ATEŞ PARÇASI

17.BÖLÜM 🔥

Keyifli okumalar dilerim ateş parçalarımm 💘🔥

Beğeni ve satır arası yorumlarınızı eksik etmeyin 💜

17.BÖLÜM🔥

"Gizlenen her şeyin açığa çıkmak gibi kötü bir huyu vardır.."

"aslan evladım siz buraya geliyorsunuz ya bizim tüm sorunlar sanki biranda ortadan kalkıyor Allah sizden razı olsun. Allah ayağınızı taş değdirmesin" Türkmen köyündeki 8.günün akşamında geldiklerinden beri temizlemekle uğraştıkları teröristlerin yorgunluğunu köyün muhtarının evinde verilen yemekle atarken iştirak ettikleri bu güzel sofrada büyük bir mutlulukla ağırlanmışlardı.

Her ne kadar Yusuf yüzbaşının komutasında verilmesiyle ona büyük bir hakaret yapılsa da bunu içine gömmüş buradaki insanlara merhem olabilmek için elinden geleni yapmaya kendini hazırlamıştı ve yapmıştı da. Geldiklerinden beri itinayla yaptıkları temizlik sonrası köy halkına musallat olacak tek bir kansız bırakmamışlardı.

"valla her geldiğimizde bize şöyle ziyafet çektiriyorsun ya Allah da senden razı olsun muhtar emmi. 8 günün üstüne bir bayram etti midelerimiz" diyerek Kaan ağzındaki nefis eti çiğneyerek araya girdi.

"afiyet şifa olsun Kaan yiğidim. Size her şey feda olsun" yanında oturan köyün ileri gelenlerinden olan ağa sırtına babacan bir tavırla vururken "Allah razı olsun" diyerek karşılık vermişti ona Kaan.

"yine bırakmıyorlar peşimizi aslan evladım. Şu illetten, kansızlardan bir kurtulamadık. Siz temizliyorsunuz sonra dahası geliyor. Mantar gibiler mübarek. Kendimiz için korkuyorsak namerdiz ama bunlar ne avrata acıyor ne bebeye." diyerek muhtar araya girdi sanki Yusuf orada değilmiş gibi.

Yusuf aslanın gölgesinde kalmanın hazımsızlığıyla yerinde diklenip aslana konuşma fırsatı vermeden "bu sefer de temizledik bir daha olursa yine temizleriz evelAllah. Kökü kuruyana kadar elimiz üstünüzde içiniz rahat olsun" diyerek araya girdi hemen.

Aslan önüne atlayan yüzbaşına dönme tenezzül göstermedi. Kendi rütbesinde olan herkesin onun bu kadar parlak olmasıyla derdi vardı bunu iyi bilirdi çünkü hepsini gölgede bırakıyordu ve Yusuf eline bu fırsat geçmişken de kullanmaktan geri kalmıyordu.

"inşallah Yusuf yüzbaşım. Türk bayrağının gölgesinde rabbime çok şükür ki başımıza bir şey gelmiyor. Allah size de, tüm Türk ordusuna da, devletine de zeval vermesin" demesiyle hepsi bir ağızdan "amin" diyerek onu desteklediler. Bir süre sofrada köyün ileri gelenleriyle keyifli bir sohbet sürerken aslan "izninizle ben birazdan gelicem" diyerek odadan çıktı.

Çıkmasıyla yönü dışarısı olurken eli cebindeki telefonuna gitmiş aldığı gibi de veranın ismini rehberden açmıştı. Eli arayıp aramamak arasında giderken kendine çok fazla düşünme fırsatı vermeden 8 gündür ölüp bittiği o sesi duymak için tıkladı ve telefonu kulağına koydu. Çok düşünürse vazgeçerdi ve o vazgeçmek istemiyordu. Sevdiğini fazlasıyla özlemiş resmen burnu özlemiyle titremişti. Ondan uzaktayken buna katlanmak biraz daha kolay oluyordu ama şimdi bir nefes uzağında olunca hasretinden kavrulan yüreğine serpmek için bir damla su bulamıyordu.

Yüreğini pırpır ettiren sesi duymak için telefon çaldı.. Çaldı.. Tam kapanmak üzereyken açıldığında biranda kalbi heyecanla teklemiş ama "aslan" diye Aylin teyzesinin sesini duymasıyla heyecanla tekleyen kalbini anında bir korku kaplamıştı.

"Aylin teyze vera nerede bir şey mi oldu neden sen açtın. Ne oldu" diye korkuyla sorunca "Bi sakin ol oğlum bir şey yok vera dışarıda telefonunu evde unutmuş Leyla" diyip güldü Aylin, aslanın paniğini sonlandırmak için.