zo erg dat hij me bedreigde met een mes tegen mijn keel aan. Ik dacht echt dat ik dood zou gaan die avond. Ik hoor papa naar boven lopen, richting mijn kamer. (Shit, hij komt naar boven) Daar staat hij met een fles alchohol in zijn hand. Hij begint meteen weer te schreeuwen naar me, ik schrik. "Goverdomme Sofie, dit is allemaal jouw schuld. Weet je dat? Door jou is mama nu dood, eigenlijk zou ik jou hetzelfde moeten laten voelen!" Zegt hij en geeft me een klap. Tranen schieten in mijn ogen, niet huilen nu Sofie. Zo ging hij wel even door, maar vanavond was het anders. Hij ging echt tekeer. Meestal hou ik me stil want ik maak het alleen maar erger als ik tegen hem in praat nu werd ik zelf echt pist.

"Oke nu ben ik er klaar mee" zeg ik. "Ik weet dat het kut is oke? Dat mama er niet meer is. Ik mis der verdomme elke dag ja? En ik voel me al schuldig genoeg dat ze voor mij in die auto ging omdat ze me zou ophalen van het treinstation maar ik kan er ook niks aan doen!" Zeg ik "Oh nu ga je te ver dame, rot op uit mijn huis. Je hoeft hier ook niet meer terug te komen!!" Tranen rollen over mijn wangen en ik voel dat ik nog een harde dreun in mijn buik krijg van papa. Mijn oren suizen. "ROT OP UIT MIJN HUIS HOER" Ik wordt van de trap afgeduwd en dan richting de voordeur. Hij duwt me naar buiten toe. "JE HOEFT HIER NIET MEER TE KOMEN" schreeuwt hij. "Alsof ik dat wou!!" Zeg ik schreeuwend terug met een brok in mijn keel van het huilen. En dan slaat hij de deur dicht.

Shit! Daar sta je dan om half 3 S'nachts. Mijn handen trillen van de adrenaline en tranen rollen over mijn wangen. Ik raak in paniek. Shit shit, wat moet ik nu. Ik kan bij niemand terecht, oke denk rustig na Sofie er moet toch wel iemand zijn? Dan komt het in mij op, Koen! Zonder twijfel bel ik Koen op, hij is de enigste die me zou kunnen helpen. Kom op neem nou op Koen, ik heb je nodig..

Na de 3e keer de voicemail hebben gekregen wordt er eindelijk opgenomen. "Mmh, met wie spreek ik en waarom bel je zolaat?" Hoor ik Koen slaperig zeggen. "Je- je spreekt met So-sofie"Stamel ik. "Sofie? Wat is er, is er wat gebeurd? Waarom bel je zo laat" Lichtelijk in Paniek probeer ik Koen te vertellen wat er is gebeurd. Tranen rollen over mijn wangen. "PAP HEEFT WAT GEDAAN?! Jezus Soof, wat een klootzak! Ik kom meteen naar je toe. Je mag wel bij mij komen slapen in CDH. Ik weet zeker dat de jongens het niet erg vinden." Zegt Koen. "Be-bedankt K-koen" zeg ik.

Na een een halfuur gewacht te hebben komt er eindelijk een auto aangereden. Nadat de auto is geparkeerd loop ik naar hem toe en  komt Koen uitgestapt. Eerste wat hij doet is me een dikke knuffel geven, ik breek. Jezus wat heb ik hem gemist. "Ach Soofje toch, het komt goed. Echt waar, ik ben er altijd voor je. Dat weet je toch?" Ik knik. "Laten we maar snel gaan Soof, je bent echt ijskoud" Ik knik weer.

Koen maakt de auto deur voor me open. "Zo gentleman hoor" zeg ik. "He je kent me toch? Zo ben ik." Zegt koen en geeft me een knipoog. Hij stapt zelf ook in en dan rijden we weg.
Onderweg praten Koen en ik weer bij en vertel ik hem over alles wat papa de afgelopen tijd heeft gedaan. "Jezus hij is echt een klootzak. Wat bezield hem om jou de schuld te gaan geven van mama en om jou te gaan mishandelen" zegt Koen boos. Hij legt een hand op mijn been en wrijft erover heen voor troost.

Ook praten we over dat ik gestopt ben met mijn werk omdat ik het mentaal even niet meer aan kon. Ook van Koen krijg ik veel verhalen te horen. Hij vertelde over Juultje en dat hij een gelukkig relatie met haar heeft. Ook verteld hij hele verhalen over zijn vrienden. "Weet je zeker dat ze het niet erg vinden? Anders zoek ik wel een andere plek om te overnachten hoor" zeg ik snel.
"Nee joh tuurlijk niet! Doe niet zo gek. Ze gaan je trouwens echt geweldig vinden!"

Toen begon Koen opeens over een vriendje. "Heyy Soof, heb je al een leuk iemand gevonden of is het nog steeds zo hopeloos met jou liefdes leven?" Ik zucht, moet hij het hier nou echt over hebben? "Sorry ik weet dat na wat er met je ex is gebeurd het moeilijk is voor je om je voor jongens open te stellen en om ze te vertrouwen. Ik had er niet over moeten beginnen, sorry" zegt Koen. "Het geeft niet Koen". Ik geef hem een glimlach. Koen heeft gelijk, nadat mijn ex is vreemdgegaan en me had mishandeld vertrouw ik jongens niet meer zo snel en ben ik ook helemaal niet meer bezig geweest met jongens, had er de energie ook niet meer voor. Maar Koen probeert me juist aan het daten te krijgen, hij zegt dat goed voor me is.

~
Dat was dan het eerste deel! Ik hoop dat jullie het een beetje leuk vonden? Weet dat het begin altijd saai is maar ja. Tips zijn trouwens altijd welkom! :)
Een sterretje zou lief zijn ❤️