(...) hiç bir şey duymamam...
Taehyung' tan*
Zil çaldı. Bekledim, bekledim, bekledim... Yn gelmedi. Ders boş olmasaydı hoca gelmiş olacaktı. Korku, sinir ve telaş karışımı bir duyguyla ayağa kalktım. Son hız sınıftan çıkıyordumki omzuma konulan ellerle durdum. Evet Jimin ve Jungkook.
Jungkook: Ne oldu Taehyung?
Taehyung: Yn Lina'nın yanına gitmek için çıktı ama dönmedi!
Jimin: Tenefüsteyken onu gördüm, bahçedeyken çok telaşlı gözüküyodu, bişey mi oldu diye sormaya gittim. Bişey olmadı diye geçiştirip gönderdi beni.
Taehyung: Onu bulmamız lazım, geliyormusunuz?
Jimin: geliyoruz tabikide!
Jungkook: Biz gelmezsek olur mu? Tabiki geliyoruz!
Koşar adımlarla sınıftan çıktık, heryere baktık. Yn yoktu.. En son babamın yani müdürün yanına gitmek zorunda kaldık...
Yn'den*
Gözlerimi yavaş yavaş açtığımda soğuk bir zeminde etrafın sarı ışıklarla aydınlatılan bir yerde olduğumu fark ettim. Oturur şekilde bağlanmıştım, yanıma biri geldi. Kim olduğunu net göremiyorum, gözlerim bulanık görüyordu ama o kadar bulanıktıki önüme gelen kişinin insan olup olmadığını bile anlayamıyordum . Allah'tan kulaklarım duyuyordu. Keşke duymasaydım... Kulaklarım Hyunjin'in lanet sesiyle doldu.
Hyunjin: Uyanmışsın
Hiç bir şey diyemiyordum. Bana ne yaptılar bilmiyorum. Ama bunu bile bile benden konuşmamı bekliyordu.
Hyunjin: Konuşsana! Bu kadar mı korktu- B-burnun...
Ben ne olduğunu anlayamadan Hyunjin elinde peçeteyle buraya geldiğini gördüm. Tam bu sırada koluma bir şey damladığını hissettim, en azından hislerimi kaybetmemiştim. Başımı çevirip baktığımda koluma damlayan şey kırmızıydı Ve ben bu şeyin kan olduğuna son derece emindim. Sonra yavaş yavaş etrafı net görmeye başladım. Hyunjin telaşla burnumdaki kanı siliyordu. Neden telaş yapmıştı ki? Bunu bana o yapmamışmıydı zaten?
Hyunjin: Muhtemelen ilaçtan oldu ama ilacın böyle bir etkisi yoktu, neyse.
Yn: Neden...
Konuşacak halim yoktu. Bana verdiği ilaç her ne boksa beni bu hale getirmişti.
Hyunjin:Neden mi? Hatırlatayım, senin o çok sevdiğin üçlü beni senin ve Lina'cığının önünde dövdü. Bende onları dövmek yerine seni ondan alıp ona acı çektirmeye karar verdim.
Yn: Çünkü onları dövmeye gücün yetmezdi.
Hyunjin: Fazlasıyla yeterdi ama benim yöntemim bu şekilde,
Acı çektirmek:)
Yn: Sen...
Hiç bişey diyemedim, ona milyonlarca küfür saymak istiyordum ama çok halsizdim...Eğilip ilgiyle yüzüme baktı. Yüzüne tüküremeyecek kadar halsizdim. Hyunjin yüzüme sorar gibi bakıp,
Hyunjin: Yüzüme tükürmeyecek misin?
Yn: Hayır
Hyunjin: Çok tuhaf, demek seni bu kadar korkuttum.
Yn: Korkmadım, bana ne bok verdiysen konuşacak halim yok.
Zar zor konuşuyorum.
Hyunjin: Ben sana halsizlik yapacak bir şey vermedim ve dediğim gibi sana zarar vermiycem, benim amacım Taehyung'a acı çektirmek. Umarım anl- Yn!
Yine ne olmuştu? Diye düşünürken üstüme damlalarca kan aktığını fark ettim.. Burnumdaki ıslaklık hissiyle burnumun kanadığını fark ettim. Ama o kadar fazla kanıyorduki, ellerim, okul formam, hatta saçlarım bile kan içinde kalmıştı... Sonrasında gözlerim yavaş yavaş kapanıyodu. Gözlerimi açık tutmaya çalışıyordum ama çok zorlanıyordum. Hyunjin bana deli gibi yalvarıyordu.
