(...) O zaman Hyunjin neden Taehyung' a acı çektirmek istiyor?
(1 HAFTA SONRA)
Yn'den*
1 Hafta geçti, artık burdan kurtulma umudum neredeyse tükenmişti... Her ayak sesi duyduğumda "belkide beni kurtarmaya geldiler" diyordum ama Hyunjin den başka kimse gelmiyordu. Eğer Hyunjin'i soracak olursanız bana kötü davranmıyor, aksine bana çok yakın davranıyor. Sanki beni buraya kapatmak isteyen o değilde başkası onu zorlamış gibi...
Kediye hala isim koymadım, "kediiğğ" deyince bakıyo zaten.
Sabah uyandığımda kedinin kucağımda beni uyandırmaya çalıştığını fark ettim. Kedinin enerjik mi enerjik ,benimde bir o kadar halsiz olduğum bir sabahtı..kedi kucağımda ayağa kalktım ve yeni uyanmanın verdiği salaklık la etrafa bakındım. Sonra kediyi kucağımdan indirdim ve gözlerimi ovaladım, kediye gülümseyerek eğildim.
Yn: Senin canın mı sıkıldı? Oyun mu oynamak istiyorsun?
Kedi: Meoowww 😺
Yn: O zaman bekle sana oynayabileceğim bir şeyler bulayım.
Kedi: Meoooow 😺
Kediye oynatmak için bir şeyler arıyordum ve bula bula okul formamı buldum! Elimdeki okul formasını aşşağıya yukarıya hızlıca oynatmaya başladım. Kedi sürekli zıplayıp okul formasını tutmaya çalışıyordu, bende gülmeme engel olmaya çalışıyordum ama başaramıyordum. Kedi sürekli formamı yakalamaya çalışıyordu ve ben tam tutacağı sırada çeki yordum. Kendimi oyuna kaptırmıştım. Bu sırada birinin "böh!" demesiyle yerimden sıçradım, bir elim ağzıma bir elim kalbime gitti ve okul formam yere düştü. Hyunjin beni bu kadar korkmuş görünce güldü ve kedinin yemeye çalıştığı okul formasını yerden alıp kendisi kediye oynatmaya başladı. Bir elimi ağzımdan indirirken bir elin hala kalbindeydi. (Lan yEnE çocuk sadece "böh" dedi bu kadar mı korktun ¿) Titreyerek öylece ikisini izledim.
Hyunjin: Korkudan bayılmazsın dimi? Sadece böh dedim!
Yn: Yooo, abartılacak bişey yokki bunda. (Benim sesim mi titriyo?
Hyunjin bana yaklaşıp yavaşça sarıldı, evet.Titrediğimi fark ettiğinde bana sorar gibi baktı.
Hyunjin: Yn,seni titretecek kadar mı korkuttum!?
Yn: Normalde böyle basit şeylerden korkmam ama ara sıra böyle çok korkabiliyorum.
Hyunjin: Tamam, sana kahvaltılık bir şeyler getirmiştim.
Yn: Teşekkürler.
Hyunjin: Rica ederim, söyleyeceğin bir şey yoksa gidiyorum.
Yn: Şey.. Ben ne zaman burdan çıkabilicem?
Hyunjin başta cevap vermedi, sonra derin bir nefes alıp kapıya yöneldi ve arkası dönük bir şekilde konuşmaya başladı.
Hyunjin: O gün geldiğinde;Taehyung delirdiğinde, insanların şüphesi benden tamamen uzaklaştığında, ve senin hiç beklemediğin bir anda...
Dedi ve kapıyı kitleyip gitti. Ben yine burda kaldım.. O an içim çok kötü oldu..Hatırlamamaya çalıştığım Taehyung, Jungkook, Jimin, Lina, Annem, babam, erkek kardeşim, küçük kız kardeşim... Hepsinin özleminin içime çöktüğünü hissettim... Biliyorum alakasız ama çok merak ediyorum. Ailem beni aradığında ne dediklerini, eğitim hayatıma neler olacağını, Lina'yada mı bunları yaptıklarını, hepsini ve çok daha fazlasını merak ediyorum...
Kafa mı dağıtmak için kahvaltı tabağımı aldım ve kediyi yanıma çağırıp yemeğimi yerken bir yandan da kediye yedirdim. İkimizde doyduktan sonra plastik tabağı alıp çöpe attım. Kediyi kucağıma aldım ve severek düşünmeye,hayal kurmaya başladım.
Bu Lise ye normal bir şekilde gelip normal bir hoşlantım olsaydı, normal bir arkaşaşlığım olsaydı, hayâllerimdeki gibi kız arkadaşlarımla pijama partisi verseydik, ailemle telefonda konuşsaydım... Bunlar aslında imkansız değil ama benim için artık imkansız gibi bir şey... Dalmış, öylece karanlığı izliyordum kedi benim dalgınlığımı fark etmiş olmalıydıki beni kendime getirmek için kıpırdandı. Kediyi biraz daha okşadıktan sonra kedi kucağımdan atladı ve etrafta boş boş gezinmeye başladı. Sadece 1 hafta geçmiş olmasına rağmen gerçekten çok sıkılmıştım.. Etraftaki sarı ışıklar beni neredeyse kör edecekti.
Galiba Hyunjin Taehyung'un delirmesini beklerken ben burada delirecektim...
-------------------------------------------------------------------------------------------------------
535 kelime, çok kısa oldu ama olsun sonraki bölümü uzun yazarım💅
