Yıllar önce verilmiş bir söz..
Beş bordo berelinin sözü..
"Yıllar sonra bizim devrimiz bitip hükmümüz arşa yükseldiğinde bizim yetiştirdiğimiz çocuklarımız hükmümüz yerine geçecek. KILIÇ timi hep var olacak. Bu vatan için gerektiğinde can alacak...
Keyifle okuduğunuz bir bölüm olur umarım ateş parçalarım... Beğenmeyi ve satır arsası yorumları bize çok görmeyinnn.. 💥
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
4.BÖLÜM
Yokluğunu dolduramadığın tek şey;
ailedir..
"size var ya inanamıyorum. Ne o baban olacak adama inanabiliyorum ne de sana"
"aylinim baban olacak adam dediğin kişi arkanda yavrum he" sabahın köründe uyanması yetmiyormuş gibi çalan kapıyı açmasıyla karşısında gördüğü anne ve babasıyla afallarken vera, biranda annesinin söylenerek sıkıca onu kollarına almasıyla annesin arkasından gülerek bakan babasına şaşkınlıkla bakmıştı.
"siz nerden çıktınız" boşluğuna gelip saçma bir soru sorduğunda annesi ondan ayrılıp kızgınca ona baktı ama o kadar tatlı bir kadındı ki asla kızgın ifadesini kızına geçiremiyordu.
"kaç aydır senden ayrıyım. Hasretinden ölüyorum. Senden haber alamadığım her gün gözümden yaş dinmiyor ama kızım görevden dönüyor anne ben döndüm bile demiyor. Aferim sana vera aferim sana kızım" demesiyle sadece kardeşlerinin ve ailesinin yanında kalıplarından kurtulan veranın yüzü mahçuplukla asıldı.
"Aylin sana bunun sebebini anlattım dimi hayatım" bu dünyada sadece karısına ve kızına karşı ılımlı olmayı becerebilen Korgeneral Fazıl Karahanlı bıkkınca sitem ettiğinde karısı tarafından hiç de takılmamıştı. Ankaradan bu yana, neden veranın 3 gün önce geldiğini ona söylemediğini defalarca anlatmış olsa da Aylin hala aynı yerde bozuk plak gibi takılıp kalmıştı.
"4 aydır kızımız ortada yok. Her gün kızım kızım diye sana inim inim iniyorum, geliyor ve sen sadece dinlenmesi lazımdı diyorsun" diye Aylin hanım kızgınca kocasına baktı sonra da "en iyi benim kollarımda dinlenir kızım" diyerek kızına tekrar sıkıca, özlemle sarıldı.
"annem önce bir sakin ol da ilk birbirimizde hasret giderelim ondan sonra fırçala bizi olur mu çünkü deli dehşet özledim" diyip küçük bir kız çocuğu gibi annesinin kollarına sığınıp yüzünü mis gibi kokan boynuna gömdü. Derin derin annesinin o rahatlatıcı kokusunu içine çekerken annesi de hasretle kokladı kızını.
İki gözünden biriydi verası. Bu mesleği yapacağına daha doğmadan karar verilmişti ve Aylin hanım başta karşı çıksa da vera da gördüğü o vatan aşkıyla kızına köstek olmak yerine destek olmayı seçmişti. Ama Allah biliyordu ya kızına ne kadar destek olmaya çalışsa da arka planda korkudan ölüp ölüp diriliyordu. Allah ona gönül rahatlığı yazmamıştı bunu kabulleneli artık çok olmuştu çünkü Yıllarca kocası için aynı hisleri yaşamış şimdi de kızı için bunu yaşıyordu ve yaşamaya da devam edecekti belliydi.
"ee hadi ama he bana ne zaman sıra gelicek aylinim ya" Babası hafif bir kızgınlıkla araya girdiğinde Aylin hanım gözlerinde yaşlarla kızını koklayarak öpüp geri çekildi. Veranın da gözleri dolu doluyken gülümseyerek annesinin yanağına düşen yaşları sildi hemen.