"Yn ne olur bayılma! Kapatma gözlerini! Nefes al ver!" Diye yalvarırken bir yandan da burnumdaki kanamayı durdurmaya çalışıyordu. Ve benim gözlerim kapandı.. Bi anda beni kucağına aldı. Onun kucağında olmak istemiyordum, onun yanında olmak istemiyordum çünkü o her ne olursa olsun bir zorbaydı...
Beni bir yere bıraktı, ve sonra yumuşak bir zemine yatırdı. Gözlerimi açabildiğimde Hyunjin'in bana baktığını fark ettim.
Telaştan ağlayacak gibiydi,Neden bana ilgili savranıyorduki?
Hyunjin: Yn! Kendine gel! Beni duyuyor musun? Umarım duyuyorsun dur. İlacın ağır bi yan etkisi olmuş. Merak etme birazdan geçecek.
Eline hazırladığını iğneye götürdüğü sırada telaşla oturur pozisyona geldim.
Yn: H-Hyunjin h-hayır
Verdiği ilaçla bu hale gelmiştim, tedavi diye beni öldürebilirdi?
Hyunjin: Eğer diğer ilaca olduğu gibi bunada alerjin yoksa sıkıntı olmaz ve bunda korkulcak bişey yok, benim amacım seni öldürmek değil ama böyle olursa öleceksin. Şimdi yat yoksa zorla yatırmak zorunda kalıcam!
Sesi çok sert çıkmıştı, bu sesiyle seni öldüreceğim dese inanırdım.
Zaten halsizdim, ve Hyunjin'in beni sertçe yatırmasıyla yatmak zorunda kaldım. O an beni öksürme tuttu ve kalkmak zorunda kaldım. Galiba hayattaki tüm şansımı burda kullanıp bitirdim Çok fena öksürüyordum. Ağzıma gelen kan tatıyla gözümden yaşlar akmaya başladı. İlacın böyle bir yan etkisi varsa ve bunu biliyorsa bunu beni öldürmek için yapmıştı ve bundan emindim.
Kan diyebildim sadece. Ağzıma kan tadı geliyordu..Öksürüğüm bittiğinde nefes nefese kalmıştım. Bir yudum su içip bu sefer ben kendimi sertçe attım. Hyunjin benim sakinleşme mi bekliyordu muhtemelen. Nefes alıp verişim düzeldi, gözlerimden akan yaşlar durdu. Sonra Hyunjin konuşmaya başladı.
Hyunjin: Sakin ol ve tek kelime etme.
İğneyi eline aldı ve koluma batırdı. İğneyi enjekte ederken gözlerimi kapattım. İğne vücudumdan çıktı ve gözlerimi açtım. Hyunjin umursamazca elime yara bandı verdi. Yara bandını titreyen ellerimle aldım. Sonrada çıkıp gitti. Yarabandını koluma yapıştırdım. Çöplerini elime alıp sertçe sıktım sonrada yere attım.
Taehyung' tan*
"Ne demek hiç bir kamerada yok! Nereye gitmiş olabilirki!?"
Delirmek üzereydim.. Yn ortalıkta yoktu! Okulun içinde,dışında her yerde onu arıyorduk. Ailesinin haberi yoktu, olsaydı şuan burda olurlardı zaten. Kendimi sakinleştirmeye çalışıyordum, "sadece seviştiğin bi kız, delirme!" diyordum kendime. Ama engel olamıyordum...
2 saat aralıksız Yn'yi aradık ama hiç bir yerde bulamadık...
Sonra babam yani okul müdürü bizim sınıflarımıza gidip derslerimize dönmemizi söyledi. Ne kadar itirazda etsem de dakikalar sonra sınıfta sıramda yanlız başıma oturuyordum...
Tenefüs lerde Jimin ve Jungkook benim yanıma gelip teselli etmeye çalışıyolardı ama başaramıyorlardı. Öğle tenefüs bitti, Yn hala yok.. YN HALA YOK!?
------------------------------------------------------------------------------------------------------
826 kelime,heyecanlı kısmındamı bıraktım acaba💅💆♀️
